آیه الله دکتر سید عبداللّه ضیایی از صـورت های برجسته ای بود که علاوه بر دروس حوزه، دروس عالی دانشگاهی را آموخت و در واقع ، تکمیل علوم دینی و کلاسیک بود.

زندگـی نامه سید حسن ضیایی-سید حسن ضیایی-سید حسن ضیایی ویکی پدیا-سید حسن ضیایی کیست-سید حسن ضیایی طب اسلامی-مجله هوریس

معظم له در سـال ۱۳۰۲ شمسی در روستای دریا کنار شهرستان لنگرود از شهرهای کهنـه استان گیلان در بیت سیادت و فضیلت پای به عرصه وجود گذاشت.

سید حسین، پدر بزرگوار وی، مردی متدین و شب زنده دار بود که به همـان شیوه نیاکان و اسلاف محترم اش به کشاورزی (برنج کاری) و نوغان داری (پرورش کرم ابریشم) سرگرم بود.

سید حسین علاقه شدیدی به قرآن کریم و اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام ابراز می داشت و با وجود کارهای طاقت فرسای کشاورزی، معـمولاً اوقات عمرش را پای منابر سخنوران و واعظان شیرین سخن آن ناحیه سپری می نمود و خیلی مایل بود که خداوند متعال به وی فرزندی عنایت نماید تا در کسوت روحانیت، پیغام رسان کلام الهی باشد. با دعای خیر آن سلاله سادات، فرزندش سید عبداللّه توانست علاوه بر تکمیل معارف و دریـافت مدارج عالی علمی و کسب مقامات معنوی، در شمار سخنوران منطقه گیلان و غرب مازندران در آید.

زمان کودکی سید حسن ضیایی

سید عبداللّه در سن پنج سالگی برای آموختن قرآن به مکتب رفت و چند سالی را در آنجا نزد معلمان طالقانی ـ که از طالقان برای امرار معاش و تعلیم و تربیت اطفال بدان نواحی می آمدند ـ قرآن و بعضـی از کتب رایـج آن زمان، شبیه : احسن المراسلات و سید الانشاء نوظهور و کلیله و دمنه و بوستان سعدی و ضمناً طرز تنظیم اسناد کرایه و معاملات و اقسام نامه نگاری را فرا گرفت.

سید عبداللّه با پشتکار و کوشش های شبانه روزی موفق به دریـافت انتهـا نامه کلاس ششم ابتدایی آن وقـت از مدارس دولتی لنگرود شد و آن گاه در سـال ۱۳۲۳ شمسی عازم حوزه علمیه قم گردید.

آیه الله دکتر ضیایی با نبوغ و هوش فوق العاده اش، ضمن آنکه توانست بسیار سریع وهله ها تحصیلی و کتابهای رایـج حوزوی آن وقـت را در حوزه علمیه قم طی نماید و سرآمد هم قطاران گردد، سطوح زیـر تر را برای عده ای از طلاب تدریس می نمود.

داخل به نجف اشرف

آیه الله دکتر ضیایی در سـال ۱۳۲۷ شمسی به قصد زیارت عتبات مقدس عراق و ادامه تحصیل در حوزه نجف، از قم به آن دیار عزیمت می کند و مابقی سطوح را در آنجا به اتمام میزند و به مدت سه سـال تمام در آن دیار ماندگار می شود .

معظم له در مـورد این بخـش از زندگـی خود، چنین آورده است:

«به اتفاق دو فرد از رفیـق ها صمیمی عازم کربلا بطور قاچاق شدیم، ولی من تصمیم داشتم در نجف بمانم و پـس از توفیق زیارت عتبات مقدسه در نجف ماندم. دو سه سالی که در نجف بودم، خوب موفق به عبادات و زیارات و دروس بودم؛ به شکلی کـه در مدرسه حاج میرزا خلیل سمت مدرسی معالم و مغنی یافتم و قصد توطّن کردم. ولی روزگار جریـان ی برای خانواده ام پیش آورد که پدر و مادرم با اصرار هر چه بیشتر ، بازگشتنم را دستور دادند؛ از این رو اطاعت کرده، در قم اقامت گزیدم.»(۲)

هجرتی دیگر سید حسن ضیایی

او پـس از اقامت در قم، از دروس آیات عظام: بروجردی، خوانساری، امام خمینی و علامه طباطبائی بهره مند شد. اقامت آیه الله ضیایی در قم، چندان دوامی نیافت و پـس از چندی به ناچار به تهران رفته، در مدرسه علمیه مروی تهران به تحصیل خود ادامه داد و در درس بیرون کفایه و رسائل و مکاسب آیات عظام: حاج سید احمد خوانساری، حاج عماد الدین غروی رشتی (نوه مرحوم میرزا حبیب الله رشتی) و مـرد باقر آشتیانی و مـرد میرزا هاشم آملی کمپانـی جست.

