این بسیار دردناک هست که ببینیم نوجوان شما با انبوهی از استعدادها ، هیچ علاقه ای به مدرسه ندارد.
من قصد دارم به شما روش هایی رو پیشنهاد بدم که با کمک اونها بتونین فرزندتونو در مسیر درست قرار بدید.
از کجا شروع کنید؟
اولین قدم اینه که خودتونو زیر ذره بین قرار بدید.
آیا بهش کمک میکنید یا ندونسته مانع برنامه ریزی هاش میشید؟
اگر شما عادت دارین برای انجام تکالیفش و درس خوندن دایما غر بزنید باید دست از این کار بردارید.
غر زدن دائم شما یا نوجوونتونو به جایی نمیرسونه،کار شما اینه که اونو تشویق کنید و حامیش باشید.
میخواین نوجوان شما بدونه شما دوستش هستین نه دشمنش.
آیا روی مسئله  درستی تمرکز کردین؟
قدم بعدی اینه که مطمئن بشید هدف شما از تشویق  تلاش فرزند شماست نه نمراتش.
البته که نمرات مهمند اما اگر فرزند شما کاملا به مدرسه بی توجهی میکنه پس قبل از اینکه ازش نمره ۲۰توقع داشته باشید باید یه کارهایی  رو پله پله انجام بدید.
اگر نوجوان شما از مدرسه متنفر باشه ،تشویقش به گرفتن نمره های خوب بیفایده است.اونها حتی باور ندارن که ممکنه الان بتونن این نمره هارو بگیرن.
چیزی که اهمیت داره تلاشی  ست که می کنند.
تلاش کردن کاری که نوجوان شما امروز می تونه انجام بده اما گرفتن نمره ۲۰!احتمالا نه..
فقط نیم ساعت انجام تکالیف هر روزبعد از مدرسه  توقع منطقی و واقع بینانه ای  است.این کاریه که اونه کاملا می تونن توش موفق بشن و کاری که شما باید  بابتش بهشون پاداش بدین.
نوجوان شما در چه زمینه ای استعداد داره؟
فکر کردن راجع به این موضوع به نوجوان شما کمک میکند چیزی که واقعا دوست داره در مدرسه پیدا کنه.
اگر نوجوان شما از خوندن متنفر است و ترجیح میده بجای نوشتن مقاله انگلیسی کارهای خونه روانجام بده مجبورش نکنین که اون کارو دوست داشته باشه.البته این مهمه که اون ها در هر زمینه ای تمام توانشونو به کار بگیرین اما گاهی اوقات شما مجبورین باهاش مدارا کنین و قبول کنید که فرزند شما همه چیز رو دوست نداره.
در نهایت اگر اونهارو در زمینه ای که لذت میبرن تشویق کنین احتمال موفقیت انها خیلی خیلی بیشتر خواهد بود،در صنعت هم آدم های بسیار موفقی وجود دارند نوجوان شما لازم نیست پزشک یا وکیل باشه تا در آینده  شغل خوبی داشته باشه.اگر اونها کاری رو دوست دارن و ازش لذت میبرند باید به همون مسیر برن
برنامه ریزی کلید حل ماجراست
یکی از بزرگترین مشکلات علاقمند کردن نوجوانان به مدرسه اینه که اونها معمولا راجع به آیندشون فکر نمیکنند.بخشی از مغز اونها که مسئول عاقبت اندیشی و نتیجه گیری است هنوز کاملا رشد نکرده است.
پس طنز تلخ اینه که زمانی که اونها در دبیرستان هستند و مهمترین زمان برای فکر کردن راجع به آینده شون هست ولی خیلی از اونها نمی توانند این کار رو انجام بدن.
این به معنی است که برعهده شماست که به نوجوونتون کمک کنید تا راجع به آینده فکر کنه چون اغلب اونها بدون تشویق نمیتونن اینکارو انجام بدن.
زمانی که مدرسه میرفتم محرک بزرگ من این بود که پدرو مادرم به من نشون دادند که زندگی به عنوان صندوقدار یک سوپر مارکت چقدر سخت و کسل کنندس و اگر من درس نخونم این اینده ای که در انتظار منه ، هرچند که ممکن بود این روش اثر نداشته یاشه اما محرک بزرگی بود . پس شاید چیزی هم  در این دنیا موتور محرک نوجون شما باشه ؟
اگر بخوام همه این متن رو در یک کلمه خلاصه کنم اون کلمه مثبت اندیشیدن است . مثبت اندیشی بهترین شانس شماست تا نوجوان شما اهمیت تلاش در دبیرستان رو متوجه بشه.
در پایان ، نوجوان شما یک شبه نمره ۲۰ نمیگیره اما با برداشتن قدم های کوچک ممکنه در آینده اتفاق بیافته.
نا امید نشید ، دست از تلاش برندارین  ونتیجه را خواهید دید.