امکان دارد هرگز عشق زندگی تان را پیدا نکنید. امکان دارد در طول زندگی تان در کنار عشقتان نباشید. نیمی از مردم دنیا با آن کسی که دوست دارند زندگی شان را به پایان نمی رسانند.

شاید این حرف عجیب به نظر آید که سالانه زوج های بسیاری ازدواج می کنند. اما در حقیقت برای فهم بهتر موضوع باید به عوامل دیگری که در کار است توجه کرد.

بر اساس اداره سرشماری ایالات متحده آمریکا، حدود ۴۰ درصد ازدواج های اول به طلاق منجر می شود. اگر با خود می گویید ” اشکالی نداره، هنوز شانس های دیگری دارم” باید بدانید که ازدواج های پیاپی تنها امکان به طلاق کشیده شدن را بالا می برد.

مطمئنم هنوز با خود می گویید ” من زوج های زیادی را می شناسم که سالهاست ازدواج کرده اند و هنوز باهم هستند.”

خب، به یاد داشته باشید که میانگین دوره ازدواج هایی که به طلاق منجر می شوند حدود ۸ سال است. بنابراین، چون آن زوج ها بعد از ۵ یا ۶ سال، هنوز باهم هستند نمی توان گفت امکان به طلاق کشیدن شان وجود ندارد.

با این وجود، بازهم زوج های هستند که زندگی شان به درازا کشیده می شود – حداقل راجع به آنها شنیده ایم. اگر ۴۰ درصد ازدواج های اول به طلاق ختم می شود، پس ۶۰ درصد آنها هم به طلاق ختم نمی شود. مشکل این آمار این است که هر زوجی که باهم می مانند، الزاما زندگی شادی ندارند.

یافتن آماری قابل اعتماد که میزان زوج هایی را نشان دهد که علی رغم بی رضایتی از ازدواج، بازهم زندگی خود را حفظ می کنند بسیار سخت است ، از این رو هیچ عددی بیان نمی کنم.

اما فکر می کنم با این مسئله موافق باشید که افراد بسیاری هستند که با وجود عدم علاقه به همسرانشان، به زندگی خود ادامه می دهند.

صرف نظر از اینکه این آمار چه هستند، هنوز بیش از ۴۰ درصد شانس ادامه یک زندگی شاد دارید. این احتمال زمانی بسیار بالاست که بدانید برای هر آدمی در این دنیا، یافتن شریک زندگی بسیار پراهمیت است.

خبرخوش این است که لیوان نیمه پر است. در برابر هر نفر که زندگی اش را تنها به پایان می رساند، یک نفر زندگی خوشی را به سرانجام می رساند. پس تفاوت آنان که که زندگیشان را به خوشی و آنها که زندگی شان را با بدبختی و تنهایی به انتها می رسانند در چیست؟

آنها که در تنهایی زندگی خود را به سر می رسانند یک احمق به تمام عیارند.

فکر نمی کنم کلمه ای بهتر از این برایشان وجود داشته باشد. هر انسانی – و منظورم واقعا همه انسان ها است – می تواند کسی را پیدا کند که دوستش بدارد و او هم متقابلا به وی عشق بورزد. هر انسانی روی این کره خاکی این توانایی را دارد. اما هنوز هم بسیاری از ما تنها هستیم.

وقتی ما چیز خوبی را پیدا می کنیم، نه قدرش را می دانیم نه می فهمیم که چه پیدا کرده ایم، یا انتظار داریم بهتر از آن را جلوتر پیدا کنیم. به خود زحمت نمی دهیم که بادقت و هوشمندی به اطرافمان بنگریم؛ به خود زحمت نمی دهیم به قدر کافی خودمان را برای مخاطب مناسب جذاب سازیم، یا به دنبال ایده آل هستیم و نمی دانیم که ایده آل وجود ندارد.

همانطور که گفتم، احمق هستند.

ما برای دیگران بسیار خوب هستیم. ما خاص هستیم – باید هم باشیم زیرا این “ما” هستیم. ما دنیا را تنها از نگاه خود می بینیم پس باید هم مهم باشیم. ما باید مهم باشیم. ما تنها لایق بهترین ها هستیم. ما این و ما آن و فلان و بمان. بیشتر انسانهای روی این کره خاکی لیاقت پیدا کردن شریک زندگی فوق العاده را ندارند چرا که خودشان فوق العاده نیستند.

به چه فکر می کنید؟ اگر فکر می کنید هیچ کس ارزش بودن در کنار شما را ندارد، پس چگونه دیگران فکر کنند که شما ارزش بودن در کنارشان را دارید؟

اما بقیه مردم این دنیا عقیده دارند که همه انسان ها خاص هستند؛ بنابراین تصمیم هم ندارند یکجا ساکن بمانند. آنها هم احتمالا به دنبال ایده آل هستند. زمانی، ایده آل چیزی بود که برای آن تلاش می شد. اما حالا ایده آل چیزیست که تمام ما می خواهیم آن را بخریم یا به ما اهدا شود. ما فکر می کنیم که لیاقت ایده آل ها را داریم در حالیکه حقیقتا هیچکس چنین لیاقتی ندارد.

من ایده آل نمی خواهم. چیزی که می خواهم کسی است که به دنبال نوعی از کمال باشد – نه کمال کامل – اما کمال به معنای واقعی کلمه. کسی را می خواهم که هر صبح از خواب بیدار شود و بخواهد خود و تمام دنیا را بهتر کند.

کسی را می خواهم که بداند ایده آل چیزیست که باید برای آن باید کوشید؛ کسی که بداند حتی اگر شبانه روز برای رسیدن به ایده آل تلاش کند، بازهم بدان دست نمی یابد.

بسیار مهم است شریک زندگی پیدا کنید که این را بفهمد؛ بفهمد که همیشه باید برای ایده آل کوشید و هیچ وقت هم به دست نمی آید. این تنها کسی است که شریک زندگی فوق العاده ای می شود زیرا این تنها کسی است که روی رابطه و زندگی تان کار می کند و هرگز از پا نمی ایستد.

مهمتر از همه، این تنها کسی است که از شما انتظار بهترین ها را دارد و در صورت خطا و اشتباه هم شما را می بخشد. این شخص برای غیر ممکن ها می کوشد و از شما هم همین انتظار را دارد.

من ایده آل نمی خواهم و شما هم نمی خواهید. چیزی که شما می خواهید کسی است که ارزشش را داشته باشد. و تنها کسی که ارزشش را دارد تا در کنار او زندگی کنید، کسی است که می خواهد با شما ایده آل را بسازد و بداند که هردوتان ناکام خواهید ماند.

اما هر دو شما ناکام می مانید و این چیزیست که در انتها اهمیت دارد.