در نتیجه بعضی از بچه ها نوزاد تازه وارد رو پس میزنند و نادیده میگیرند . بعضی از آن ها نسبت به برادر یا خواهر جدیدشان خصومت نشان میدهند . دیگران هم به روش های مختلف دیگری عکس العمل نشان میدهند ، مثل بدرفتاری، چسبیدن بیش از حد به پدر و مادر و یا روی آوردن به رفتار بچه گانه. آنها توجهی که به نوزاد میشود را  میبینند و مقداری از آن رو برای خودشان میخواهند . باید دانست که این رفتار کاملا عادی است. خبر خوب این هست که چنین رفتاری موقتی است و فواید داشتن یک خواهر یا برادر جدید در دراز مدت خودش را نشان خواهد داد.
مطلب زیر را بخوانید تا متوجه بشوید با آوردن نوزاد به محیط خانواده باید منتظر چه چیزهایی باشید و چگونه هماهنگی بیشتری در خانواده ایجاد نمایید.

مشکلات رفتاری کودکان

در اینجا به تعدادی از رفتارهای بدی که یک کودک در برخورد با خواهر یا برادر جدید از خود نشان میدهد اشاره میکنیم :

بی علاقگی:

در ابتدا با کودک بزرگتر همراه بشوید تا ببینید علاقه دارد از چه راهی کمک کند یا با نوزاد بازی کند. کودک بزرگتر ممکن است کمی منتظر بماند تا حرکات نوزاد و یا عکس العمل بقیه را ببیند یا ممکن است به روش خودش خود را با شرایط منطبق کند. بعضی از بچه ها ترجیح میدهند که نوزاد رو تا وقتی که کمی بزرگتر شود نادیده بگیرند.

پسرفت:

وقتی نوزاد را به منزل می آورید انتظار کمی پسرفت رو از کودک بزرگتر داشته باشید . تماشای میزان توجهی که کودک جدید به خود جلب کرده باعث میشود تا او هم تا حدی رفتار بچگانه از خودش نشون بدهد . ممکن است سعی کند خودش را بجه تر نشان دهد یا شب ها از خواب بیدار بشود و به دنبال راحتی و امنیت بیشتر نزد شما بیاید . به شکلی منطقی تا جایی که امکان دارد از بروز این رفتار جلوگیری کنید . اگر بچه بزرگتر شیشه شیر خودش رو خواست به او بدهید اما برایش توضیح بدید این وسایل برای نوزادها است و بچه های بزرگ با اونها بازی نمیکنند . اگر دستشویی رفتن را یاد گرفته ولی دوباره دچار مشکل میشه، تمیزش کنید و بهش بگید که حتما دفعه بعد میتونه خودش رو تمییز کنه. برای بیشتر بچه ها فاز پسرفت حدود چند ماه طول میکشد.

عصبانیت:

تمام بچه ها در با وارد شدن کودک جدید از خود عکس العمل نشان میدهند . در صورتی که بچه توجه کافی از پدر و مادرش به طور همزمان ببیند کمتر دچار مشکل خواهد شد. به او قول بدین برایش کتاب بخوانید ، با او بازی کنید یا او را گردش ببرید و سر قولتان بمانید. می توانید راه هایی را پیدا کنید تا کودک بزرگتر حس حسادت و ناامیدی و عصبانیتش را تخلیه کند، مثلا بازی هایی که در آنها ضربه زدن و خراب کردن وجود دارد. با آجرهای پلاستیکی یک برج بسازید و بگذارید او خرابش کند و کارهایی از این قبیل. کلماتی رو به او بیاموزید که بتواند حسش را با آنها بیان کند . مثلا “میدانم که سخته اما بچه الان به مراقبت نیاز داره و من نمیتونم با تو ماشین بازی کنم. حتما خیلی ناراحت شدی.”
اگر بچه حرف های تندی زد (مثلا دلم میخواهد بچه به بیمارستان برگرده)، در واقع نشان دهنده مسیر درستی است که در اون قرار دارد. اینها احساسات قوی هستند که والدین باید به آن گوش کنند و این احساسات کودک را درک نمایند. شما میتوانید بگویید “میدونم که عادت کردن به داشتن بچه سخته، اما شرط میبندم که به زودی از داشتن یک خواهر که بتونی باهاش بازی کنی حوشحال میشی.”

