اضطراب اصطلاحی است که برای ترس‌های مبهم و ناخوشایند به کار گرفته می‌شود. زمانی‌که فردی مضطرب می‌شود، کنترل تمام احساسات و رفتارهای خود را از دست می‌دهد، اضطراب انواع مختلفی دارد و در این مقاله می‌خواهیم راجع به نوع خاصی از آن با نام اضطراب جدایی صحبت کنیم.

این نوع اضطراب اغلب برای کودکان به کار برده می‌شود. در واقع، یک نوع اختلال اضطرابی در کودکان هفت‌ماهه تا سه ساله است که بعضا هم طبیعی است. کودکان در سال‌های اولیه‌ی زندگی خود به شدت وابسته به مراقب اصلی خود هستند و در صورت دوری از وی دچار نگرانی و اضطراب می‌شوند.  این نگرانی و اضطراب گاها به شکل داد و فریاد، گریه و کوبیدن پا بر زمین بروز می‌کند.

اما به تدریج با بزرگ شدن کودکان، مهارت‌های شناختی آن‌ها بهبود پیدا کرده و کودکان کم کم به این شناخت می‌رسند که دوری از مراقب اصلی یا کسی که بسیار دوستش دارند، یک امر طبیعی و کوتاه‌مدت است.

این مشکل اغلب بعد از ۳ سالگی کودک برطرف می‌شود. اما اگر این اختلال هم‌چنان ادامه پیدا کند، می‌تواند در دوران بزرگسالی بسیار مخرب و آزاردهنده باشد.

نحوه‌ی شکل‌گیری اختلال اضطراب جدایی

دو عامل اصلی در ایجاد اختلال اضطراب اجتماعی وجود دارد، عامل اکتسابی و عامل ارثی.

در واقع، افرادی که به این اختلال دچار هستند، یا به صورت اکتسابی در طی سالیان زندگی خود به آن دچار شده‌اند که اغلب به دلیل رفتارهای سلطه‌جویانه‌ی والدین شکل می‌گیرند و یا به صورت ارثی.

در روش اکتسابی، والدین از کودکی همواره در مورد رفاه، سلامت و ایمنی فرزندان خود نگران بوده‌اند و به آن‌ها اجازه‌ی انجام فعالیت‌های مستقل را نداده‌اند. روش ارثی هم همان‌طور که از نامش پیداست، بدین معناست که افرادی که به اختلال اضطراب جدایی مبتلا هستند، بستگان نزدیکی مبتلا به این بیماری دارند.

۵ علامتی که نشان می‌دهند شما به عنوان یک فرد بالغ دچار اختلال اضطراب جدایی هستید

تعداد مردان و زنان بالغی که مبتلا به اختلال اضطراب جدایی هستند، خصوصا در کشور ما که به سلامت روانی اهمیت کمتری داده می‌شود، بسیار زیاد است. این اختلال در بزرگسالان اغلب به شکل عصبانیت، احساس ناامنی و نیاز وسواسی به شنیدن کلمات مرتبط با دلبستگی بروز می‌کند. اختلال اضطراب جدایی اغلب در بزرگسالان به اشکال زیر بروز می‌کند.

از انجام فعالیت‌های روزمره به تنهایی می‌ترسید

افراد بالغی که به این نوع اختلال اضطرابی دچار هستند، به طور مداوم نگران رها شدن و تنها ماندن‌شان هستند. آن‌ها نمی‌توانند بدون فردی که از لحاظ احساسی به او وابسته هستند، به راحتی غذا بخورند، حتی برای فعالیت‌هایی نظیر خرید مواد غذایی، رفتن به سر کار، تماشای یک فیلم و موارد مشابه دیگر نیازمند دوست یا همسرشان هستند.

از قرار گرفتن در موقعیت‌هایی که مجبورید، تنها بمانید، فرار می‌کنید

آن‌ها از این‌که به تنهایی کاری را انجام دهند، واهمه دارند. اگر از آن‌ها بخواهید کاری را بدون شخصی که به او وابسته هستند، انجام دهند، احتمالا یا آن کار را به تعویق خواهند انداخت و یا از روش‌های مختلف برای جلوگیری از تنهایی استفاده خواهند کرد.

