بعضاً خانم هایی هستند که بسیار خوب و مهربان هستند اما در زندگی مشترک دچار بن بست هایی می شوند و هرچه فکر می کنند متوجه نمی شوند که این مشکل از کجا به وجود آمده است. خانم می گوید من در زندگی خیلی تلاش می کنم، شرایط آرامش را برای همسرم فراهم می کنم و … اما زندگی مان آن نشاطی که باید را ندارد. معمولا هم در این مورد از همسر خود شاکی می شوند و ممکن او را به چیزهای ناخوشی متهم کنند.

جالب است که وقتی با همسران این خانم ها صحبت می کنیم معمولا آنها هم تایید می کنند که همسرشان زن بسیار خوبی است، خانه داری اش عالی است، آشپزی اش عالی است و خیلی مهربان است اما می گویند نمی دانند چرا زندگی شان خالی از آن نشاط است.

جالب است که هیچ کدام نمی دانند مشکل چیست. اما بررسی های دقیق تر نشان می دهد در کنار همه خوبی هایی که بین آنها هست، ریزه کاری های رعایت نشده ای وجود دارد که باعث شده آتش عشق بین آنها کم کم فروکش کند. بعضی این ریزه کاری ها به رفتار آقایان بر می گردد و برخی به رفتار خانم ها. در این مقاله می خواهم کمی به این ریزه کاری ها بپردازیم و یک مورد خاص را بیشتر بررسی کنیم. چیزی که وقتی این مقاله را بخوانید، ممکن است به خودتان بگویید : ” ای وای من هم همین کار را می کنم” یا ” بگید ” آره، دقیقا همسر من همینطوری هست! “

همانطور که گفتم یک مورد خاص را می خواهیم بررسی کنیم. این مورد بر می گردد به ریزه کاری هایی که خانم ها باید در مورد همسران خود توجه کنند. صد البته که ذکر این مورد به این معنی نیست که مورد دیگری وجود ندارد یا اینکه آقایان خیلی خوب هستند و همه مشکل سمت خانم هاست. (گفتم همین اول بگم که بعدا کسی ناراحت نشه بگه همش تقصیر رو می اندازن گردن خانم ها ! )

خانم هایی هستند که از سر محبت و مهرشان توجه بسیار زیادی به همسرانشان می کنند. این گروه از خانم ها برای حفظ و گرما بخشی به زندگی شان تلاش خیلی زیادی می کنند و خیلی از همسرشان مراقبت می کنند.

البته این تعریفی که کردم از نظر خودشان است و اگر از همسرشان بخواهید همین موضوع را برایتان تعریف کند احتمالا جملات خیلی متفاوتی می شنوید. مثلا نیما در مورد همسرش می گوید: او مدام مرا می پاید. مدام به من چسبیده و حتی در یک مهمانی که می رویم، دو دقیقه از من جدا نمی شود. احساس یک کوآلا را دارم که بچه اش همیشه آویزانش هست !!!

خانم ها فکر می کنند دارند حسابی به همسرشان رسیدگی می کنند در حالی که همسرشان احساس می کنند بجای یک همسر در خانه، یک مادر جدید پیدا کرده اند. یا اینکه احساس می کنند آزادی شان آنقدر محدود شده که اگر بخواهند یک بعد از ظهر با دوستانشان فوتبال بازی کنند یا به سینما بروند، باید حسابی جواب پس بدهند.

وقتی همسرتان به هر دلیلی یک بعد از ظهر دیرتر به خانه می آید و شما شروع می کنید به سوال کردن و بازجویی، درست در همین لحظه او احساس می کند آزادی اش زیر سوال رفته و شروع می کند به فرار کردن. البته این حرف به این معنی نیست که همسر شما اجازه دارد درست مثل یک فرد مجرد بدون احساس مسئولیت به شما و خانواده اش زندگی کند، اما باید بپذیرید که همسر شما بعد از ازدواج هم هنوز یک انسان است که نیاز به خلوت خودش دارد و باید فضای خصوصی خودش را داشته باشد. باور کنید هیچ اتفاق بدی نمی افتد اگر او یک روز در هفته باشگاه می رود، یا ماهی یکی دوبار با دوستانش برنامه مجردی داشته باشد.

اتفاقا وقتی شما در کنار همه خوبی هایتان به او اجازه می دهید در حد معقولی آزادی های فردی و فضای اختصاصی داشته باشد، این دوری موقت به جذابیت های شما در زندگی می افزاید. حالا با یک عشق واقعی مواجه هستیم که او در عین این که آزاد است، زمان های خاص و با کیفیتی را به شما اختصاص می دهد و چون خودش این را انتخاب کرده است نه تنها احساس اجبار نمی کند بلکه شعله های عشقش گرمتر می شود.

البته فرض را گذاشته ایم بر اینکه ابعاد دیگر زندگی شما مناسب است. صد البته که ریزه کاری ها وقتی به کار می آیند که فنداسیون رابطه و مسائل اصلی اش درست باشد. وگرنه بهتر است اول به اصلاحات اصلی بپردازیم.

جمع بندی اگر بخواهم بکنم، به هر دو زوج، مخصوصا خانم ها توصیه می کنم، بعد از ازدواج و مخصوصا وقتی یکی دو سال اول گذشت و از ابرها پایین آمدید، بیش از حد به همسر خود نچسبید و اجازه بدهید او در اندازه معقول آزادی های فردی داشته باشد و احساس نکند که شما مدام او را چک می کنید و برای کوچکترین تصمیم باید از شما اجازه بگیرد.

یادتان نرود که این فاصله اندک باعث استحکام خیلی بیشتر رابطه شما می شود و اصلا از این نترسید که این اندک فاصله میان شما شکاف ایجاد کند.