بافت سنتی ایران باعث شده که گاهی پدربزرگ و مادر بزرگ در خانه فرزندشان زندگی کنند، در نتیجه ارتباط نوجوان با پدربزرگ و مادربزرگ بیشتر می شود و آنها دائماً با نوه شان که نوجوان است، سر و کار دارند؛ یا این که گاهی، برای چند روزی به خانه فرزندشان می روند که در این صورت باز هم با نوجوان ، که تفاوت سنی زیادی با آنها دارند، در یک جا به سر خواهند برد.

ارتباط نوجوان با پدربزرگ و مادربزرگ

هر قدر فاصله سنی نوجوان و پدربزرگ یا مادربزرگ بیشتر باشد اختلاف سلیقه آنها هم بیشتر می شود. آنها که پیر و شکسته شده اند دیگر حال و حوصله ارتباط با نوجوان را ندارند، از سر و صدای نوجوانان و تحرک شان به شدت آزرده خاطر می شوند، و غالباً با بی حوصلگی و خشونت از نوجوانان می خواهند که آرام باشند و شیطنت نکنند. اغلب مشاهده شده است که نصیحت پدربزرگ و یا نصیحت های مادربزرگ معمولاً همراه با پرحرفی است که نوجوان را زیر رگبار پند و اندرز می گیرند، یا از جوانی های برباد رفته، آنهم به قصد تحقیر نوجوان یا به قصد مقایسه خوبی های خودشان در مقابل نوجوان صحبت می کنند. معمولاً نوجوانان هم که از آموزش مستقیم فراری اند، از این نوع نصیحت های پدر بزرگ و مادربزرگ گریزانند.

بنابراین نوجوان از یک طرف به خاطر علاقه و احترام به پدربزرگ و مادربزرگ نمی خواهد دل آنها را بشکند، و از طرف دیگر از دخالت پدربزرگ و مادربزرگ ناخشنود است، و دخالت های بزرگترها را نوعی توهین به خود تلقی می کند و در نتیجه شخصیت خود را زیر سوال می بیند، شخصیتی را که متأسفانه به خاطر عدم رشد کافی، خودبه خود، زیر سوال هست معمولاً حقیرتر می شود. نوجوان که اغلب راه به جایی ندارد، چون استقلال خود را محدود می بیند، با واکنشهای غیرعادی، دست به کارهای غیرمعمولی می زند و ندانسته و ناخواسته موجب آزار والدین سالخورده خود می شود.

رابطه نوجوان با پدربزرگ و مادربزرگ

در اینجا تنها توصیه ای که به پدربزرگ ها و مادربزرگ ها می توانم بکنم، این است که: «ای عزیزان بزرگوار! که در منزل هر کدام از فرزندان خود می باشید و آنها شما را برکت و نعمت خانه خویش می دانند، در این خصوص لطفاً آتش بس بدهید و تربیت نوجوان را به اولیای مدرسه و والدین شان واگذارید. آنها مجبور نیستند تابع سلیقه های مختلف شما باشند. اگر شما به منزل فرزندانتان آمده اید یا ناچارید که با آنها زندگی کنید، باید کاری به کار نوه خود که نوجوانی تازه بالغ است نداشته باشید. با خود فکر کنید که او متعلق به دوره شما نیست، بنابراین خیلی از کارهایش با دوره نوجوانی شما فرق دارد. او را رها کنید و اجازه دهید مطابق عصر خودش تربیت شود.

اگر چنین کردید، اتفاقاً رابطه نوجوان با پدربزرگ و مادربزرگ خود بیشتر و بهتر می شود و نوجوان خود به سراغ شما می آید و ندانسته هایش را از شما می پرسد و عصیان ها و طغیان هایش را با شما درمیان می گذارد، در اینجاست که اگر به حقیقتی واقف هستید، آن را بیان کنید، در غیر این صورت برای آنها گوش باشید که نوجوانان در این سنین دنبال سنگ صبوری می گردند تا عقده دل را خالی کنند؛ پس اگر قدری تحمل کنید، چه کسی بهتر از شما؟!»