دچار وسواس فکری هستید

یکی از ویژگی‌های افرادی که دچار اضطراب جدایی هستند، اینست که به طرف مقابل خود(شخصی که به وی وابسته هستند) اجازه‌ی انجام فعالیت‌های مستقل و جاه‌طلبی‌های شخصی را نمی‌دهند. آن‌ها احساس ناخوشایندی دارند که یک روز ترک شده و تنها خواهند ماند. این نیاز وسواسی اگر به موقع مورد توجه قرار نگیرد، می‌تواند برای خود فرد و اطرافیانش بسیار مخرب باشد.

زمان زیادی از زندگی‌تان را برای گریه و ناله صرف می‌کنید

اغلب بزرگسالانی که از اختلال اضطراب جدایی رنج می‌برند، بعد از جدا شدن از فردی که به شدت به او وابسته هستند، به طور کامل دچار یاس و ناامیدی می‌شوند. این افراد بعد از جدایی به سختی به زندگی عادی خود برمی‌گردند و ساعت‌های طولانی برای گریه‌زاری صرف می‌کنند.

در دوران کودکی نیز دچار اختلال اضطراب جدایی بودید

شواهد نشان می‌دهند، افراد بالغی که از اختلال اضطراب جدایی رنج می‌برند، معمولا در دوران کودکی نیز دچار این اختلال بوده‌اند که یا نادیده گرفته شده و یا تشخیص داده نشده است. این مشکل پنهانی و یا اهمیت داده نشده‌ی کودک در درون وی رشد می‌کند و در دوران بزرگسالی منجر به وابستگی‌های شدید و آزار دهنده برای وی می‌شود.

علایم فیزیکی که افراد مبتلا به اختلال اضطراب جدایی دچارش می‌شوند

• تنگی نفس
• حالت تهوع
• ادرار مکرر به علت نگرانی شدید
• دل درد
• سردرد یا میگرن
• تنش‌های عضلانی
• فشار خون بالا
• تغییرات اشتها
• عرق خفیف
• کابوس‌های مکرر
• حافظه‌ی ضعیف
• عدم تمرکز
• دشواری در تصمیم‌گیری
• خجالت‌زدگی
• ترس شدید و بیش از حد از مورد قضاوت قرار گرفتن
• اعتماد به نفس پایین

چگونه مشکل یا اختلال اضطراب جدایی را رفع کنیم؟

نکته‌ی مهمی که باید در نظر داشته باشید، اینست که فرد مبتلا به اختلال اضطراب جدایی می‌بایست سریعا به روان‌پزشک مراجعه کند. چرا که این اختلال می‌تواند عوارض بسیار ناگواری داشته باشد. به عنوان مثال:

• انزوای اجتماعی
• مشکلات مالی
• ناتوانی در حفظ شغل و پیشرفت
• افزایش درگیری‌ها در روابط بین فردی
• افکار مرتبط با خودکشی

افراد بالغی که به اختلال اضطراب جدایی دچار هستند، در صورتی که به بهبود و سلامت روانی خود اهمیت ندهند، به اختلالات دیگری هم‌چون اختلال اضطراب اجتماعی، اختلالات شخصیتی، افسردگی و موارد دیگر مبتلا خواهند شد.

نتیجه‌گیری

اضطراب جدایی ممکن است در دوران کودکی رخ دهد و یا در دوران بزرگسالی شروع شود. اضطراب جدایی همانند سایر اختلالات اضطرابی بر کیفیت زندگی فرد به شدت تاثیر می‌گذارد، اما این اختلال قابل درمان است. اگر احتمال می‌دهید که به این اختلال مبتلا هستید و یا یکی از نزدیکان‌تان به این بیماری مبتلاست، حتما موضوع را با یک روانپزشک در میان بگذارید. از طریق این لینک می‌توانید از روانشناسان آنلاین فول‌فکر مشاوره بگیرید.