زندگی زناشویی، یک حیات مشترک است که زن و شوهر هر دو به یک اندازه در حفظ و ثبات آن نقش دارند. به همان اندازه که زنان باید توجه به همسر و خواسته هایش را در اولویت قرار دهند مردان هم باید به خواسته های زنان توجه کنند. همان طور که زن باید در صدد شناخت نقاط ضعف خود برآمده و برای آن تلاش کنند، مردان نیز به همان اندازه نیازمند این تلاش ها هستند.

هدف ما از ارائه این مقاله آن است که تنها خواسته های مردان از زنان در اولویت نیست و تنها این زنان نیستند که باید هماهنگ و همسو با خواسته های همسرشان باشند بلکه خواسته های زنان از همسرانشان نیز واجب است. تلاش و هماهنگی زن و شوهر و توجه به نیازهای اساسی یکدیگر از وظایف مهم آنهاست.

توجه به همسر

شیرین خانم بعد از دعوای شدید با همسرش امیر، به مدت ۲ ماه خانه را ترک کرد. دوستی آنان را معرفی کرد تا با آنها گفتگویی داشته باشم. امیر خان شاکی بود و می گفت: زنم هیج توجهی به من ندارد. من دو جا کار می کنم و تقریبا برای خرید نیازهای شخصی خود وقت ندارم. با اینکه به همسرم پول می دهم و او وقت هم دارد، غیر ضروری ترین لوازم را برای خودش می خرد اما نوبت به من که می رسد خسیس می شود. او مقوله توجه به همسر برایش معنایی ندارد.

مثلاً برای مرتب کردن ریش و سبیل هایم به قیچی کوچکی نیاز دارم. چند بار به خانم گفته باشم بخرد و او پشت گوش انداخته باشد خوب است؟ یا به کرم بعد از اصلاح نیاز دارم، اما کو گوش شنوا. بارها از او خواسته ام حوله حمام نو برایم بخرد اما مگر گوش می دهد. آخر حالا دیگر برای خودم کسی شده ام. آیا حق ندارم از وسایل و امکانات بهتری استفاده کنم؟

آن روز به درددل های امیر خان گوش کردم و جلسه بعد با شیرین خانم قرار داشتم. او او هم علت دعوای شان را پرسیدم.

او گفت: امیر خیلی شلخته است. این ویژگی او مرا حسابی عصبانی می کند. گاهی شدیدا مرا خشمگین می کند. مثلاً دلم می خواهد بعد از او به حمام بروید و ببینید چه خبر است. شامپو یک طرف افتاده و صابون یک طرف دیگر، از لیف و باقی چیزها نگویم بهتر است. حوله اش را هم گوشه ای پرت می کند. آن وقت من باید همه چیز را تمیز و مرتب کنم. با وجودی که می داند به تمیزی خانه خیلی اهمیت می دهم، مدام خاک سیگارش را روی فرش ها می ریزد، با کفش به اتاق خواب می رود و همه جا را خاکی می کند و … .

او توجه به همسر خود ندارد. تشکر هم که بلد نیست. شام که می خورد نه درباره غذا حرفی می زند نه یک کلمه تشکر می کند. سفره را هم من باید جمع کنم. با اینکه می داند کمر درد دارم و خم و راست شدن برایم خوب نیست اما یک بار نشده برای انجام کاری که برایم سخت است پیشقدم شود. شما را به خدا کمی نصیحتش کنید.

گفتم: نصیحت کار من نیست. بلکه سعی می کنم تنها یک مشاوره خانواده و راهنما باشم که مراجعه کننده را به سمت فهم مشکل و ریشه یابی آن سوق می دهد. این خود مراجعه کننده است که باید مشکلشان را دریابند و در جهت رفع آن اقدام کنند. اجازه دهید پس از دیدار دیگر با امیر خان با شما صحبت کنم.

آن روز شیرین خانم در حالی که با ناامیدی می گفت: این مرد عوض شدنی نیست، دفترم را ترک کرد.

جلسه بعد از امیر خان علت شلختگی اش را پرسیدم. گفت: شیرین راست می گوید من کمی سر به هوا شده ام.

احتمالا امیرخان به خاطر ۲ ماه دوری از همسرش و دلتنگی اش منصف تر شده بود. از این تغییر حالت او بی توجه نگذشتم و گفتم: انصاف تان را تحسین می کنم. حالا خودتان بگویید چرا این قدر در خانه ریخت و پاش می کنید؟

پاسخ داد: خودم علت را نمی دانستم تا اینکه در یک کتاب خواندم مردان خیلی منضبط، کمال طلب و پرکار که طی روز با افراد زیادی سروکار دارند، به دلیل سازگاری و چشم پوشی بسیاری که نشان می دهند، دچار فشار روحی می شوند و باید به نوعی آن را تخلیه کنند. من در چنین موقعیت کاری هستم و بی نظمی ام در خانه ناشی از آرامشی است که در مقابل تنش های بیرون از خانه از خود نشان می دهم.

ضمن تایید حرفش به او گفتم برای تخلیه فشارهای روحی و درونی راه های دیگری مثل ورزش کردن هم وجود دارد گرچه به قول خودتان بی نظمی یک واکنش و تخلیه است اما منجر به سردی رابطه شما و همسرتان شده است. در نتیجه شما که خسته به منزل می آیید به جای مواجه شدن با مأمنی گرم و صمیمی وارد محیطی پر از تشنج می شوید. عامل پدید آمدن بخشی از این تشنج ها خودتان هستید. حال چه می توانید بکنید جز تغییر در رفتارتان و توجه به همسر و خواسته هایش؟

در ثانی مگر همسر شما چه گناهی کرده که دق و دلتان را سر او خالی می کنید؟ مگر او مسئول این همه فشار روحی شما در محیط کار است؟

در جلسه بعد ابتدا شیرین خانم را دیدم و قرار بود امیر خان بعدا به ما ملحق شود. پیش از اینکه او بیاید به شیرین خانم گفتم: شما که اعتقاد دارید شوهرتان مرد زحمتکش و بالیاقتی است پس را توجهی به خواسته های همسر خود نمی کنید و برخی مایحتاجش را فراهم نمی کنید؟

گفت: از بس که حرصم داده حاضر نیستم هیچ کاری برایش انجام دهم.

به او گفتم: امیر خام قول داده رفتار جدیدی در پیش بگیرد شما هم قول دهید از این پس به خواسته های همسر خود توجه کنید و آنچه احتیاج دارد بخرید. لجبازی عاقبت خوشی ندارد. درست مثل حالا که رابطه شما تیره و تار شده است. در حالی که اگر رنجش ها و خواسته های خود را با شوهرتان در میان می گذاشتید بسیاری از مشکلات فعلی پیش نمی آمد.

در حین این صحبت ها بودم که امیر خان با دسته گلی وارد شد و آن را به همسرش تقدیم کرد. برای اینکه از ملاقات های متعددمان نتیجه ای بگیریم به من قول دادند از این پس هرگاه در روابط خود به مشکلی برخوردند رک و صمیمانه با یکدیگر در میان بگذارند و اجازه ندهند مسادل جزیی موجب رنجش هایی شود که عاقبت کار را به اینجا بکشاند. آنها دریافتند که مسائل بی اهمیت اگر با گفتگو حل نشود خطرناک می شوند.