نکات ایمنی

هر کودکی می خواهد حد و مرزها را تجربه کند و ببیند که بچه تازه وارد را تا چه حد میشود دست زد یا فشار داد. بسیار مهم است که در چنین مواقعی عکس العمل تندی نشان ندهید. اگر از این طریق به دنبال جلب توجه میگردد باید به او بفهمانید که از این راه امکان ندارد به آن برسد. در عوض به بچه خود بیاموزید که چگونه با روش هایی آرامتر از نوزاد پاسخ و عکس العمل دریافت کند. رفتارهای آرام او را در بازی کردن با برادر یا خواهر کوچکتر از خودش ستایش کنید. همچنین چند نکته ایمنی را به او آموزش دهید: همیشه آرام باش، هیچوقت به نوزاد دست نزن مگر اینکه یک بزرگتر آنجا باشد، قبل از اینکه به نوزاد اسباب بازی بدهی اجازه بگیر، هیچوقت چیزی را روی صورت بچه قرار نده و اینکه هیچوقت به بچه غذا نده مگر اینکه بزرگتری به تو بگوید.
گاهی از اوقات رفتار تند غیر عمدی است. ممکن است کودک شما هنوز توانایی های فیزیکی خودش را درست نشناخته باشد بخواهد با بغل کردن یا بوسیدن محکم برادر یا خواهر جدیدش علاقه خود را نشان بدهد. پیشنهاد میشود یک عروسک به او بدهید تا به او غذا بدهد و مراقبش باشد و در همین حال شما هم به نوزاد خود رسیدگی کنید. بچه ها با تقلید کردن یاد میگیرند و این بهترین زمان برای آموزش حس مسئولیت پذیری و تمرین نقش والدین است.
در مورد برخی از بچه ها بازی کردن با نوزاد خشن تر است و فراتر از تجربه میرود. به دلیل اینکه نمی توانند صحبت کنند و احساسات پیچیده خودشان رو بروز بدهند ، ممکن است مکررا به کشیدن مو، زدن یا نیشگون گرفتن نوزاد روی بیاورند تا احساساتشون رو سریعتر بروز دهند . یا حتی ممکن است بدرفتاری کنند ، کج خلقی، به هم ریختن وسایل و عصبانی شدن نمونه هایی از این رفتارها است . به جای توجه کردن به این نوع رفتار ، به یاد داشته باشید که احتمالا دلیل این رفتارش این است که چیزی می خواهد، مثلا بغل کردن، غذا یا استراحت. وقتی نوزادی وارد یک خانواده میشود بچه بزرگتر این نگرانی برایش به وجود می آید که شاید از این به بعد نیازهایش برآورده نشود. به او نشان بدهید که در کنارش هستید حتی زمانی که از نوزاد مراقبت میکنید . روش رفتار شما بسیار مهم است.  آرامش خود را از دست ندهید، فریاد نزنید و تند برخورد نکنید .

ساختن یک رابطه

نمی توان یک بچه را مجبور کرد که با خواهر یا برادر جدیدش اخت شود. می توانید از او دعوت کنید که در برخی کارها سهیم شود. به همراه فرزند بزرگتر خود یک هدیه برای نوزاد بگیرید و بگذارید او آن را به نوزاد بدهد. همچنین از طرف نوزاد هدیه ای برای فرزند بزرگتر خود بگیرید.

از بچه یک ساله خود بخواهید جغجغه تکان دهد، نوزاد را با پر قلقلک بدهد یا یک آیینه جلوی نوزاد نگه دارد. کودک ۲ ساله میتواند پوشک را به شما بدهد یا آن را ببندد، نقاشی بکشد تا در اطراف تخت نوزاد قرار بدهید، وقتی مشغول مطالعه کتاب کودکان هستید برای شما ورق بزند و یا آواز بخواند و برقصد. در واقع از زمانی که چشم های آنها می تواند به خوبی تمرکز کند، بیشتر نوزادان تماشای نمایش خواهر یا برادر بزرگترشان را دوست دارند.

با نظارت شما میتوان از یک کودک سه ساله خواست تا نوزاد را در آغوشش نگه دارد، ترجیحا بر روی مبل که نرم تر است  چنین کاری را انجام بدید . این امر به کودک نشان میدهد که تا چه حد باید مراقب خواهر یا برادر جدیدش باشد.

بچه هایی که در سن پیش دبستانی قرار دارند ممکن است شرایط سخت تری در عادت کردن به وضعیت جدید داشته باشند و احتمالا ترجیح میدهند اینطور فکر کنند که دارند به شما کمک میکنند تا به بچه. برای مثال اگر در هنگام مراقبت از نوزاد از او بخواهید برای شما یک لیوان آب بیاورد بدون درگیر کردن کودک با نوزاد اون رو هم در این امر سهیم کردید.