چگونه با همسر عصبانی ام رفتار کنم؟

اوایلی که ازدواج کرده بود همه‎ی مردم محل، آوازه‎ی خوشبخت شدنش را به گوش همه‎ی شهر رسانده بودند! تا چند وقت بعد از عقدشان هر جا که می‎رفتیم حرف دهان مردم شده بود این که: « خوش به حال خانواده‎ی همتی، دخترشان چه شوهری گیرش آمد، ماشالله خدا حفظش کند، همه‎چیز تمام است. دخترشان هم‎چنین بر و رویی هم نداشت ولی خدا شانس بده، ببین رفت کی و گرفت! پسره پولدار، خانواده‎دار، تحصیل‎کرده و… یک عیب پیدا نمی‎کنی، آدم باید پیشونیش بلند باشه، به زشتی و قشنگی نیست، دخترای ما که همه چیز دارند ولی خواستگار ندارن، مردم هم خواستگار دارن و ما هم خواستگار داریم! و….» مجلس عروسی‎شان زبانزد مردم شده بود. بهترین آرایشگاه شهر و بهترین تالار و فیلم بردار و خلاصه همه کار برای بهتر برگزار شدن مراسم کرده بود. ۶ ماه عقد بودند و بعد از آن به خانه‎ی خودشان رفتند. دست بر قضا محل زندگی‎شان درست روبروی دفتر وکالت من قرار داشت. من و ویدا در یک دانشگاه درس خوانده بودیم. اما او زودتر از من ازدواج کرد. همسرش آرمین هم از بچه‎های ترم بالایی رشته‎ی حقوق بود. بعضی روزها که زودتر از دفتر بیرون می‎آمدم سر راهم سری هم به خانه‎ی ویدا می‎زدم تا از شرایط و زندگی جدیدش با هم صحبت کنیم. تقریباً یک ماهی بود که به خاطر پرونده‎هایی که سرم ریخته بود فرصت کمتری برای سر زدن به او داشتم. سه‎شنبه بود و من صبح به خاطر پرونده‎ی دادخواستی طلاق به کانون وکلا رفته بودم. تازه نشسته بودم پشت میزم تا با یک لیوان چای داغ آرامشم را باز یابم که در را زدند. چشمم را که باز کردم دیدم ویدا با چهره‎ای کبود وارد شد. آنقدر گریه کرده بود که چشمانش پُف کرده بودند. روبرویم نشست و زُل ‎زد به تقویمی که روی آن عکس یک آدمک خندان را نقاشی کرده‎ بودم. با خشمی که همراه با بغض بود نگاهم کرد و گفت:«کاش زبانم لال می شد و روی حساب اینکه چند نفر از هم کلاس هایش تأییدش کرده بودند،همین دو جلسه صحبت و گفتگو را کافی دانستم. کاش بیشتر در رفتارهایش دقت می کردم. کاش می دانستم خوشبختی به پول و درس خواندن در فلان دانشگاه و این حرفها نیست. مردی که اخلاق نداشته باشید حتی اگر پولدارترین فرد روی کره ی زمین هم باشد نمی شود یک روز تحملش کرد، آن اوایل ازدواجم همه چیز خوب بود. آنقدر خوب که روز بعد از عروسی احساس می‎کردم هیچ‎وقت هیچ‎چیز نمی‎تواند خوشبختی من و آرمین را از هم بگیرد. هنوز یک هفته از زندگی‎مان نگذشته بود که با هر حرف مخالفی که مطابق با سلیقه‎ و خواست او نبود عصبانی می‎شد و پیرو آن هم یک کشیده توی گوشم می‎خواباند. مثلاً یک روز بعدازظهر که تازه از سرکار آمده بود، آن روز به خاطر کسالتی که داشتم کمی دیرتر از همیشه شام درست کرده بودم. ساعت ۱۰ بود که میز شام را چیدم. مشغول کشیدن غذا بودم که مشت محکمی به پشتم زد و شروع به داد و بیداد کرد: این چه وقت غذا درست کردن است، شعور نداری زودتر غذا بپزی، باید هر روز وظایفت را به تو حالی کنم… همین‎طور داشت لُغز می‎خواند که من گفتم: خوب من امروز حال نداشتم، از صبح کمرم درد می‎کرد.. داشتم ادامه می‎دادم که یک سیلی محکم خواباند توی صورتم. این حرفها بهانه است. برای من حرف از کمردرد و مریضی و این حرفها نزن. همه‎ی زن‎ها وقتی می‎خواهند از زیر کار خانه در بروند خوب بلدند بهانه در بیاورند.
حرفش تمام نشده بود که زد زیر گریه و بعد دوباره که آرام‎تر شد گفت:« چند ماه اول فکر می‎کردم خوب بالاخره هنوز اخلاق و علایقش دستم نیامده، باید تحمل کنم بالاخره خودش درست می‎شود. ولی اشتباه می‎کردم. هرچه بیشتر پیش می‎‎رفتیم بدتر می‎شد و بهانه‎ها و گیردادنش‎هایش بیشتر و بیشتر.» تازگی‎ها آنقدر از این رفتارش دلسرد شده‎ام که دیگر دوست ندارم دست به کاری بزنم. ولی باز هم به هر سختی باشد بلند می‎شوم و غذا درست می‎کنم تا بهانه‎ای دستش ندهم.» ای کاش دستم می‎شکست و قبل از ازدواجم می‎فهمیدم که اینقدر عصبی است و زود از کوره در می‎رود. پیش چند مشاور هم رفته‎ام ولی همه‎شان به من گفتند طلاق بگیر. پریسا خواهش می کنم به من کمک کن. دلم نمی‎خواهد دوباره به خانه‎ی پدرم برگردم. اصلاً به نظرت این زندگی و این اخلاق او خوب می‎شود؟

