ارتباط موثربافرزندان چگونه امکان پذیراست؟

ارتباط موثر با فرزندان یکی از مهمترین عواملی است که می‌تواند بر روی رشد و توسعه شخصیت کودکان تأثیرگذار باشد. ارتباطی که بر پایه احترام و اعتماد ایجاد شود، می‌تواند به افزایش اعتماد به نفس کودک، بهبود روابط خانوادگی و حتی کاهش رفتارهای ناپسند در کودکان کمک کند. در این مقاله به بررسی روش‌هایی برای برقراری ارتباط موثر با فرزندان پرداخته شده است.

یکی از مهمترین نکات در برقراری ارتباط موثر با کودکان، شنیدن فعالانه است. گاهی اوقات به دلیل شلوغی و شلوغی‌های روزمره، والدین نمی‌توانند به وضوح به کودکانشان گوش کنند. در این موارد، بهتر است که زمانی را در نظر بگیرید که شما بتوانید به کودکانتان به صورت کامل توجه کنید. یکی از بهترین روش‌ها برای برقراری ارتباط موثر با کودکان، پرسیدن سوالات باز است. با پرسیدن سوالات باز، کودکان می‌توانند احساس کنند که دیدگاهشان مهم است و این می‌تواند به تقویت اعتماد به نفس آن‌ها کمک کند.

همچنین، بهتر است که به کودکان خود نشان دهید که شما از آن‌ها مراقبت می‌کنید. با افزایش حس امنیت در کودکان، آن‌ها می‌توانند خود را بهتر و امن‌تر احساس کنند و در نتیجه، به رشد و توسعه شخصیتشان کمک کنند. با نشان دادن مراقبت، شما به کودکان خود نشان می‌دهید که از آن‌ها مراقبت می‌کنید و می‌توانید به آن‌ها کمک کنید تا با مشکلاتشان مواجه شوند.

همچنین، بهتر است که شما به کودکان خود نشان دهید که شما از احساساتشان احترام می‌گذارید. با احترام گذاشتن به احساسات کودکان، می‌توانید به آن‌ها کمک کنید تا بهتر با مشکلات خود روبرو شوند. همچنین، با نشان دادن احترام به احساسات کودکان، آن‌ها می‌توانند خود را بهتر و محترم‌تر احساس کنند.

در نهایت، بهتر است که شما به کودکان خود نشان دهید که شما به آن‌ها اعتماد دارید. با اعتماد به کودکان، آن‌ها می‌توانند به اعتماد به نفس خود افزوده و بهبود پیدا کنند. همچنین، با اعتماد به کودکان، شما می‌توانید به آن‌ها نشان دهید که شما بهشتی هستید که همیشه در کنارشان است.

در نهایت، ارتباط موثر با فرزندان بر پایه احترام، اعتماد، شنیدن فعالانه و نشان دادن مراقبت، احترام به احساسات و اعتماد به کودکان می‌تواند بهبود در روابط خانوادگی، کاهش رفتارهای ناپسند در کودکان و افزایش اعتماد به نفس کودکان را به دنبال داشته باشد. بنابراین، بهتر است که به این نکته توجه کنید و به سمت برقراری ارتباط موثر با کودکانتان حرکت کنید.

دراینجا به بیان چند عامل می پردازم که مانع از برقراری ارتباط موثر با فرزندان می شود:

پند دادن:وقتی کودک مشکلی دارد وبرای حل آن با شما صحبت می کند فقط کافی است به طور کامل به حرف هایش گوش کنید.وبه هنگام صحبت کردن کودک از پند و اندرز پرهیز کنید .پند دادن برای زمانی است که کودک آمادگی لازم را برای شنیدن آن داشته باشد.که این آمادگی در ابتدای صحبت و هنگامی که هیجان بالایی در کودک است امکان پذیر نیست.این کار مانع از برقراری ارتباط موثر با فرزندان می شود.

انکار احساسات:نترس٬گریه نکن٬ناراحت نباش٬و…. این ها جملاتی است که سبب بدتر شدن اوضاع می شود.وقتی کودک گریه می کند اجازه دهید این کار را انجام دهد زیرا هیجانی در او وجود دارد که باید تخلیه شود.ناراحتی ٬ ترس ٬نگرانی و… هم به همین شکل.کودک برای گم کردن اسباب بازی مورد علاقه اش ناراحت است وشما به جای درک احساس او در جواب می گویید ناراحت نباش یه اسباب بازی که ناراحت شدن نداره.ازاین به بعد سعی کنید احساسات کودکان را انکار نکرده و با پذیرش آنها رابطه خود وفرزندانتان را بهبود ببخشید.انکار احساسات مانع از برقراری ارتباط موثر با فرزندان می شود.