او علاوه بر ادامه تحصیل دربـاره سایـر کار هایش در تهران گفته است: در مدرسه شیخ عبد الحسین سمت مدرسی داشتم و هـم به دعوت آیه الله خوانساری در جلسه استفتای معظم له حضور می یافتم تا اینکه پـس از چند سالی به اتفاق عده بیشتری از فضلای تهران و قم که از آن جمله مرحوم شهید مطهری بود، در امتحان تصدیق مدرسی که برای اولیـن بار ایـجاد شده بود، کمپانـی کردیم.»(۳)

استقامت در راه اعتقاد

دکتر ضیایی از جمله برجستگان ممتاز حوزوی بود که به دانشگاه راه یافت و ضمن تحصیل در آنجا، از مبارزه و مواجهه علمی با عناصر غربزده و اساتید منحرف دانشگاه غافل نبود. ایشان با اینکه به آسانـی می توانست جذب مراکز دولتی گـردد مصمم و استوار کوشش های علمی خود را در دانشگاه ادامه داد.

او به خاطر باورهای دینی خود کار در دستگاه طاغوتی را جایز نمی دانست. این در حالی بود که وضع معیشت بر وی بسیار دشوار می گذشت و رفیـق ها و معاندان ، هر یک به طریقی وی را مورد ملامت قرار می دادند که چرا استخدام نمی شوی تا وضع زندگـی و آینده ات سر و سامانی بیابد؟

معظم له در این باره می نویسد:

«تمام اشخاصـی که با من بودند، استخدام شدند و من جرئت دخول در جرگه ظلم را نداشتم و شبهه رکون به ظالم و معاونت ظلم در نزد من پر قدرت بود و زندگـی برای من خیلی دشوار شده بود. روزی از آیه الله خوانساری [سید احمد] پرسیدم که طلبه ای چنین و چنان است و گفته است: چنان چه در دستگاه دولتی قرار بگیرم، شانس دارد داد مظلومی را بستانم و یا جای یک بهایی و کمونیست را بگیرم، آیا جایز است؟ فرمودند:

“این همه، وسوسه های شیطانی است و شیطان پر قدرت است.” و داستـان ای نقل نمودنـد که شیطان از طریق حمایت از دین، مرجعی را گول زد و دیگر راه جبران ندارد که شرحش مفصل است. و پـس فرمودند: چنان چه روزگاربسیار دشوار می گذرد، چرخ دستی بگیرید و سیب زمینی بفروشید.»(۴)

دکتر ضیایی با تمام دشوار یها و گرفتاریهای زندگـی ، لحظه ای از کسب علم و دانش غافل نماند و علاوه بر دروس حوزوی، موفق به دریـافت مدرک دکترا در رشته علوم تربیتی از دانشگاه تهران شد. وی در این باره خاطره ای نقل می کند :

«در عصری دکترا مبصر کلاس بودم، پـایان سالها بود؛ یعنی در سـال ۱۳۳۵ شمسی که مرحوم آقای مشکاه حسن ظنّی به من داشت. در حضور گروهی از اساتید از من خواست که استخدام شوم؛ ولی من این کار را حرام می دانستم، به تعلّل متوسل شدم. بالاخره علـت آنان پر قدرت بود و من جرئت نمی نمود م که بگویم: من حرام می دانم. تا آنجا که مستأصل شدم، گفتم: استخاره می کنم. قرآن گرفتم و استخاره کردم. از باب اعجاز قرآن، این آیه در اوّل صفحه دست راست قرآن پـس از گشودن، نوشته شده بود:«اَهُمْ یَقْسِمُونَ رَحْمَهَ رَبِّکَ نَحْنُ قَسَمْنا بَیْنَهُمْ مَعْیشَتَهُمْ».(۵)

وقتی این آیه را دیدند، کانه علـی رؤوسهم الطیر!

دربـاره نداشتن تایید استخدام دولتی بسیار حرفها خوردم؛ ولی تمام را به پای خدا حساب داشتم که ان شاءالله همـان طور که در جهـان انعام مضاعف داده، در آخرت هـم عطا فرماید.»(۶)

این عالم وارسته از سـال ۱۳۳۵ تا ۱۳۴۱ شمسی به امامت جماعت نازی آباد تهران سرگرم بود و از رفیـق ها و همکاران نزدیک آیه الله کاشانی در مبارزه علیه حکومت زمان بود.

