رفتار با شوهر عصبانی

 به این نمونه دقت کنید : مریم خانم تعریف می کرد: «وقت شام بود. بی آنکه اتفاقی بین ما افتاده باشد یا حرفی زده باشیم ، عنایت شروع کرد به گرفتن ایرادهای بنی اسراییلی. گفت چرا اینقدر لفتش می دهی، بجنب دیگر. مگر نمی بینی گرسنه هستم؟ من عادت دارم تند کار کنم. می دانستم هم به سرعت دارم همه چیز را می آورم و می چینم. ولی چیزی نگفتم . سر سفره که نشستیم، گفت نمکدان کو. کنارش گذاشتم و حرفی نزدم . هنوز چند لقمه نخورده بود که غر زد تو هم با این آشپزی کردنت! غذا درست کردن بلد نیستی. دائم داری کوفته برنجی به خوردمان می دهی. از بس کوفته خوردیم خودمان هم شدیم عین کوفته.

دیگر داشتم کلافه می شدم. داشت خیلی بی انصافی می کرد. شب قبل خودش گفته بود مدتی است کوفته برنجی نخورده و هوس کرده است. ولی باز چیزی نگفتم و سعی کردم بر اعصابم مسلط باشم . پسرم آب خواست. لیوان را پر آب کردم و دستش دادم. یک قلپ خورد و آن را کنار دستش گذاشت. وقتی خواست از زیردستی خیار بردارد، دستش خورد به لیوان و آن را برگرداند. عنایت هم محکم کوبید توی سرش . لقمه در گلوی بچه شکست و به سرفه شدید افتاد. حالا چه گریه ای هم که می کرد! دل سنگ آب می شد . چه برسد به من مادر . دیگر نتوانستم خودم را کنترل کنم. هرچه از دهانم درمی آمد به او گفتم.

گفتم خجالت نمی کشی بچه را می زنی مگر چه کار کرده است؟ یک کم آب ریخته دیگر. حالا پاکش می کنم. بچه خفه می شد، چه کار می کردی ؟ او هم جلویم درآمد که زدم که زدم .به تو چه؟ بچه خودم است. گفتم خجالت نمی کشی. از صبح تا حالا بیرون بودی. به جای اینکه دو کلمه حرف محبت آمیز بزنی، از وقتی آمدی، بق کردی، یک گوشه نشستی. مگر ما آدم نیستیم ؟ مگر ما حق حیات و حق محبت دیدن نداریم؟ بیرون برایت مشکلی پیش آمده است، می گویم اگر دردی داری ، بگو . نه اینکه بیفتی به جان ما و دق دلت را سر ما خالی کن. مگر اسیر آوردی اینطور می کنی ؟ پسرم را بغل کردم و رفتم در اتاقش و در را محکم به هم زدم. بعد از یک ساعت عنایت آمد صدایم کرد. اصلاً محلش نگذاشتم. فردا هم رفتم خانه مادرم و الان ده روز است آنجا هستم.»

از مریم خانم پرسیدم: «بهانه جویی آقا عنایت همین یک دفعه بود یا همیشه اینطوری می کنند؟ » گفت : « دست به دلم نگذارید آقا . همیشه همینطور است . وگرنه که به جان نمی آمدم و نمی رفتم خانه مادرم . » گفتم :« وقتی خود شما می گویید همیشه همینطور است و کار به مشاجره می کشد ، چطور تا حالا متوجه نشدید این همان خطرناک شدن موقعیت است؟ به اصطلاح چراغ قرمز شده و باید حواس تان را جمع کنید و توقف کنید تا کار به تصادف نکشد ؟ شما باید نحوه برخورد با همسر خود را یاد بگیرید»

گفت : « آخر یک حرف هایی می زند که خون آدم را به جوش می آورد . مگر طاقت یک آدم چقدر است ؟ » گفتم : « ولی اگر این رفتار همیشگی است ، باید برایتان عادت شده باشد . یعنی بهایی به این حرفها و ادا و اطوارها ندهید و به روی خودتان نیاورید تا وقتی خودش از خودش خجالت بکشد یا به حرف بیاید و بگوید چه دردی دارد . » بسیاری از خانم ها توجه نمی کنند وقتی شوهرشان به نوع خاصی از گفتار یا کردار برای تظاهر غیرمستقیم خشم پناه می برد ، در درازمدت از برندگی و زهر نیش آن کلام یا عمل کاسته می شود.

