ترساندن کودک (آثار مخرب ترساندن کودک)

ترساندن کودک

گاهی والدین فرزندشان را برای جلوگیری از انجام کاری می‌ترساند. متاسفانه بسیاری از والدین ترس را در کودکی بی ارزش می‌دانند درحالی که بی‌توجهی به این مساله سبب افزایش آسیب های روانی در کودک می‌شود. زمانی که فرزندمان را به خاطر انجام کاری از کسی یا چیزی می‌ترسانیم نباید توقع داشته باشیم که وی آرامش بالایی داشته باشد و احتمال اینکه این ترس در طولانی مدت در کودک باقی بماند وجود دارد.

آثار مخرب ترساندن کودک

آثار مخرب ترساندن کودک به فرزندان بی‌تفاوتی و بی‌احساسی ایجاد می‌کند و باعث نگرانی برای آینده آن‌ها می‌شود. وقتی که یک کودک با ترس و وحشت مواجه می‌شود، احساس ناتوانی و ناامیدی را تجربه می‌کند که می‌تواند اثراتی بر روی رشد و روابط او در آینده بگذارد. ترس، می‌تواند منجر به مشکلات فیزیکی و روانی شود و به طور کلی کودک را از تجربه کردن خودش با محیط وجدان بگیرد. بنابراین، مهم است که والدین و مربیان به طور بیشتری به دلایل ترس کودکان توجه کنند و راه‌هایی برای حل آن‌ها پیدا کنند.

در ابتدا، باید به دلایل ترس کودکان توجه کنیم. برخی از این دلایل ممکن است شامل ترس از چیزهای نامعلوم، ترس از خسارت و آسیب، ترس از جدایی از عزیزان و یا ترس از تجربه‌های ناخوشایند در گذشته باشد. وقتی والدین این دلایل را متوجه می‌شوند، می‌توانند با کودک خود درباره آن‌ها صحبت کنند و تلاش کنند تا او را درک کنند. این کار می‌تواند باعث افزایش سطح اعتماد کودک به نفس و اطمینان او از خودش شود.

یکی دیگر از راه‌های مقابله با ترس کودکان، ایجاد امنیت و اطمینان در محیط برای آن‌ها است. والدین می‌توانند این کار را از طریق فراهم کردن تجربه‌های مثبت و حمایت از کودک در مواجهه با ترس‌شان انجام دهند. برای مثال، اگر کودک فردی ترسو است، می‌توانید به او نشان دهید که در این موقعیت روبروی او هستید و او را به تجربه کردن آن و قدرت بر آن غلبه کردن تشویق کنید.

در نهایت، والدین و مربیان باید به کودکان خود نشان دهند که ترس یک دشمن نیست، بلکه یک فرصت برای رشد و پیشرفت است. می‌توانند از این فرصت برای یادگیری مهارت‌های اجتماعی، تقویت خلاقیت و توسعه استقلال و اعتماد به نفس کودکانشان استفاده کنند.

با کوشش والدین و مربیان، می‌توان تاثیرات منفی ترس و وحشت بر روی کودکان را کاهش داد و نهایتاً باعث ایجاد فرزندانی با اعتماد به نفس، قوی و خودمختار شد. بنابراین، مهم است که در هر فرصت ممکن با فرزندان بیشتر صحبت کنیم و به احساسات و نیازهایشان توجه کنیم تا بتوانیم آینده بهتری برای آن‌ها بسازیم.

ترساندن کودکان آثار مخربی در زندگی بزرگسالی دارد.

-کاهش اعتماد به نفس

– خودپنداره‌ی منفی

-شکاف ارتباطی از جمله تاثیرات ترس در بزرگسالی است.

ترس باعث ارتباط ناامن میان کودک و والدین می‌شود که سلامت جسمی و روانی آنها را به خطرخواهد انداخت و موانعی در راه شادمانی  و موفقیتشان پدید خواهد آورد.

بسیاری از حالتهای ترس به وسیله‌ی خانواده به کودک آموخته می‌شود به این معنی که خانواده یاد می‌دهد که این حالت ترسناک است یا نه. مانند مواجهه با حیوانی به اسم سگ که شاید کودک به خاطر کنجکاوی درونی خود از سگ نترسد و به طرف آن برود ولی امکان دارد به خاطر رفتار خانواده و با عنوان اینکه نزدیک نشو گازت میگیره ترس از سگ به سراغ کودک بیاید.

نقش والدین در ترس کودک

خانواده درآموختن و القاء بعضی از ترسها نقش موثرتری دارد مانند ترس از تاریکی یا ترس از موجودی موهومی مانند لولو اینگونه ترسها را پدر و مادر به کودک می‌آموزد و در وهله ی اول امکان دارد این ترساندن برای پدر و مادر نتیجه‌بخش باشد ولی در طولانی مدت برای کودک مشکل ساز خواهد شد. عامل ترس همیشه مثل سایه کودک را دنبال می‌کند به طوری که در وضعیت های روزانه‌ی زندگی از دلهره و اضطراب رنج می‌برد در این مواقع بهتر است کودک را در آغوش گرفته و رابطه‌ی عاطفی برقرار کنید.

خانواده‌ها باید بدانند اگر مشکل ترس در دوران کودکی حل نشود متاسفانه باعث آسیب‌های روانی و رفتاری در بزرگسالی می‌شود. برای حل بلند مدت این مشکل می‌توان از راهنمایی و کمک یه مشاور کودک استفاده کرد.