ما شواهد منسجمی برای اثربخشی برنامه های اینترنتی یافته‌ایم. گیرفیث و کریستنسن‌ (۲۰۰۶، ص ۱۶-۲۹) و همچنین دیگران بر اثربخشی مدل های آنلاین صحه گذاشته‌اند. پاستل و همکاران (۲۰۰۸) در نتیجه ی مطالعات شان آورده اند: دو بررسی جداگانه و مستقل کیفیت روش شناسی مطالعات کنترل شده ی تصادفی را بر روی درمان آنلاین مورد بررسی قرار داده اند. شواهد حاکی از اثربخشی درمان آنلاین است و این بستر می تواند نقش موثری ایفا کند.

آبوت و همکاران (۲۰۰۸)  به نظر در مورد اثربخشی این سبکهای نوین مطمئن‌تر بودند و نوشته‌اند که:

رواندرمانی آنلاین در درمان کردن بازه ای از اختلالات روان شناختی اثربخش است.

در سال ۲۰۰۸، یک متاآنالیز پژوهش های مشاوره ی آنلاین توسط باراک و همکاران منتشر شد. این بررسی در حمایت از اثربخشی مشاوره ی آنلاین قاطع بود. نویسندگان این بررسی شواهد خود را بر پایه بررسی ۹۲ مطالعه ی منتشر شده در ۶۴ مقاله، که در مجموع اثربخشی مداخلات درمانی انجام شده با ۹۷۶۴ مراجع را شامل می شد، قرار داده بودند(باراک و همکاران، ۲۰۰۸).

در مطالعات بعدی، پرینی و همکاران دریافتند که نتایج مطالعات شان با ادبیات تحقیق پیشین همخوانی دارد. آنها اعلام کردند که خدمات ارائه شده برای افسردگی و دیگر اختلالات روانی بر بستر اینترنت از نظر بالینی اثربخش هستند.(۲۰۰۹)

حمایت بیشتر برای مفید بودن مشاوره ی آنلاینِ نوشتاری را ریچاردز(۲۰۰۹) مطرح کرد. او نوشت که مراجعین از خدمات مشاوره ی آنلاین رضایت دارند(ریچاردز، ۲۰۰۹).

در بررسی مطالعات انجام شده جهت مقایسه ی مشاوره ی آنلاین و دیگر رویکردهای درمانی، می توان به روشنی مشاهده کرد که مشاوره ی آنلاین در بیشتر بررسی ها به اندازه ی مشاوره ی رو در رو اثربخش است. در واقع وجود کد CPT code 98969 که تا قبل از سال ۲۰۰۸ در ایالات متحده تحت کد CPT code 0074T شناخته می شود حاکی از آن است که اکنون مشاوره ی آنلاین از جانب مراکز خدماتی به شکل رسمی به رسمیت شناخته شده است. تاثیر عملی این رویداد این است که اکنون بالینگران می توانند صورت حساب خدماتی که ارائه می کنند را برای شرکت های بیمه ای مراجعین بفرستند.

شواهد موفق آمیز بودن خدمات سلامت صوتی برای روان پزشکی کودک، افسردگی، دمانس، اسکیزوفرنی، پیشگیری از خودکشی،اختلال استرس پس از آسیب، اختلال وحشت زندگی، اختلال سوء مصرف مواد، اختلالات خوردن، پیشگیری از استعمال دخانیات گزارش شده است.

اندرسن(۲۰۰۹) بیان می کند که درمان شناختی رفتاری آنلاین به مانند حالت رو در رو موثر است اما پژوهش ها اغلب روی همین بررسی اثر بخشی متمرکز شده اند. در برخی از مطالعات مشخص شده است که درمانی که بر بستر اینترنت ارائه می شود می تواند همان دست آوردهای رو در رو را داشته باشد اما تاکنون ادبیات تحقیق بر روی اثربخشی متمرکز بوده اند (اندرسن، ۲۰۰۹، ص۸۰-۱۷۵)

برگر و همکاران(۲۰۰۹) ظرفیت مشاوره ی آنلاین در درمان اضطراب اجتماعی را مورد بحث و بررسی قرار داده اند. نتایج بررسی های شان تایید کننده ی این فرضیه است که مداخلات ارائه شده از طریق اینترنت با کمینه ی ارتباط با درمانگر رویکرد امیدوار کننده ای برای درمان اضطراب اجتماعی است (برگر و همکاران، ۲۰۰۹) دیگر پژوهش ها نیز نتیجه گرفته اند، اضطراب اجتماعی از طریق اینترنت قابل درمان است. در نتایج مقدماتی پژوهش بوتلا (۲۰۰۸)  که مربوط به اثربخشی درمان آنلاین در درمان مجموعه ی ۱۲ مورد است، شرکت کنندگان در تمام معیارهای پس-درمان بالینی بهبود پیدا کرده بودند و همچنین نفع درمانی سه ماه پس از درمان در برنامه فالو-آپ هم چنان باقی بود.