اقامت در آستانه اشرفیه

آیه الله دکتر ضیایی پـس از اخذ مدرک دکترا و دریـافت اجازات اجتهاد از آیات عظام: بروجردی، امام خمینی، خوانساری و… به امر مرجـع هـای تقلید، به خاص حضرت امام خمینی رحبا ارزش الله ، تهران را به قصد توطن در گیلان ترک نمـود و در آستانه اشرفیه رحل اقامت افکند. وی به مدت ۱۷ سال، یعنی از سـال ۱۳۴۱ تا ۱۳۵۷ شمسی مأمور به امامت جماعت مسجد تکمیل و مدیریت حوزه علمیه جلالیه آستانه اشرفیه گردید.

خدمات اجتماعی و فرهنگی

آیه الله ضیایی جزو معدود عالمانی بود که توفیق یافت منشأ خدمات اجتماعی و سیاسی و آثار و برکات معنوی گردد. از جمله خدمات وی مسائـل زیـر است:

ـ مرمت و احیای حوزه علمیه جلالیه آستانه اشرفیه با امکانات و تجهیزات کامل.

ـ تربیت و پرورش صدها فرد طلبه که بیشـتر از آنان در سمت امامت جمعه و جماعت و مناصب دولتی و قضایی به نظام اسلامی خدمت می کنند.

ـ احیای مسجد تکمیل آستانه اشرفیه.

ـ احداث بیمارستان در آستانه اشرفیه.

ـ احداث و مرمت مساجد و حسینیه های زیاد در منطقه گیلان و غرب مازندران.

ـ احداث پمپ بنزین آستانه اشرفیه که کلنگ اهمیت آن به وسیـله شهید محراب آیه الله صدوقی به زمین زده شد.

ـ احداث ساختمانهای وقفی از قبیل حمام و… .

ـ اعزام مبلغ به روستاهای گیلان و مازندران.

از آنجا که ایشان با روحیه و آداب و رسوم مردم منطقه بطور کامل آشنایی داشت، اوّل ماه محرم یا رمضان، مبلغان اعزامی از قم و مشهد وقتی وارد استان گیلان می شدند، ابتدا به منـزل وی در آستانه می آمدند. ایشان در منـزل از آنان امتحان منبر به عمل خواهـد آورد و پـس به تناسب نوع سخنرانی و لحن و معلومات طلبه، می فهمید که وی را به کدام محل بفرستد تا هر دو راضی باشند. مردم منطقه به این علـت ش همیشه رضایت تکمیل داشته و به وی احترام شگفت انگیزی قائل بوده و همیشه از وی به نیکـی یاد نمـوده اند.

محبوبیت اجتماعی

در استان گیلان در این اواخر، عالمانی را سراغ داریم که از محبوبیت فراگیر در میـان توده ها و طبقات مردم برخوردار می باشند: آیه الله سید هادی روحانی در رودسر، آیه الله کوشالی در لاهیجان، آیه الله ضیابری، آیه الله بحرالعلوم، شیخ حسن حجتی، صدرائی اشکوری و آیه الله نیکی بخش رحبا ارزش الله در همه شهرهای گیلان و آیه الله شمس لنگرودی در لنگرود و مرحوم آیه الله وحید در آستانه اشرفیه و دکتر ضیایی در شرق گیلان.

در آستانه اشرفیه و سایـر شهرهای شرقی گیلان در کمتر محافل و مجالسی است (حتی در قهوه منـزل ها که مردم خسته از کار برای خـوردن چای به آنجا می آیند) که سخن از دکتر ضیایی و سخنان و آداب و برخورد اجتماعی وی نباشد. وی به قدری محبوبیت در میـان مردم داشت که حتی ساواک رابطـه عاطفی میـان وی و مردم را به مقامات بالا گزارش داده بود.

جـواب گویی به شبهات سید حسن ضیایی

آیه اللّه ضیایی از جمله شخصیتهای برجسته و شاخصی بود که با دقت به تحصیلات حوزوی و دانشگاهی و تسلط و احاطه بر مبانی مسلکها و شناخت عناصر منحرف و عقاید آنان، منـزل خود را پایگاه جـواب گویی به سؤالات علمی و شبهات مختلـف اساتید دانشگاهها، فرهنگیان، گروههای گوناگون از قبیل توده ایها، بهاییها، کمونیستها و جوانان مسلمان دانشجو و… قرار داده بود.

او نقش به سزایی در روشن شدن اذهان مردم در برابر این انحرافات داشت و کانون دقت و رجوع روشنفکران بود.

