بهانه جویی برای موفقیت ما مضر است، با این حال، اکثر ما برای انجام کارهای روزمره­‌مان بهانه می­‌آوریم و بعد با خود می­‌گوییم چرا نمی‌­توانیم آنچه را که می‌­خواهیم به دست آوریم. کنار گذاشتن این بهانه جویی­‌ها، گام مهمی در راستای رسیدن به اهداف و دستیابی به موفقیت است. پس این سوال پیش می­‌آید که چرا ما اجازه می­‌دهیم که در وهله اول این بهانه‌­ها به وجود آیند؟

و چرا بخشی از وجود ما همواره تکرار می‌­کند که: «من احساس می­‌کنم نمی‌توانم اینکار را انجام دهم، این کار خیلی ترسناک است و یا انجام دادنش اصلا برایم مهم نیست»؟ دلیل این بهانه تراشی­‌ها این است که بخشی از وجود ما از انجام این کار، می­ترسد. لذا باید به خودمان یادآوری کنیم که این ما نبوده­‌ایم که این موانع یا اهداف را ایجاد کرده‌­ایم.

بهانه تراشی بزرگترین اشتباه فکری و ذهنی

علاوه بر این، ما هرگز دوست نداریم تصور کنیم اهدافی را که ممکن بود به موفقیت‌­مان در زندگی کمک کنند، دنبال نکرده‌ایم. بنابراین کاری که انجام می‌­دهیم استفاده از بهانه تراشی است.

ما از بهانه تراشی برای حفاظت از خودمان، در مقابل چیزهایی که ممکن است از دست دهیم، یا از دست دادن احترام کسی که دوستش داریم و ایجاد این حس در او  که ما به اندازه کافی خوب نیستیم استفاده می‌­کنیم. وقتی که اجازه دادیم این بهانه جویی ها بر زندگی ما چیره شوند.اولین مشکلی که پیش می آید این است که از ابتدا ما خود را آماده شکست می کنیم.

برای رسیدن به اهداف موانع را برطرف کنید

از یک طرف، ما به خودمان می­‌گوییم که می­‌خواهیم به یک هدف خاص دست یابم و از سوی دیگر، ما می­‌گوییم من قصد ندارم اقداماتی را که به من در دستیابی به آن هدف کمک می‌­کنند انجام دهم.

برای شفاف­‌تر نمودن این قضیه، من دوست دارم آن را با لیگ ورزشی کوچک دخترم مقایسه کنم. او فقط هشت سال سن دارد و به تازگی اولین فصل ورزشی خود را به پایان رسانده و هنوز چیزهای زیادی وجود دارد که باید از طریق ورزش در مورد زندگی، اهداف حرفه ای کاری و نحوه برخورد با دیگران بیاموزد.

بنابراین بهانه تراشی درست مانند این لیگ ورزشی کوچک است . بهانه تراشی درست مثل این است که او از هر بازی جا بماند و یا من او را به موقع  به محل بازی نرسانم، در محل تماشاچیان، او را تشویق نکنم و امور ورزشی‌اش را دنبال نکنم؛ درست مانند این است که به او کفش‌های ورزشی بدهم که میخ‌­های کفی لازم برای ورزش را نداشته باشند. با همه این کم کاری‌­ها، حالا از او سوال کنم که چرا در مسابقات ورزشی‌اش موفق نبوده و چرا در هنگام انجام مسابقه، در خانه بوده است.

صد البته، دلیل شکست او در کاری که دوست داشت انجام دهد، این است که من از او حمایت نکردم. او را به طور مداوم به جلسات تمرینی‌اش نرساندم  و او نیز تمرین‌­های لازم برای آماده شدن جهت بازی را انجام نداد.

چهار مرحله ساده برای رسیدن به اهداف با کنار گذاشتن بهانه‌های ذهنی

بنابراین زمانی که ما از این که به هدف‌مان دست نیافته­‌ایم احساس بدی داشتیم، باید به خودمان رجوع کنیم، زیرا اقداماتی را که برای رسیدن به اهداف‌مان لازم بود انجام ندادیم. در اینجا چهار مرحله ساده برای کنار گذاشتن عذر و بهانه­‌ و رسیدن به اهداف شخصی در زندگی ذکر خواهند شد.

۱. بهانه‌‌­های‌تان را بنویسید

پنج تا از مهم‌ترین بهانه­‌هایتان را برای اینکه چرا شما نمی‌­توانید به هدف خود دست یابید، بهترین زندگی را برای خود بسازید یا به بزرگترین آرزوهای خود برسید، بنویسید.

۲. آنها را با صدای بلند برای خود بخوانید

این بهانه‌ها را با صدای بلند برای خود بخوانید و تصور کنید که این‌ها بهانه­‌های افراد دیگری هستند. سپس از خودتان بپرسید: «این شخص با وجود چنین بهانه­‌هایی قادر به انجام چه کاری است؟»

۳. در مورد بهانه­‌های‌تان سوالاتی را مطرح کنید

به بهانه­‌هایی که از مرحله اول نوشتید نگاه کنید، و تصور کنید که آنها بهانه‌­های دیگران هستند و حالا از خودتان بپرسید: «این بهانه­‌ها، چه محدودیت‌­هایی را بر زندگی فرد اعمال خواهد نمود؟»

۴. متمرکز باشید

در نهایت، در طی هفته ای که برای رسیدن به اهداف خود تعیین نمودید، از خود بپرسید: «آیا این اقدامات، تفکرات یا اعتقادات به بهانه تراشی­‌های من، مربوط هستند یا خیر ؟»

آگاه بودن از عذر و بهانه‌­های‌مان، قدمی مهم برای رسیدن به اهداف دلخواه و اتخاذ اقداماتی است که ما را به موفقیت نزدیک می‌کند.لذا باید اقداماتی را اتخاذ کنید که با دستیابی به اهداف‌تان هماهنگ شده باشند و شما را به آنچه می­‌خواهید نزدیک‌تر کنند.