این روزها در جای جای دنیا و خصوصا در ایران، رشد فرزندان و به عبارت بهتر کیفیت رشد فرزندان به یکی از اصلی ترین موضوعات، مباحث و دغدغه های خانواده ها تبدیل گشته است. البته ناگفته نماند که این موضوع جای بسی خوشحالیست. این توجه، قائل بودن اهمیت و فکر به آینده و نحوه رشد فرزندان ، نشان از یک بلوغ اجتماعی در خانواده ها دارد. اما در عمل، و با دقت به آنچه که به واقع در حال انجام است، متوجه می شویم که این دغدغه مندی و این فکر نه تنها به سرانجام خوشی نمی رسد، بلکه اصلی ترین علت کم روحیه بودن، بی حال بودن، بی مسئولیت بودن و بعضا حتی افسرده بودن جوانان و نوجوانان نیز واقع می شود. پشت بند همین دغدغه مندی، و مدیریت غیر اصولی آن است که باعث شده جامعه پر از تحصیل کردگان سرخورده ای باشد که هیچ یک به رشته تحصیلی خود علاقه ای ندارند. حتی بعضا از آن متنفر نیز هستند! تحصیل کردگان بیکاری که نه نای شروع مجدد را دارند، و نه حوصله انجام کار دیگر! جوانانی که در کودکی مجال بازی با آب و خاک و زمین خوردن حین دویدن را نیافته و از سه یا چهار سالگی در فلان کلاس ها مشغول ارتقا فردی هستند! اما واقعا مشکل کجاست؟ به نظر شما چه اتفاقی رخ می دهد که این چنین می شود؟ ایراد از کجا نشئات می گیرد؟ چه می شود که رشد فرزندان ما در جهتی که نیتش را داشتیم پیش نرفته و نتیجه عکس داده است؟

همراهان گرامی، باید بدانید که درمان اصلی این معضل فقط یک جمله است. برای رشد فرزندان تان در مسیر موفقیت فقط کافیست به یک جمله تمکین کنید و آن را در تربیت فرزندان به کار گیرید:

مایندسِت و ساختمان ذهن فرزندان تان را روی موفقیت تنظیم کنید

بله! همین یک جمله برای رشد فرزندان در مسیر موفقیت کافی و وافی است. فقط و فقط کافیست به فرزندان خود بیاموزید که آن ها راه دیگری جز موفقیت در این جهان ندارند. نه اینکه به آن ها یاد بدهید که تنها وقتی می توان او را انسانی موفق اطلاق کرد که داری مدرک فلان از دانشگاه فلان باشد! والدین عزیز، تا به حال به این موضوع فکر کرده و این سوال را عمیقا از خود پرسیده اید که واقعا چه اتفاق بدی قرار است بیفتد در صورتی که فرزند شما مثلا یک نانوا یا تعویض کننده روغن اتومبیل یا گلدوز و آشپز شود؟ آیا چنین مشاغلی مورد نیاز جامعه ما و جامعه جهانی نیست؟ چیزی که در این یادداشت می خواهیم به شما بگوییم این است که برای موفقیت فرزند و برای به دست آوردن بالاتر کیفیت رشد فرزندان ، فقط کافیست به آن ها یاد بدهید که در هر کاری سعی کنند بهترین باشند و همواره رو به جلو حرکت کنند. مقصود ما از مایندست نیز همین است. تفکر موفقیت، موضوعی فرا رشته ای و فرا شغلی است. جوانان و نوجوانان عزیز کشور ما، نه از کمبود آگاهی و مدرک، که از مایندست اشتباه و مغایر با موفقیت رنج می برند. اما اینکه از اوان کودکی چگونه به فرزندان خود بیاموزیم تا از همان ابتدا ذهن موفق پروری داشته باشند، موضوعیست که تشریح آن در این مجال میسر نیست و باید مقاله ای جدا برای آن نگارش گردد. اما می توان ادعا کرد که هر فرزندی برای موفقیت لازم است از ابتدای کودکی تکنیک های اعتماد به نفس، صبر داشتن، با اخلاق بودن، شاد بودن و داشتن نظم شخصی را بیاموزد و در حیات خود به کار بندد. پس بر شما والدین عزیز است که رشد فرزندان خود را در مسیر موفقیت پیش ببرید.