برگستو و همکاران در سال ۲۰۰۹ نشان دادند که درمان شناختی رفتاری آنلاین برای درمان اختلال وحشت زدگی موثر است. این نتایج حمایت کننده ی پژوهش های پیشین بر روی بررسی اثربخشی درمان شناختی-رفتاری  وحشت زدگی است (برگستو و همکاران، ۲۰۰۹)

در یک بازبینی متا-آنالیز روی این موضوع، کویجپرز و همکاران (۲۰۰۹) در مورد آینده ی درمان شناختی-رفتاری آنلاین خوش بین به نظر می رسیدند. آنها با بررسی درمان های ارائه شده بر بستر اینترنت نتیجه گرفتند که احتمالاً این سبک درمانی برای برخی بیماران، گزینه ی درمانی باشد.

در نیتجه گیری مشابهی کسلر و همکاران (۲۰۰۹) در پژوهش شان اعلام کردند که درمان شناختی-رفتاری آنلاین زمانی که به صورت همزمان ارائه شود اثر بخش است و نفع درمانی تا ۸ ماه بعد هم همچنان باقی بوده است. نویسندگان بر این باور هستند که درمان آنلاین می تواند میزان دسترسی به درمان شناختی رفتاری را افزایش دهد(کسلر و همکاران، ۲۰۰۹).

مارش و همکاران (۲۰۰۹) اثربخشی درمان شناختی-رفتاری را برای درمان اضطراب کودک مورد بررسی قرار دادند. در نیتجه گیری پژوهش شان نوشته اند درمان شناختی-رفتاری آنلاین برای اضطراب کودکان امیدبخش است و همچنین دسترسی به درمان شناختی-رفتاری را افزایش می دهد(مارش و همکاران، ۲۰۰۹).

در یک متا-آنالیز که به بررسی اثربخشی درمان شناختی-رفتاری آنلاین  برای درمان اضطراب، رجر و گاهم نشان دادند که درمان شناختی-رفتاری آنلاین برتر از لیست انتظار و دارونما و معادل درمان ارائه شده رو در رو توسط درمانگر برای اضطراب است.

وقتی که اثربخشی درمان آنلاین برای اعتیاد مورد بررسی قرار گرفت، شواهد یک دستی کمتری داشتند. درنیتجه ی بازبینی سیستماتیک شان، بویک و همکاران نوشتند که بازبینی کنونی شواهد ناهمخوانی را برای اثربخشی درمان آنلاین و مداخلات کوتاه مدت برای درمان مصرف الکل بدست می دهد. با توجه به پژوهش بویک و همکاران(۲۰۰۸)، مطرح کردند که درمان های اینترنتی در مجموع نتایج خوبی دارند اما پژوهش های بیشتر برای بررسی اثربخشی یکایک آن ها همچنان مورد نیاز است. اگر چه پژوهش ها همچنان محدود و در حال انجام شدن هستند اما روشن شده است که مشاوره از راه ویدئو کنفرانس بعنوان یک روش مشاوره، ماندگار خواهد بود.

یک نظرگاه امیدوار کننده، نظرسنجی های فراهم آوری خدمات سلامت انجمن روان شناسی آمریکا است که اذعان می کند از سال ۲۰۰ تا ۲۰۰۸ تعداد بالینگرانی که از سیستم آنلاین برای مشاوره، مشورت و سوپرویژن استفاده کرده اند، روند رو به رشدی داشته است. (انجمن روان شناسی آمریکا، ۲۰۱۰)

زمانی که مشاوره ی آنلاین در مقاطع کارشناسی برنامه های بالینی تدریس شود، انقلابی که از بیش از یک دهه است آغاز شده، کامل خواهد شد. به نظر می رسد که نتایج پژوهشی کافی برای اضافه  کردن مشاوره ی آنلاین به انبار استراتژی ها، مدل ها، و تکنیک هایی که اکنون تدریس می شوند، وجود دارد. در مجموع، وقتی که کد سی پی تی برای خدمات آنلاین وجود دارد، چرا نبایست دانشگاه ها این موضوع را تدریس کنند؟