به تازگی با مرد محترمی  آشنا شده اید . مقبول و متشخص است و طی همین مدت کوتاه جز احترام و محبت از او چیزی ندیده اید . شیفته شماست و  جوری رفتار می کند که انگار ملکه اید .

پیگیر است . ذوق زده است .  و حتی اگر اجازه اش بدهید همین فردا خانواده اش را برای خواستگاری میفرستد .

اما در همین خلال متوجه می شوید که با آنکه مرد ” خوبی ” است ، مهربان است و کاملا مطابق میلتان رفتار می کند ، به درد شما نمی خورد .

دیدگاه ، ارزش ها ، سبک زندگی و مدل فکری اش با شما زمین تا آسمان متفاوت است و در نتیجه کسی نیست که بخواهید عمری در کنارش زندگی کنید .

خوب قاعدتا باید « نه » بگویید و همین اول کار ، تا وابستگی بیشتری  پیش نیامده ، رابطه را تمام کنید .

 اما حالا چه کسی می تواند به این مرد خوب و مهربان که مدام تماس می گیرد و از ذوق آشنایی با شما سر از پا نمی شناسد ، « نه » بگوید ؟؟؟

در فرهنگ ما  « نه » گفتن مشکل است ،  اما در این موقعیت که حسابی به رودر بایستی افتاده اید ، مشکل تر هم شده است .

بدبختی،  پای خانواده یا واسطه ای هم وسط نیست که با کمک آنها ماجرا را حل کنید  . در واقع خودتان هستید و خودتان .

 واکنشی که بعضی ها در این موقعیت انتخاب می کنند این است که  ناگهان غیب شوند و خودشان را نجات دهند از مصیبت توضیح دادن و

خجالت کشیدن و معذب شدن .

یعنی شاید تا روز  قبل هم رفتار عادی و همیشگی داشته باشند اما یک دفعه  به تلفن ها جواب نمی دهند . پیام ها را بی پاسخ می گذارند و حتی شماره او را بلاک می کنند و خلاص . خودشان را راحت می کنند.

بعضی ها اگرچه یک دفعه غیب نمی شوند ، اما این روند را تدریجی و با شیب ملایم تری  انجام می دهند .

رفتارشان سرد می شود . به تماس ها یکی ، در میان جواب می دهند، مکالمه را کوتاه می کنند و به عمد رفتاری می کنند تا طرف  دلسرد شود و دمش را بگذارد روی کولش و خودش تمام کند . که البته این کار هم فرق زیادی با غیب شدن ندارد و شاید بتوان گفت توهین آمیز تر است .

غیب شدن ساده است . شیوه ای دم دستی است . بالغانه نیست و فرار از مسوولیت است .

پیام آن این است : فرار می کنم ، چون راه دیگری بلد نیستم . یا آنقدر تو و احساست برای من بی اهمیت است که حتی حاضر  نیستم با یک پیام برایت دلیل انصرافم را توضیح دهم .

ازدواج و رابطه عاطفی موضوعی نیست که رودربایستی و تعارف بردارد . اینکه خجالت بکشیم و خودمان را پنهان کنیم ، تنها باعث می شود وجه خودمان را خراب کنیم .

ذهن او هم پر می شود از کلی سوال و ابهام که مگر من چه کردم، چه خطا یا اشتباهی از من سر زد که  بدون هیچ توضیحی گذاشت و رفت .

گاهی طرف تا مدتها در انتظار می ماند و امیدی در دل نگه میدارد که دوباره رابطه از سر گرفته شود .

اما در این جور وقت ها که « نه » گفتن برایمان مشکل است چه کار باید بکنیم؟

واضح است که احساسات طرف مقابل نباید جریحه دار شود…خودمان را به جای او بگذاریم .. بدون دل شکستن و با کلمات  محترمانه و دوستانه می توان عذر خواهی کرد از ادامه رابطه .

می شود حضوری به دیدنش رفت و حرف زد .

و یا اگر چشم توی چشم شدن با او سخت است ، تلفنی صحبت کرد و یا برایش نوشت .

یادمان باشد پیامک  کوتاه یکی ، دو جمله ای خداحافظی هم دست کمی از غیب شدن ناگهانی ندارد.

در هر صورت لازم است توضیح بدهیم .

 خوب است که که از خوبی ها ، نکات قوت و مثبت  شخصیت او  تعریف کنیم .

از لحظات خوبی که با او داشتیم تشکر کنیم و بعد با ذکر دلیل ( کلی و یا با جزییات ) ابراز تاسف کنیم که آینده ای با او ( از جنس رابطه بلند مدت یا ازدواج ) نمی بینید و ادامه این رابطه را به صلاح نمی دانید