افراد مغرور و پرتوقع معمولاً اگر انتظاراتشان برآورده نشود عصبانی می‎شوند و به خاطر این عصبانیت ممکن است دست به رفتارهای غلطی بزنند. افراد پرتوقع معمولاً بر روی خواسته‎های خود پافشاری دارند و دوست دارند همیشه نظر و خواست خود را به دیگری تحمیل کنند حتی اگر این خواسته‎ها و نظرات به حسب آنها درست باشد. مشورت نکردن و نظر دیگران را نپرسیدن،  خودخواهی و خود را برتر دانستن از دیگران، احترام نگذاشتن به خواسته‎ها و علایق آنها، از ویژگی‎های افراد مغرور است. زندگی کردن با افراد مغرور چندان آسان نیست هرچند که نیازمند صبر و حوصله‎ی فراوان شماست. اگر در زندگی شما هم افراد این چنینی حضور دارند بهتر است با رعایت نکات زیر سعی کنید رابطه‎ی بهتری را با آنها برقرار سازید:

۱-تلاش کنید هرچه بیشتر به نظر آنها احترام بگذارید.

توجه داشته باشید در مورد همسرتان بهتر این است برای انجام کارها ابتدا نظر و خواست او را سوال کنید. در جایی که به اساس زندگی شما لطمه می‎خورد بهتر این است که سکوت کرده و طبق میل او رفتار کنید هرچند که برایتان سخت است اما مطمئن باشید برنده‎ شما هستید.

۲-از بحث و جدل با این افراد به شدت خودداری کنید.

بحث و مشاجره هرچه بیشتر می‎تواند افراد مغرور را به سمت عصبانیت بکشاند. هر وقت احساس کردید که صحبت‎های شما دارد به این نقطه‎ی قرمز نزدیک می‎شود سریع از موضع خود فاصله بگیرید و تلاش کنید او را با کلامی آرام به آرامش دعوت کنید و در نهایت نیز بگویید هرچه خواست اوست. البته مطالعه مطلب”چگونه بحث و جدل را در زندگی مشترک از بین ببریم؟” به‌شدت توصیه می‌گردد.

۳-هر حسن برخورد شما می‎تواند به بهبود رفتار او کمک کند.

اگر شما در طی این درمان مقابله به مثل کنید و یا رفتاری نشان دهید که از نظر او حمل بر روحیه‎ی اطاعت شما نباشد به تشدید این بیماری کمک کرده است. برای ایجاد رابطه‌ای گرم و صمیمی با همسرتان مطلب”چگونه ارتباط صمیمانه تری با همسرم داشته باشم؟” را مطالعه فرمایید.

۴-او را رئیس و خود را کارمند بدانید.

اگر شما کارمند اداره‎ای باشید، می‎بینید که برای جلب رضایت رئیس خود حاضرید تمام اوامر او را اجرا کنید چرا که اگر رئیس از شما راضی باشد در نهایت ممکن است حقوق شما اضافه شود، شامل مزایای دیگر هم می‎شوید. اما اگر بخواهید حرف خودتان باشد و مطابق نظر و رأی مدیر رفتار نکنید هم نظام اجرایی اداره زیر سوال می‎رود و هم بازدهی که قرار است آن اداره در نهایت به آن مطلوب برسد را ندهید. در زندگی مشترک خود نیز تصور کنید شما کارمند و همسرتان رئیس آن است. اگر مطابق خواست مدیر خود رفتار کنید برای شما یک امتیاز محسوب می‎شود. چرا که خداوند مهربان، آگاه به عملکرد هر دوی شماست و آن که نزد خداوند محبوب خواهد شد شما هستید. پس چه بهتر از این پاداش که نزد خداوند محبوب شوید.

۵-زمینه ‎های اختلاف و  ناراحتی او را فراهم نکنید.

گاهی دیده می‎شود بعضی خانم‎ها از سر لجاجت و برای اینکه درستی حرف خود را اثبات کنند، زمینه‎ی عصبانیت و بالطبع رفتارهای منفی بعدی همسرشان را فراهم می‎کنند.بهتر است تا می‎توانید از این زمینه‎ها دوری کنید و شرایطی را فراهم نسازید تا همسرتان عصبانی شود. اگر تازه زندگی خود را شروع کرده‎اید بهتر است روی رفتارها و حساسیت‎های او دقت کنید و همان‎ها را رعایت کنید. اگر با حساسیت‌های او آشنایی ندارید، مطلب “نقاط ضعفی که نباید به شوهرتان یادآوری کنید” به‌شما کمک زیادی خواهد کرد.

امام علی علیه السلام می‎فرمایند:«ان الصبر من الایمان کالرأس من الجسد و لا خیر فى جسد لا رأس معه و لا فى ایمان لا صبر معه»: صبر نسبت به ایمان مانند سر است در مقابل تن، تن بى سر بقایى ندارد و ایمان بدون صبر نیز، ارزشى نخواهد داشت.

در حقیقت پشتوانه همه برنامه هاى سازنده فردى و اجتماعى، همان شکیبایى و استقامت است و اگر آن نباشد هیچکدام از آنها به سامانى نمى رسد، چرا که در مسیر هر کار مثبتى مشکلات و موانعى است که جز با نیروى استقامت نمى توان بر آنها پیروز شد. امیدوارم سال نو برای همه‎ی ما آغاز یک تحول و نو شدن اساسی باشد. نو شدنی که موجبات رنجش اطرافیان‎مان را کمتر فراهم کنیم و صبر و تحمل خود را کلید پیروزی ماست روز به روز تقویت نماییم.