شرایط گفتگو با نوجوان

گفتگو با فرزندان شرایط خاصی خود را می طلبد، که اگر این تشریفات به ظاهر زاید به کار گرفته نشود، طرفین در اجرای مصوبات، احساس مسئولیت نمی کنند. اگر با فرزندانمان درست همانند بزرگترها رفتار کنیم و یک روز در هفته یا دو روز در ماه را برای حرف زدن با نوجوان انتخاب کنیم و ساعت معینی را برای آن تعیین کنیم؛ همچنین دفتری بنام «دفتر تبادل نظر» یا دفتر «مشورت های خانوادگی» فراهم کنیم و به طور مرتب در همان ساعت مقرر و روز معینی جلسه را تشکیل دهیم.

اجازه غیبت به هیچ کس را ندهیم، و صورتجلسه ی مذاکرات را در همان دفتر منعکس کنیم و در پایین صورتجلسه از همه امضا بگیریم، قطعاً در جلسه‌ی بعد، می‌توانیم مسئولیتی را مجدداً یادآور شویم و کسانی که مسئولیت خود را انجام داده اند را تشویق و کسانی که بی توجهی به مصوبات جلسه کرده‌اند را مواخذه کنیم، و همچنین این کار را به طور مرتب و بی وقفه انجام دهیم، به تدریج همه به آن عادت خواهند کرد و در نتیجه کار ما آسان خواهد شد.

بدیهی است در طول هفته، نه خود ما باید موضوعی را مطرح کنیم، و نه به نوجوان اجازه دهیم که مطلبی را بیان کند، آن وقت است که هر کس به موقع حرف خود را خواهد زد. سرانجام، تأکید مهمی لازم است؛ اینکه: «موضوع هر جلسه باید فقط بین اعضای خانواده باشد و نزد دیگران بازگو نشود.»