وعظ و ارور به وی موجـب بیداری نسل جوان در برابر تهاجمات و تهدید ات فکری، فرهنگی، عقیدتی، علمی و… می شد. در یک کلمه، گرچه وی در شهر کوچک آستانه اشرفیه سکونت داشت، ولی در واقع مرکز راهنـمای فکری و فرهنگی همـه گیلان و غرب مازندران به شمار میرفت و در این راستا، با عده ای از واعظان و نویسندگان منطقه، شبیه : آیه الله نیکی بخش، آیه الله زین العابدین قربانی، مرحوم لاهوتی، شهید ربانی املشی و… همیاری داشت.

کار سیاسی

او مبارزه را از زمان داخل به دانشگاه شـروع کرد و با مباحث و مناظرات علمی با صـورت های منحرف و وابسته به رژیم طاغوتی و استخدام نشدن در دوائر دولتی که نشانه مشروع ندانستن حکومت طاغوت بود، در عرصه های گوناگون به مصاف طاغوت و اندیشه های منحرف رفت. وقتی که به آستانه اشرفیه باز گشت، باز هم از مبارزه باز نایستاد و در منابر و سخنرانیها، در مناسبتهای گوناگون ، به شدت از رژیم طاغوتی انتقاد می نمود ؛ به شکلی کـه یک سـال قبل از شـورش ممنوع المنبر شد و چند ماه پیش از موفقـیت شـورش اسلامی، منـزل او به دست عوامل مزدور ساواک به آتش کشیده شد که بر اثر آن، بیشـتر از نوشته ها، کتب، تقریرات درسی مرتبط به حوزه و دانشگاه، اجازات و… از میـان رفت.

او پـس از پیروزی شـورش اسلامی به عنوان یکـی از خبرگان از استان گیلان به منظور تدوین قانون مهم با اکثریت نظرات گزینش گردید. بعـد به طور موقت به تهران رفت و پـس از چندی در قم مقیم شد. ایشان علاوه بر تدریس در حوزه، یکـی از بنیان گذاران شورای مدیریت حوزه علمیه قم بود و مدتی را هم در سمت دبیر این شورا انجام وظیفه کرد.

مرحوم دکتر ضیایی برای سامان دهی کارها حوزه، به همراه بزرگان و مدرسین حوزه علمیه طرح مدیریت حوزه را به اجرا در آورد و با تمهیداتی توانست هسته اولیه نهاد اجرائی حوزوی را ساخته نماید و به تصویب امام و سایـر مرجـع هـای حوزه برساند.

حالات معنوی

دکتر ضیایی هر قدر که برای فراگیری علم و دانش کوشش می نمود ، به همـان حد هـم متخلّق به آداب و اخلاق نبوی و سیره عملی معصومین علیهم السلام بود. وی علم و تعهد و معنویت را با هم آمیخته بود. آیه الله قربانی، نماینده ولی فقیه در گیلان و امام جمعه رشت، در مـورد حالات این آقـا والامقام می گوید:

«در سـال ۱۳۵۶ شمسی که ما به همراه ایشان به حج مشرف شده بودیم، در روز عرفه معظم له با حال خوشی دعای سید الشهداء علیه السلام را به گونه ای سوزناک میخواند ند که تاکنـون طنین آن سوز و گدازها در گوش من موجود است.»

طبع شاعرانه

دکتر ضیایی از طبع شاعرانه هم بی بهره نبود. بیشـتر از اشعار وی هـم در آتش سوزی منـزل مسکونی وی به وسیـله ساواک از میـان رفت. نمونه ای از غزل معظم له در مدح حضرت بقیه الله الاعظم علیه السلام که در سـال ۱۳۵۴ شمسی سروده است، در اینجا می آوریم:

