بسیاری از کودکان دچار بیماری اختلالات ارتباطی یا همان اختلالات زبانی و گفتاری هستند- شامل دشواری در جمله بندی‌های بلند و مفصل، زبان نوشتاری و تعاملات اجتماعی از طریق ارتباطات کلامی و غیرکلامی هستند. درمان زودهنگام کلید اصلی موفقیت این افراد است.

بیماری اختلالات ارتباطی چیست؟

بیماری اختلالات ارتباطی شامل مشکلات مربوط به گفتار، زبان و ارتباطات است که مهارت‌های ارتباطی را از فرد سلب می‌کند. گفتار بر ایجاد صداهایی دلالت دارد که به افراد اجازه می‌دهد تا احساسات و نظرات خود را بیان کنند و شامل طرز گفتار (تلفظ)، روان بودن کلام، صدا و کیفیت طنین صدا می‌باشد. زبان به استفاده از سیستمی از نمادها اشاره دارد ، همچون کلمات گفتاری، زبان اشاره، کلمات نگارشی و یا تصاویر که هر یک به نحوی به فرد کمک می‌کنند تا با دنیای اطرافش از طریق یک قانون مشخص ارتباط برقرار کند. ارتباطات نیز هرگونه رفتار کلامی و یا غیرکلامی گفته می‌شود که بر رفتار، ایده‌ها و نگرش فردی دیگر تاثیر بگذارد.

بیماری اختلالات ارتباطی ممکن از یک لکنت زبان ساده تا استفاده از کلمات اشتباه در زبان و گفتار برای برقرای ارتباط را در بر گیرد. بیماری اختلالات ارتباطی مشخص شده شامل موارد زیر می‌شود: اختلالات زبانی، اختلالات صدا (گفتار)، اختلالات بینایی، اختلالات شنوایی و سایر اختلالات مشخص و نامشخص دیگر.

 علائم بیماری اختلالات ارتباطی چیست؟

اختلالات گفتاری

گفتار توسط فعالیت‌های هماهنگ و دقیق عضلات در سر، گردن، قفسه‌ی سینه و شکم تولید می‌شود. پیشروی و تکامل گفتار یک فرایند تدریجی است که سالها تمرین می‌طلبد. در طول این فرایند، فرد می‌آموزد که چگونه از این عضلات برای ادای دقیق و قابل فهم کلمات استفاده کند. تحقیقات نشان می‌دهند که در کلاس اول پنج درصد از کودکان دارای اختلالات قابل توجهی هستند که اکثر آن‌ها علت شناخته شده‌ای ندارند.

بخشی از اختلالات زبانی به روان نبودن گفتار مربوط می‌شود، همچون شکستن جریان گفتار با تکرار صداهای یک حرف، طولانی کردن و کشیدن حروف و یا سکوت نابجا. اختلالی همچون لکنت زبان شاید از جدی‌ترین اختلالات این دسته باشد. این اختلال با اختلال در جریان صحبت کردن مشخص می‌شود، که شامل تکرار صداها، تردید در قبل و بعد از سخن گفتن و یا کشیدن برخی حروف می‌باشد.

مشکلات تلفظ نیز در افراد مبتلا به اختلالات گفتاری وجود دارد. این اصطلاح نیز به مشکلی اشاره دارد که در طی آن فرد در تشکیل و ترکیب صداها (معمولا با حذف، تحریف و یا جایگزینی آن‌ها) مشکل دارد.

اختلالات صوتی شامل مشکلاتی در کیفیت، زیر وبمی و بلندی صدا می‌شود. افرادی که دچار اختلالات صوتی هستند ممکن است با صدای خود نیز مشکل داشته باشند. شنوندگان نیست ممکن است در فهم صحبت‌های این شخص دچار مشکل شوند.

زبان

زبان ابراز ارتباطی انسان است که از طریق آن، دانش، عقاید و رفتارها را می‌توان تجربه کرد، توضیح داد و به اشتراک گذاشت. یک اختلال زبانی نقص و یا انحراف بیان و یا درک کلمات در متن است. این اختلال ممکن است شامل شکل‌گیری زبان، محتوای زبان و یا عملکرد زبان به عنوان یک ابزار ارتباطی باشد.

اختلالات زبان در کودکان و بزرگسالان متفاوت است. برای کودکانی که به صورت طبیعی از زمان تولد از زبان استفاده نمی‌کنند و یا در دوران کودکی دچار نقص می‌شوند، اختلال در محتوایی از یک سیستم زبانی رخ می‌دهد که کاملا پیشرفت نکرده است. بسیاری از بزرگسالان به علت سکته مغزی، آسیب سر، تومور مغزی و یا زوال عقل، دچار اختلالات زبان می‌شوند. اختلالات زبانی در بزرگسالانی که به علت اوتیسم در کودکی، اختلالات شنوایی و یا سایر اختلالات مادرزادی و یا اختلال در رشد مغز، نیز دیده می‌شود. با مشاوره و درمان بیماری‌ها و اختلالات روانی زندگی خود را از نو بسازید.

