نوجوان‌های همجنسگرا.
هرساله پرسش‌های بی‌پاسخ فراوانی، گریبان والدینی که، از همجنسگرا بودن فرزند خود مطلع شده‌اند را می‌گیرد. سوالهایی که با حس گناه والدین همراه است و همین امر تحمل مشکل را برای آنها سخت‌تر می‌کند.
با اینکه حدود ۵ تا ۱۰ درصد نوجوانان همجنسگرا هستند، و آمار این افراد نسبت به بقیه جمعیت کمتر می‌باشد، اما باز هم از نگرانی والدین، در خصوص همجنسگرا شدن فرزندانشان در آینده نمی‌کاهد. مخصوصا این آمارها کمکی به رفع نگرانی والدینی که اعتقاد به ازدواج سنتی دارند و یا آرزوی داشتن نوه را دارند، نمی‌کند.
موضوع اینجاست که هیچکس دقیقا نمی‌داند چه عواملی باعث همجنسگرا شدن فرد می‌شود. اطلاعات موجود در این زمینه بسیار ناچیز است. پس دست از سرزنش کردن خود بردارید و با سوالاتی همچون: آیا من در تربیت فرزندم کوتاهی کردم؟ آیا رفتار من با کودکم، باعث شده با بقیه فرق داشته باشد؟ آیا من مقصرم؟ خود را دچار عذاب ابدی نکنید.
عواملی که در ایجاد این شکل تمایل جنسی نقش دارند، از فردی به فرد دیگر متفاوت است. بعضی از عوامل ممکن است ارثی باشد و بعضی اکتسابی و معلول یادگیری‌های اجتماعی است.
امروزه تحقیقات حاکی از آن است که، تمایلات همجنسگرایانه ، در سالهای قبل از نوجوانی پایه‌گذاری می‌شوند . در واقع یادگیری‌های پیچیده اجتماعی در اوایل کودکی، فرد را به سمت همجنسگرایی سوق می‌دهد. اما این به این معنا نیست که کودک شما در معرض یادگیری مستقیم و آشکار همجنسگرایی بوده است، بلکه به این معناست که، زمینه جسمی یا روانی مربوط به هویت جنسی آنها احتمالا خیلی زود شکل گرفته‌است.
اطلاعات ناقص نوجوانان در مورد همجنسگرایی:
در سن ۱۳ تا ۱۴ سالگی، نوجوان احساس می‌کند به سمت یکی از دوستان همجنس‌باز خود گرایش پیدا کرده و یا حسی نسبت به معلم همجنس خود دارد. در این حالت دچار اضطراب می‌شود و گمان می‌کند همجنس‌باز است.
اما معمولا اضطراب او بی‌مورد است . زیرا این مراحل ، بخشی از مرحله‌ی کسب هویت جنسی پسرها و دخترهاست که کاملا طبیعی تلقی می‌شود.
حتی نوجوان ممکن است، در مراحل اولیه یا میانی نوجوانی ، با افراد همجنس خود ، عملی جنسی داشته باشد، یا فعالیت‌های همجنسگرایانه را به صورت اختیاری یا تحت فشار خاص انجام دهد. ولی دوباره تاکید می‌کنیم ، این نوع فعالیت‌های اکتشافی طبیعی ، نشانه همجنسگرا بودن یک نوجوان نیست .
پس با توجه به موارد بالا، یادآور می‌شویم، در طی نوجوانی ، زمانی که هویت جنسی فرد شکل می‌گیرد ، نوجوان باید از حمایت والدینش برخوردار باشد .
زمانی که هویت جنسی نوجوان به صورت یک فرد همجنسگرا یا فردی که به جنس مخالف گرایش دارد در حال شکل گیری است، به آنها برچسب نزنید.
در اینجا این سوال پیش می‌آید هم جنس‌گرایی رفتاری طبیعی است یا نوعی بیماری روانی است؟
در حقیقت ، در اواسط نوجوانی ، بیشتر نوجوان‌ها به جنس مخالف گرایش پیدا کرده و شروع به برقراری ارتباط با جنس مخالف می‌کنند . اما اگر پسر یا دختری ، در اواخر نوجوانی یا اوایل بزرگسالی ، خود را هم جنس‌گرا بداند ،بیمار نیست. با اینکه این امر از نظر دین، غیراخلاقی و مغایر با طبیعت تلقی می‌شود.
انجمن روانپزشکی آمریکا در سال ۱۹۷۴ همجنسگرایی را شکلی متفاوت از تمایلات جنسی دانست و این نظریه که همجنسگرایی بیماری روانی است را رد کرد.
در پایان نکته‌ای در مورد رفتارهای نوجوانان و نگرانی والدین آنها یادآور می‌شویم:
نگرانی والدین درمورد رفتارهای نوجوانان.
گاهی والدین وجود بعضی از رفتارها در فرزندان خود را نشانه‌ای از همجنسگرا بودن آنها می‌دانند.
به طور مثال :اگر پسری کمی رفتارهای زنانه داشته باشد ، یا یک دختر ، گاهی رفتارهای مردانه‌ای نشان دهد ، برای بعضی از والدین ، مدرکی برای تایید همجنسگرایی است. اما این دیدگاه اشتباه است. زیرا رفتار و ظاهر مردان و زنان همجنسگرا دقیقا منطبق با جنسیت انهاست و شما نمی‌توانید با نگاه کردن به ظاهر آنها به چنین تصمیمی برسید.
