برانگیختگی پیوسته آلت تناسلی PGAD با نام سندروم برانگیختگی پیوسته جنسی نیز شناخته می‌شود. افرادی که دچار این اختلال هستند بدون هیچ گونه محرک یا فعالیت جنسی٬ برانگیختگی جنسی را تجربه می‌کنند. اگر چه ممکن است نام این اختلال و خود آن به نظر برخی جالب برسد اما واقعیت است که افراد بواسطه‌ی این اختلال عملا زندگی‌شان مختل می‌شود. تصور کنید بدون اینکه حتی به رابطه‌ی جنسی فکر کرده باشید٬ ارگاسم را تجربه کنید.

این اختلال اغلب در زنان شایع است و گزارش ها حاکی از آن است که برخی از ارگاسم ها می‌تواند چند ساعت تا چند هفته طول بکشد. اغلب زنان مدت طولانی‌ای را صبر می‌کنند و شرم به آن‌ها اجازه نمی‌دهد که برای درمان این اختلال اقدام کنند. آنها ممکن است بواسطه‌ی ارگاسم پیوسته از مهمانی‌های خانوادگی٬ روابط اجتماعی و کاری اجتناب کنند چرا که شرایط‌شان ممکن است توسط دیگران به درستی درک نشود.
وقتی که مردان به مشکل برانگیختگی پیوسته آلت تناسلی دچار می‌شوند اغلب از آن با نام پریاپیسم یاد می‌شود. پریاپیسم شرایطی است که ارکشن (نعوظ) چند ساعت یا بیشتر ادامه پیدا کند بی‌آنکه چیز بخصوصی باعث تحریک فرد شود.

درمان اختلال برانگیختگی پیوسته آلت تناسلی

بسیار پیش می‌آید که افراد مبتلا به این اختلال روی به خودارضایی می‌آورند تا شاید بتوانند از شر این برانگیختگی رهایی یابند اما عموما این رهایی یافتن دیری نمی پاید و برانگیختگی مجددا باز می گردد. در برخی از گزارش ها آمده است که خودارضایی مکرر برای رهایی از برانگیختگی ممکن است حتی شرایط را بدتر کند و سبب شود که برانگیختگی مدت بیشتری به طول بیانجامد. وخامت نشانه ها تا جایی ممکن است ادامه پیدا کند که فرد نتواند حتی به درستی بخوابد. برخی از زنان گفته اند که از بچگی به این اختلال مبتلا بوده اند. برخی گزارش ها شروع آن را حین بارداری ذکر کرده اند و برخی دیگر شروع آن را پس از یائسگی مطرح کرده اند.

فضای علم تنها در دهه‌ی گذشته توانسته است که این اختلال را قدری بهتر بشناسد. برخی مطرح کرده‌اند که آسیب به کژکاری یا آسیب اعصاب حسی می‌تواند علت و ریشه‌ی این مشکل باشد.

برخی دیگر از درمان های پیشنهاد شده برای برانگیختگی پیوسته آلت تناسلی عبارت‌اند از:

ژل های بی حس کننده
الکتروکانوالسیو تراپی٬ که عموما وقتی استفاده می شود که یک اختلال روانی مانند دوقطبی نوع یک یا اضطراب مزمن با شرایط اختلال مرتبط باشد.
تحریک ترانسکاتانوس الکتریکی اعصاب که از تحریک الکتریکی جهت کاهش درد عصبی استفاده می کند

برخی از گزارش ها حاکی از آن است که استفاده از داروهای ضدافسردگی٬ ضد روان پریشی٬ تنظیم کننده ی خلق و روان درمانی می تواند برای درمان این اختلال مفید باشد.
مشاوره و درمان خصوصا زمانی که افسردگی و یا اضطراب باعث تشدید برانگیختگی می شود٬ می تواند به کمک شما بیاید. بسیاری از افراد مبتلا به این اختلال در زندگی شخصی و کاری خود با مشکل مواجه می شوند و احساس شرم و گناه شدیدی را تجربه می کنند.
روان درمانی می‌تواند به شما کمک کند تا یاد بگیرید کدام هیجان ها ماشه‌چکان شروع برانگیختگی هستند و دارو درمانی می‌تواند به شما کمک کند تا با کاهش اضطراب و افسردگی٬ شدت نشانه ها را کم کنید.