درمان خجالتی بودن و شیوع کمرویی و اضطراب اجتماعی

درمان خجالتی بودن را باید در شیوع آن جُست.

در مطلب قبلی باورهای افراد کمرو را برای درمان خجالتی بودن بررسی کردیم. شیوع کمرویی و اضطراب اجتماعی در جوامع، فرهنگ‌ها و گروه‌های سنی مختلف، متفاوت است. تقریباً در تمامی جوامع شرم و حیا پسندیده و یک ارزش است. این باور، تشخیص و درمان خجالتی بودن را اندکی سخت می کند. در آن دسته از جوامعی که کمرویی و خجالت نیز یک ارزش به حساب می­آید (بسیاری از جوامع شرقی) شیوع آن بسیار بالا است. در آمریکا (و بسیاری از جوامع دیگر) حدود ۹۰% افراد در مرحله‌ای از زندگی خود خجالتی بودن و کمرویی را تجربه می‌کنند و در هر زمانی حدود ۴۰ تا ۵۰ درصد افراد جامعه کمرو و خجالتی هستند (حداقل از دید خودشان).

همچنانکه قبلاً ذکر شد، رفتار افراد خجالتی می‌تواند برای افراد غیرمتخصص غلط انداز باشد. به عبارت دیگر، افراد در تشخیص غیرخجالتی بودن دقیق‌ترند تا در تشخیص اشخاص خجالتی. در یک مطالعه بر روی ۴۸ دانشجویی که در یک خوابگاه سکونت داشتند، نتایج جالبی بدست آمد. در این مطالعه فقط ۴۵% دانشجویان قادر به تشخیص افرادیکه خود را خجالتی می‌دانستند، بودند (در مقابل ۷۵% برای تشخیص افراد غیرخجالتی).

از طرف دیگر حدود ۱۵% دانشجویان به غلط برچسب خجالتی بودن به افراد غیرخجالتی زدند. همچنین تعدادی از افرادی خجالتی وجود داشتند که در دید ۸۵% دانشجویان آنها غیرخجالتی و کاملاً راحت و اجتماعی در نظر گرفته شدند.

اضطراب اجتماعی شایعترین نوع اضطراب و چهارمین اختلال روانی (بعد از افسردگی، اعتیاد، و انواع خاص هراس) است و شیوع کلی آن حدود ۱۰% است. ولی در هر زمانی حدود ۳% تا ۵% افراد جامعه دچار اضطراب اجتماعی هستند. اضطراب اجتماعی معمولاً بتدریح (ظرف چندین سال) بروز کرده و استقرار می‌یابد (معمولا با خجالت و کمرویی در دوران کودکی شروع می‌شود) ولی ممکن است در پی یک یا چند تجربه منفی تحقیرآمیز نیز بطور ناگهانی بروز کند. در حدود ۴۰% موارد اضطراب اجتماعی قبل از ۱۰ سالگی و بیش از ۹۰% موارد قبل از ۲۰ سالگی رخ می‌دهد و سن شایع آن ۱۴ تا ۱۶ سالگی است.

نکته: شروع و بروز اضطراب اجتماعی بعد از ۲۵ سالگی نادر است (مگر در مواردیکه شخص دچار نواقص فیزیکی یا طبی جدی و شدید شود).

مهم اینست که در درمان خجالتی بودن خود آگاهانه قدم برداریم و بدانیم این مشکل بسیار خاص و استثنایی نیست و بسیاری از مردم دنیا هر از گاهی با آن دست و پنجه نرم کرده اند. البته یادمان باشدقبل از درمان خجالتی بودن به جنبه های مثبت کمرویی هم نگاهی داشته باشیم.

جنبه‌های مثبت خجالتی بودن و کمرویی

خجالت کشیدن همیشه دارای بار منفی و مخرب نیست بلکه از جهاتی مثبت و سازنده است. یک فرد با درجات خفیفی از کمرویی و خجالت (و به عبارت دقیق‌تر فرد با شرم و حیا) از حریم خصوصی خود مراقبت می‌کند و به راحتی به حد و حریم دیگران تجاور نمی‌کند، فروتن و محجوب است، برای مواجهه با موقعیت‌های جدید و خصوصاً مهم (مثلاً مصاحبه، سخنرانی، ملاقات افراد جدید) خود را آماده‌تر می‌کند، از شدت تنش و کشمکش بین فردی می‌کاهد، در گمنامی خود از آزادی بیشتری برخوردار است و در نتیجه احساس راحتی بیشتری می‌کند، شنونده‌های بهتری هستند و بالاخره اینکه در انتخاب افراد با احتیاط بیشتری عمل می‌کنند.

خوشحال می شوم تجربه های شما عزیزان را با نظر دادن در زیر این مطلب بدانم.