---

بیشتر بخوانید:آدرس سید حسن ضیایی

---

شب دردمند عاشق چه شب دراز باشد

غم دل به دل سراید، پی فاش راز باشد

چو خیال دلبرش را، به عیادتش ببیند

همه درد وی گـردد به، تمام ناله ساز باشد

سپری شده است عمرم، پی وصل آن یگانه

که وصال آن پریوش، تمام دم احتیـاج باشد

نظـر ار به مهر دارد، تمام درد را زداید

چه رسد که لب گاحتمالا ، تمام دلنواز باشد

همه عمر رنج بردم ره وصل وی کنم طی

شده طی کتاب عمرم، ره وصل باز باشد

غم دل فراز گفتم، مگرش اثبات افتد

به قبولی اش گهی چون کُهی سر فراز باشد

همه درد من زهجرش، تمام ناله ام ز مهرش

چه گـردد که آن سلیمان، نگهش به ناز باشد

به امید آنکه آید، سر من به بر بگیرد

دم آخرین خود را، به سرم نماز باشد

مخراش ای «ضیایی» دل خود به پنجه غم

که امیر دادگستر، شه غم نواز باشد

آیت الله سید حسن ضیایی که در علم طب اسلامی و سنتی مهارت ویژه ای دارند و گفته های ایشان برپایه سخنان و روایات بزرگان و ائمه معصومین است. که با استقبال خیلی بیشتری مواجه شده است و با اینکه ایشان ساکن مشهد مقدس می باشند و سخرانی های ایشان بطور منظم و هفتگی در برنامه نسیم شرقی در شبکه استانی خراسان رضوی پخش می شود ولی مخاطبان ایشان از طریق اینترنت برنامه های ایشان را از همه کشور دنبال میکنند، با این وجود ایشان با کمال تواضع خود را دکتـر نمیخوانند و مطب فردی ندارند و حتی برای خیلی از بیماری های که علم طب سنتی راه حل ی برای بهبـود آن ندارد، مریض را به پزشکهای کارشناس راهنمایی میکنند و این خصلت ایشان موجـب شـده است که برای اولیـن بار بیشـتر از پزشکان علم تازه به روش و شیوه ایشان، طرفدار شوند و حتی طی جلساتی با ایشان علم خود را به مذاکره بگذارند. اما ایشان برخـی وقتها اوقات در حرم امام رضا(علیه السلام) در بخـش دارالقرآن حضور دارند و به ۱ پرسش هر مخاطب حاضر در جلسه جـواب میدهند. به نظـر من چنان چه همه راهها را امتحان نمـوده اید، این یک راه رایگان را هـم امتحان فرمایید و انشاا… دردتان شفا یابد.

آدرس منـزل سید حسن ضیائی: مشهد، خیابان آیت الله عبادی ۴۰، شهید نیک نام ۱۴، پلاک ۹۰

تلفن: ۰۵۱-۳۷۲۶۵۹۳۴ ، ۰۹۱۵۹۹۲۰۳۱۶

برای دانلود این آرشیو تکمیل از سخرانی های صوتی و تصویری , به ادامه مطلب رجوع فرمایید …

این ۶۰ جلسه معتبر که به سلسله جلسات طب النبی نام گذاری شده است که برای دانلود قرار گرفته است

همه حقوق این گروه متعلق به تیـم فرهنگی تحقیق ی قبیله منتظر است و هر گونه رونوشـت برداری از استـایل اختصاصی این سایت شرعا حرام و مورد پیگرد قانونی قرار میگیرد_این تیـم به هیچ ارگان و سازمانی وابستگی ندارد و یک تیـم خود جوش مردمی است که به وسیـله عده ای جوان شیعه به منظور زمینه سازی ظهور امام عصر عج هر چند کوچک کار می کند _قبیله منتظر در هیچ یک از شبکه های اجتماعی بیرون از کشور صفحه ای ندارد و شبکه های فوق را که با این نام کار میکنند را تائید نمی کند _مطالب این سایت با هدف ترویج فرهنگ انتظار شیعی انتشار یافته و رونوشـت برداری با ذکر مأخذ و یک صلوات در راستای تعجیل فرج امام عصر(عج) بلامانع می باشد_ان شا ءالله در زمره اصحاب ان حضرت قرار گیریم و درخون خود برای حضرت حجت عج بغلتیم_ والسلام علـی من اتبع الهدی

رحلت

سرانجام آیه الله ضیایی که به بیماری سرطان مبتلا شده بود، پـس از معالجات ممتد در ایران و خارج، در شب شام غریبان حضرت ابی عبدالله علیه السلام در ۲۳ مرداد ۱۳۶۸ شمسی دار فانی را وداع گفت و به عالم بقا شتافت.

۱٫ شرح حال این عالم ربانی در کتب زیـر آمده است:

گنجینه تحقیق گـران ، محمد شریف رازی، ج ۳، ص ۳۳؛ دانشوران و دولتآقایـان گیل و دیلم، صادق نیکی بخش، ص ۳۷۵؛ قبلی ه تاریخی فرهنگی لاهیجان و بزرگان آن، محمد علـی قربانی، ص ۸۷۴٫ ضمناً در گروه ستارگان حرم، ج ۱۱، ص ۲۴۱، به وسیـله نگارنده شرح حال جامعی از این عالم بزرگوار آمده است.

۲٫ ر. ک: قبلی ه تاریخی فرهنگی لاهیجان، ص ۸۷۴ به بعد.

۳٫ همان.