پردازش شنیداری (شنوایی)

پردازش شنیداری برای توصیف چیزیست که در مغز شما اتفاق می‌افتد، زمانی که صداها را در اطرافتان شناسایی و تفسیر می‌کند. انسان‌ها انرژی را می‌شنوند که ما آن را به عنوان صدا تشخیص می‌دهیم هنگامی که به پالس‌های الکتریکی‌ای تبدیل می‌شود که توسط مغز قابل تفسیر است. اختلال پردازش شنیداری APD به این معنی است که چیزی تاثیری ناخوشایند بر روی پردازش و یا تفسیر اطلاعات می‌گذارد.

کودکان مبتلا به اختلال APD اغلب تفاوت‌های ظریف بین صداها را در کلمات تشخیص نمی‌دهند. حتی اگر صدای خودشان بلند و شفاف باشد. ممکن است کلمات همسان را که فقط در یک حرف تفاوت دارند یکسان متوجه شوند. این اختلال در محیط‌های بزرگ و پر سر و صدا خود را بیشتر نشان می‌دهد.

چه عواملی در بیماری اختلالات ارتباطی موثرند؟

برخی از علل بیماری اختلالات ارتباطی می‌توان به اختلالات شنوایی، اختلالات عصبی، آسیب مفزی، اوتیسم، ناتوانی فکری، سوء مصرف مواد، اختلالات فیزیکی مانند شکاف لب و یا سقف دهان، اختلالات عاطفی و روانی و اختلالات رشدی اشاره کرد. با این حال اغلب علت ناشناخته است. تحقیقات نشان داده است که یک نفر از هر ده نفر آمریکایی، در تمام سنین، نژادها و جنس‌ها نوعی بیماری اختلال ارتباطی را تجربه کرده و یا می‌کند. تقریبا ۶ میلیون کودک زیر ۱۸ سال دارای اختلالات گفتاری و یا زبانی هستند.

اگر در اطرافیانتان کسی دچار چنین مشکلی بود و به صورت اتفاقی دچار این مشکل شد حتما به روانشناس مراجعه کنید.همچنین با کمک مشاور ازدواج می‌توانید در خصوص زندگی با افراد دارای اختلالات در مهم‌ترین تصمیم زندگی خود نظر و راهنمایی یک متخصص را همیشه همراه خود داشته باشید تا ازدواج‌تان شکست نخورد و منجر به طلاق نشود.

بیماری اختلالات ارتباطی چگونه درمان می‌شوند؟

بهترین روش درمان برای درمان اختلالات ارتباطی، تمرکز بر روی پیشگیری و یا اقدام و معالجه زودهنگام است. والدین باید از سنین رشد کودکان و نحوه‌ی پیشرفت آن‌‌ها در این سنین آگاه باشند. دوره‌ی حساس برای گفتار و توسعه‌ی زبان در طول سه سال اول زندگی است. زمانی که مغز به سرعت در حال توسعه و بلوغ است. مهارت‌های زبانی و ارتباطات معمولا در محیط‌هایی مملو از صدا و مناظر و حضور افراد مختلف به بهترین شکل توسعه می‌یابد. با مراجعه به مشاوره آنلاین فولفکر می‌توانید با مشاوران خانواده یا مشاوران متخصص کودک در وقت و هزینه خود صرفه جویی کنید و علائم اختلالات در کودک خود را شناسایی کنید.

با رشد مکانیزم گفتار (فک، لب و زبان) و صدا، نوزاد نیز قادر به ایجاد صداهای کنترل شده می‌شود. این توانایی در ماه‌های اول با صداهای زمزمه گونه آغاز می‌شود، صدایی آرام، دلپذیر و تکرارپذیر. تا شش ماهگی یک نوزاد معمولا واژه های تکراری ( مانند بابابابابا و یا دادادادا) را زمزمه می‌کند. در پایان یک سالگی اکثر کودکان توانایی بیان چند کلمه‌ی ساده را دارند. کودکان به احتمال زیاد از معنای کلمات اول خود آگاه نیستند. اما به زودی و پاسخ دیگران به آن‌ها قدرت و معنای این کلمات را می‌آموزند.

تا ۱۸ ماهگی اکثر کودکان قادر هستند ۸ تا ۱۰ کلمه بگویند. در سن دو سالگی اغلب جملاتی ساده و یا خام می‌سازند. در طول این دوره، کودکان به سرعت یاد می‌گیرند که کلمات نمادهایی برای بیان چیزهای خاص هستند. در سنین ۴، ۵ و ۶ دامنه‌ی لغات کودک به سرعت افزایش می‌یابد و او شروع به تسلط بر قوانین زبان می‌کند.

اگر نگران توانایی فرزندتان در صحبت کردن و برقراری ارتباط هستید حتما به روانشناس مراجعه کرده و مشکل را با او درمیان بگذارید. از کودک شما ممکن است برخی آزمایش‌های مربوط به شنوایی نیز گرفته شود تا از این مورد اطمینان حاصل کنند. از طرفی ممکن است نیاز به دوره‌های گفتار درمانی برای درمان فرزند شما پیش‌بینی شود. بسته به نوع اختلال احتمال دارد گفتار درمانی فردی یا گروهی برای فرد پیشنهاد شود.