رفتار با همسر عصبی

اگر خانم به خود بگوید : « عادتش است دیگر . بالاخره باید یک جوری خودش را سبک کند ، اینجوری می کند . پس به جهنم . یک گوشم در و یک گوشم دروازه . بگذار هرچه می خواهد بگوید.» بسیار راحت با این حرفها و رفتار همسر کنار می آید و آسان تر از آن می گذرد . چون معمولاً بیشتر آقایان دارای خلق این چنینی وقتی مشکل شان رفع شد یا از زیر فشار آزاردهنده بیرون آمدند ، به دلجویی و عذرخواهی از همسر و فرزند می پردازند .

کما اینکه عنایت خان همان شب مریم خانم را صدا زد تا آشتی کند یا طی آن ده روز بارها به او زنگ زد و حتی به دنبالش رفت تا به خانه بازگردد. زیرا مرد هرقدر هم مغرور باشد و نزد دیگران اعتراف نکند، نزد وجدانش نمی تواندمعترف نباشد تقصیرکار خود او است و رویه ای که برای تخلیه فشارهای روانی اش برگزیده ، خطا است و باعث آزاررسانی به اطرافیان به ویژه همسر و فرزند می شود.

اما نکته ای که باید خاطرنشان کنم این است که برخورد همه مردان به هنگام مواجهه با مشکل بدین گونه نیست. خیلی ها در سکوت عمیقی فرو می روند و تا روزها لب از لب باز نمی کنند. برخی دیگر به کار در خانه پناه می برند. مثلاً سیم کشی ها را تعمیر می کنند یا به سراغ وسایل خراب شده می روند. در هر حال این بانوی خردمند است که باید از روی رفتار شوهر بفهمد وی در وضعیت روحی سختی گرفتار آمده یا مشکل حادی دارد و نباید پاپیچ او شد و باید طرز برخورد با شوهر عصبانی اش را بداند تا موقعیت خطرآفرین گردد .

تأکید می کنم شیوه ابتدا تحمل کردن ، سپس منفجر شدن و سرانجام خانه را ترک کردن شیوه درستی نیست . زیرا ابتدا باید مشکل را دریافت و بعد طرز رفتار با همسر را آموخت و مانند پرستاری که زخم را پانسمان می کند، نسبت به مداوای جراحت درونی مرد اقدام کرد. حفظ آرامش و خونسردی خود، دور نگه داشتن فرزندان از دور و بر شوهر، محبت های بی شائبه و بیش از همیشه به او دلگرمی دادن می تواند آرامش را در زندگی زناشویی فراهم کند.

خانم های زیرک نحوه رفتار با شوهر عصبی را می دانند آنان بدون توجه به پرخاشگری ها یا نق زدن های شوهر به کارهای ظریفی دست می زنند. مثلاً فنجانی چای یا قهوه یا لیوانی آب میوه پیش روی او می گذارند یا نوار موسیقی دلخواه وی را در ضبط می گذارند تا پخش شود. آنگاه که نشانه های آرامش را در چهره شوهر مشاهده کردند ، با ملاطفت می گویند: «مثل اینکه روز بدی داشتی.» یا «خیلی خسته به نظر می رسی.» بد نیست در زندگی و رفتار با همسر کمی لطیف و با ظرافت باشیم.

برخورد با شوهر عصبی

این طرز برخورد با شوهر است که او را پس از سکوت خردمندانه اما توجه آمیز همسر مشتاق حرف زدن می کند و فوری سر درد دلش باز می شود و … تکرار چنین رفتار دوراندیشانه ای باعث می شود شوهر خود به خود به برخورد اصولی و سنجیده روی بیاورد و از رفتار بچه گانه دق دل خود را سر بی گناهان خالی کردن دست بردارد. به این ترتیب می توان به سلامت از موقعیت های بحرانی و خطرآفرین گذر کرد و مانع از بروز هرگونه تنش یا عارضه سوء شد. آنگاه است که این خانم های باهوش می توانند به آگاهی و خرد خود آفرین بگویند و از اینکه توانسته اند خطر را دریابند و با سکوت از بسیاری اتفاق های دردناک جلوگیری کنند، بر خود ببالند