 اتهام زدن:اگر می خواهید ارتباط موثر با فرزندان خود داشته باشید به این نکته دقت کنید.در گفت و گو با کودکان به خصوص زمانی که کودکی خطایی را مرتکب می شود هیچ گاه به او تهمت نزنید.کودک شما می خواهد در چیدن سفره شام به شما کمک کند اما به دلیل سنگین بودن دیس برنج نمی تواند آنرا نگه دارد و برنج روی فرش می ریزد.به شما حق می دهم که عصبانی شوید اما کودکی این کار را عمدا انجام نداده است .در اینجا کمی  ناراحتی برای اینکه کودکان متوجه شود باید بیشتر حواسش را جمع کند لازم است.اما استفاده از جملاتی مانند این به نوعی اتهام زنی به کودک محسوب شده و مطلوب نیست:چرا اینقد دست وپاچلفتی شدی؟هیچ معلموم است چت شده؟

منطقی بودن:گاهی اوقات در ارتباط برقرار کردن با کودکان باید دنیای آنان را درک کرده و کاملا احساسی برخورد کنید.اگر این جملات را به کار می برید نشان می دهد که شما منطقی با کودکتان صحبت می کنید و باید روش خود را تغییر دهید.باید این غذا رو بخوری چون برات خوبه٬بچه بازی در نیار٬اینقدر گریه نکن و… .به جای این جملات سعی کنید احساسات کودک را درک کرده و آن ها را بپذیرید. اگر هم ناچار هستید که جمله ای را بگویید که کاملا منطقی است سعی کنید کمی احساس را چاشنی کار کنید.

سوالات بی جا: وقتی می دانید چه کسی غذا را بر روی فرش ریخته و این کار هم اتفاقی بوده دیگر چرا این سوال را می پرسید تا کودک بیچاره از ترس شما ناچار شود دروغ بگوید.اگر می خواهید این کار دیگر تکرار نشود می توانید این گونه عمل کنید. خیلی بد شده که غذا روی فرش ریخته . با این جمله هم کودک پی به اشتباه  خود می برد و هم دیگر دروغی گفته نمی شود.

تهدید کردن:اگه یه بار دیگه دست به این گلدون بزنی!حواست رو جمع کن باز چایی رو نریزی!اگه یه بار دیگه اینجوری غذا بخوری!این جملات برای کودک تهدید به شمار می آید و استفاده از آها نه تنها مفید وکارساز نیست بلکه به نوعی سبب می شود که کودک اعتماد به  نفس خود را از دست داده و نتواند هیچ کاری را به درستی انجام دهد.

مقایسه کردن:یه ذره از داداش بزرگت یاد بگیر!ببین پسر عموت چقد درسش خوبه !والدین گرامی هر کسی را بهر کاری ساختن.وقتی کودکتان را دائما با دیگر کودکان مقایسه می کنید یعنی استعداد و توانایی آنان را نادیده می گیرید.این کار شما مثل این است که بخواهید از یک چنگال برای ماست خوردن استفاده کنید.خنده دار نیست؟اما بسیاری از والدین همین کار را انجام می دهند.کودکشان به هنر علاقه مند است اما به اصرار او را در رشته ریاضی ثبت نام می کنند.این کار به شدت به کوک آسیب می زند و باعث می شود همیشه کارهایی را انجام دهد که از آنها لذتی نمی برد.مقایسه کودک با دیگر کودکان مانع از برقرای ارتباط موثر با فرزندان می شود.

مسخره کردن :خندیدن به اشتباهات  کودک مانع از برقراری ارتباط موثر با فرزندان می شود.کودکی که کفش هایش را اشتباه می پوشد به این علت است که هنوز در این کار مهارت لازم را ندارد.وقتی به او می خندید به اعتماد به نفس او آسیب وارده کرده و سبب می شود هیچ گاه نتواند کارهایش را به تنهایی انجام دهد.البته می توانید با روحیه طنز اشتباهاتش را به او گوشزد کنید اما باید مراقب باشد تبدیل به تمسخر نشود.کودک شما لباسش را برعکس می پوشد حال اگر بگویید:مگه بلد نیستی چه جوری باید لباس بپوشی؟! این شیوه سبب می شود کودک خجالت کشیده و مورد تمسخر واقع شود.اما اگر این گونه به او بگویید هم شما وهم باو به این کار خندیده و کودک هم اشتباه خود ر ا اصلاح می کند:خوب بگو ببینم چی شده که لباست رو برعکس پوشیدی میخوای با این کار با من شوخی کنی؟