یکی از مسائلی که برای افراد در زمان بروز مشکلات روانی ایجاد شده است تفاوت بین روانشناس و روانپزشک است. روانشناسی یکی از رشته های علوم انسانی است که ۴ سال کارشناسی را باید گذراند و بعد آن۲ سال کارشناسی ارشد و دکترا.

کسانی که می خواهند روانشناس شوند و در کلینیک ها مشغول به کار شوند باید دوره هایی را بگذرانند تا در گرایش مورد نظر تخصص پیدا کنند. گرایش های روانشناسی متعدد هستند و هر شخصی می تواند در زمینه ای که دوست دارد مشغول به کار شود؛ از کاربردی ترین گرایشها می توان به روانشناسی بالینی، روانشناسی تربیتی، روانشناسی زوج درمانی، روانشناسی کودکان استثنائی، روانشناسی صنعتی و سازمانی و روانشناسی کودک.

در تعریف روانشناسی آمده است:

علم مطالعه ی رفتار و فرایندهای ذهن، به این معنا که روانشناسان به شناسی مشکلات رفتاری و روانی می پردازند وسعی در حل مشکلات رفتاری دارند. مشکلاتی از قبیل: استرس، اضطراب، وسواس های خفیف و درمان افراد معتاد به مواد مخدر.

مهمترین تفاوت روانشناس و روانپزشک در این است که روانشناسان اجازه تجویز دارو ندارند آنها می توانند با شناخت مشکل فرد از درمانهای شناختی یا رفتاری و یا شناختی_رفتاری و … استفاده کنند.

روانشناسان با شناخت علت رفتارهای افراد سعی در حل مشکلات آنها را دارند. روانشناسی علمی است که به تازگی رونق پیدا کرده است در حدود ۱۰۰ سال است که روانشناسان بزرگ مانند فروید و یونگ و… تلاشهای بسیاری انجام داده اند. روانشناسان میتوانند از طریق آزمون های روانی به شناخت دقیقتر حالت روان افراد بپردازند.

اما روانپزشک همانطور که از نامش پیداست  شاخه ای از پزشکی است. دانشجویان این رشته ۷سال پزشکی عمومی را می گذرانند و بعد از آن باید دوره تخصص را در رشته روانپزشکی یا مغز و اعصاب ادامه دهند. روانپزشک بیماری های حاد روانی را شناسایی و تشخیص میدهد و می تواند دارو تجویز کند و حق تجویز شوک درمانی را هم دارد.یکی از علتهای بیماریهای روانی کارکرد نا درست مغز و یا تغییرات هورمونی در بدن است مانند اضطراب یک فرد ناشی از پرکاری تیرویید و افسردگی فرد دیگر ناشی از اختلالات غدد فوق کلیه باشد و وجود تومورهای مغزی و …  تشخیص این بیماریها به عهده ی روانپزشک میباشد.  روانشناس به عنوان فردی مطلع از حالات روحی می تواند به شما مشاوره دهد و کمکی باشد برای پیدا کردن راه مناسب برای حل مشکلات شما.

• یک باور غلط درباره روانشناسی وجود دارد که روانشناسان باید معجزه کنند و این فکر وجود دارد که مشکل در عرض مدت کوتاهی باید حل شود اما اینگونه نیست چون برای درمان و حل مشکلات روانی طول درمان وجود دارد.
• یکی دیگر این باور غلط وجود دارد که چرا باید به روانشناس مراجعه کنم من دیوانه نیستم!

همه ما گاهی نیاز داریم که تخلیه هیجانی کنیم این امر با رفتن به روانشناس امکان پذیر است. به نوعی درد و دل میکنیم و روانشناس راه کار درست را به ما نشان می دهد. امروزه معتقدند که درمان بیماریهای روانی از طریق روان درمانگری و درمان دارویی بهترین نتیجه را می دهد.

روانپزشکان با جنون سر و کار دارند و حق بستری کردن بیماران حاد روانی را دارند و معتقدند که که علت این بیماریها ریشه فیزیولوژیکی دارد اما روانشناسان در حل مشکلات  خانوادگی، ترسها و اختلال هایی که با جنون سروکار نداشته باشد در ارتباط هستند.

از نظر تخصصی تفاوت روانشناس و روانپزشک زیاد است اما هر دو در جهت حل مشکلات روانی تلاش می کنند و هر دو برای این کار آموزش دیده هستند. در نتیجه اگر برای شما مشکل روانی و یا مسئله ای پیش آمد که نیاز به صحبت داشتید در مرحله اول به روانشناس مربوط به مشکلتان مراجعه کنید اگر تشخیص روانشناس این بود که نیاز به کمک بیشتری دارید شما را ارجاع می دهد.