در سنین نوجوانی معمولاً تغییرات روحی زیاد است. از آنجایی که نوجوان از کودکی عبور کرده و خود را فردی بزرگسال میداند، تنش های بسیاری بین او و اطرافیان به وجود می‌آید. بنابراین برقراری ارتباط صحیح با نوجوان دشوار به نظر میرسد. با این حال روش های زیر میتواند برای برقراری این ارتباط تا حدودی راه گشا باشد.

حرف زدن با نوجوان

بهتر است به جای حرف زدن مستقیم و تحت فشار گذاشتن او، از روش های غیرمستقیم استفاده شود. به طور مثال والدین میتوانند از نوجوان بخواهند در آشپزی کمکشان کند، در خرید خانه همراه والدین باشد و… . به هر حال بهتر است حداقل یک بار در هفته چنین ارتباطی بین والدین و نوجوان برقرار شود. در این حالت او تمایل بیشتری به حرف زدن خواهد داشت.

گوش کردن برای برقراری ارتباط صحیح با نوجوان

همه ما دوست داریم شنیده شویم؛‌ اما کمتر پیش می‌آید که به حرف های کسی گوش فرا دهیم. اگر نوجوان قصد صحبت داشته باشد، ضمن توجه به زبان بدن و علائم غیر کلامی، باید به حرف های او توجه کرد.

مانند روش های برقراری ارتباط صحیح با کودک، برای تشویق نوجوان به توضیح بیشتر، بهتر است سؤالاتی از او پرسیده شود. البته این سؤالات نباید جزئی بوده و در جهت متهم کردن او باشند. سؤالاتی کلی مانند «آیا به من میگویی چه اتفاقی افتاده است؟» یا «من نگران تو هستم، همه چیز مرتب است؟» میتواند او را تشویق به توضیح جزئیات کند.

قضاوت نکردن

اشاره مستقیم به اشتباه نوجوان به هیچ وجه روش خوبی برای شروع یک گفتگو نیست. جهت برقراری ارتباط صحیح با نوجوان بهتر است با فرض اینکه او حتماً دلیلی برای رفتار خود دارد، علت را پرسید. در عین حال باید ذهنی باز برای پذیرش آن علت داشت و نحوه تفکر او را درک کرد.

برای اینکه نوجوان بتواند به راحتی علت رفتار خود را بازگو کند، نباید خود را مورد قضاوت ببیند. این رفتار حتی میتواند به او یاد دهد که هیچ موقع نباید اطرافیان را قضاوت کرد.

کمک به نوجوان

والدین مهم ترین کمک کننده های فرزندان در لحظات سخت هستند. به طور مثال اگر مشکلی در درس یا مدرسه نوجوان وجود داشته باشد، این والدین هستند که میتوانند کمک کنند. حتی اگر نوجوان برای اثبات خود ادعا کند که نیازی به والدین ندارد، در قلب خود میداند که اگر به کمک نیاز داشته باشد، والدین وجود دارند.

پدر و مادر میتوانند برای برقراری ارتباط صحیح با نوجوان و کمک به او، از سؤالاتی مانند سؤالات زیر استفاده کنند:

–  کمکی از من برمیاید؟

– آیا کاری هست که دوست داشته باشی برایت انجام دهم؟

– و…

چنین سؤالاتی به او اجازه تصمیم‌گیری در مورد درگیر کردن یا نکردن والدین را میدهد. همچنین ممکن است نوجوان از نوع واکنش آنها مضطرب باشد و تمایلی به کمک خواستن نداشته باشد. در این حالت والدین میتوانند برای رفع اضطراب نوجوان، به طور واضح به او بگویند قصد انجام چه کاری را دارند و نظرش را نسبت به آن بپرسند.

ارائه فرصت کسب تجربه برای برقراری ارتباط صحیح با نوجوان

انسان معمولاً با کسب تجربه و اشتباه کردن است که روش صحیح زندگی را می‌آموزد. در واقع وقتی برخی مسائل را از فرد دیگری بشنویم، نتیجه ای برایمان ندارد و حتماً باید آن را به صورت عملی تجربه کنیم. در مورد نوجوانان نیز همین گونه است.

نقش والدین در چنین مواقعی، دادن فرصت کسب تجربه است. والدین باید اعتماد به نفس لازم را به نوجوان برای حل مشکلاتش بدهند. همچنین این اطمینان را در او به وجود بیاورند که در صورت نیاز، برای کمک به او همیشه در دسترس هستند.

 الگوی خوب بودن والدین

پدر و مادر همواره برای فرزند خود الگو هستند. در واقع رفتار نوجوان نشان دهنده رفتار والدین اوست. بنابراین صرف گفتن کارهای درست یا نادرست به نوجوان کافی نیست. برای برقراری ارتباط صحیح با نوجوان والدین نیز باید رفتاری صحیح داشته باشند.