راستی چرا رابطه عروس و مادرشوهر هیچ ‌وقت خوب نبوده است؟ چرا از گذشته‌های دور تاکنون، همیشه داستان عروس و مادرشوهر مشهورترین زنان عالم، که یکی جوان است و آن دیگری سن و سالی را پشت سر گذاشته ورد زبان‌ها بوده و هرکس به میل و خواسته خود، طنزی، لطیفه‌ای، یا قصه و حکایتی از روابط آنها نقل کرده است؛ به طوری که نه تنها برای دیگران، بلکه برای خود مادر شوهر و عروس نیز این تصور پیش آمده که به قولی: «آبشان توی یک جوی نمی‌رود»؟

عروس و مادرشوهر

چطور است در این مقاله هم به این مسأله رابطه عروس و مادرشوهر بپردازیم و به کمک یکدیگر کوشش کنیم تا پاره‌ای از مشکلات و اختلافات بی ‌اساس و تمام نشدنی مادر شوهر و عروس را زیر ذره‌بین قرار دهیم، تا روشن شود که چه عواملی موجب این جنگ و دعوای عروس و مادر شوهر گردیده است؟ از طرفی، هرکدام به سهم خود چه وظایفی را اگر بر عهده بگیرند، در زمان کوتاهی این جنگ و نفاق، تبدیل به دوستی و یکرنگی خواهد شد؟ ضمناً تکلیفی هم برای داماد جوان که در این میانه، گیر کرده معین کنیم. زیرا او از طرفی احساس دین و ابراز علاقۀ زیادی به مادرش می‌نماید و از طرف دیگر به همسرش علاقه‌مند است و خلاصه نمی‌تواند از میان آنها یکی را انتخاب کند. پس چه باید بکند؟

ذهنیت غلط؛ آیا ضرب المثل و اعتقادات غلطی را که از قدیم در مورد مادرشوهر رایج است شنیده‌اید:

– مادر شوهر بازی رو، بذار کنار!

– مادر شوهر بنده، پوست از سرم کنده!

– زبانش مثل زبان مادرشوهر، تنده!

– خدا به دست مادرشوهر بد، گرفتارت نکند!

– بابا خفه‌ام کردی! مگه مادرشوهرمی؟!

شنیدن این مثل‌ها موجب می‌شود که عروس خانم قبل از این که به خانۀ شوهر برود، فکر کند که هیچکدام از کارهایش موردپسند مادر شوهرش قرار نخواهد گرفت. مادرشوهر ، کسی است که او را دوست ندارد و همیشه روابط زن و شوهر را به هم می‌زند؛ بنابراین هرگز با حسن نیت و خوش‌بینی با مادر شوهر برخورد نمی‌کند. زیرا قبلاً به قول معروف، شستشوی مغزی شده و با پیشداوری غلطی که از مادرشوهر دارد، او را دوست، یار و کمک حال خود نمی‌داند؛ بنابراین رفتار با مادر شوهر بر اساس معیارهای صحیح و قضاوت درستی نخواهد بود.

نمایشنامه کوتاه : 

عروس و مادر شوهر

تازه عروسی با دوستش به صحبت نشسته است و در مورد مادرشوهر خود مطالبی به شرح زیر بیان می‌کند:

خصوصیات تازه عروس: گستاخ، بیباک، پرخاشگر، بدبین و جسور.

خصوصیات دوست: حسود، سطحی، اخلالگر، لاف‌زن و گزافه‌گو.

دوست: خُب! تعریف کن ببینم، حالت چطوره؟ با مادر شوهرت چطوری؟

عروس: اِی، بدک نیستم؛ همچین، تازه دشمنی‌هاش شروع شده، ولی تصمیم دارم از روز اول، اونو سرجاش بشونم! طوری که دیگه هیچ‌وقت صداش درنیاد! اگه خواست تو زندگی ما دخالت کنه، چنان نوکش رو می‌چینم که تو قصه‌ها بنویسن!

دوست: آره، راست می‌گی و الاّ! آخه چه دخلی داره، مادر شوهر بخواد یک عمر، به عروسش زور بگه!

عروس: آره! حالیش می‌کنم که فضولی تو کارهای من چقدر براش گرون تموم می‌شه. از همون روز اول باید بدونه که من از اوناش نیستم؛ من مثل بقیۀ عروساش، دست و پا چلفتی نیستم!

دوست: خدا پدر رو بیامرزه! مگه تو یکی بتونی انتقام تمام عروسای دنیا رو از مادرشوهرت بگیری!

عروس: بهش می‌فهمونم که یک من ماست چقدر کره داره؟! خدا به سر شاهده، اگه بخوادبه من دستور مستور بده، از همون روز اول می‌دونم که چه جوری باید باهاش تا کنم! جنگ اول، به از صلح آخره!

وقتی تازه عروسی با این گونه تصمیمات و نقطه‌نظرهای از پیش ساخته و پرداخته، بخواهد با مادرشوهر روبه‌رو بشود، آیا می‌توانید انتظار داشته باشید که مادرشوهرش او را دوست بدارد؟ قطعاً جوابش منفی است. مگر نگفته‌اند: «کلوخ‌انداز را پاداش سنگ است»؟! و از اینجاست که جنگ ناخواسته و پنهانی، میان عروس و مادرشوهر ، آغاز شده و درگیریهای استخوان خرد کن آینده را سبب خواهد شد.

اولین خون در جهان ظلم و داد.

در کف قابیل، بهر زن فتاد!

«سعدی»