کلی محبت میکنم بهش، کلی خودمو میذارم براش. حسابی بهش میرسم و خودم رو براش فدا میکنم، اما جواب اینهمه محبت، بی مهریه. هیچ انتظاری ازش ندارم، ولی کامل، خودم رو فدای طرف میکنم اما بازهم هیچی به هیچی! هیچ محبتی از این خیرندیده بما نمیرسه! هرچی بیشتر بهش محبت میکنم، نتیجه معکوس میگیرم.

انگار که یه نفر توی این رابطه، کاملاً سرویس بده هست، و یکی کاملاً سرویس بگیر. یک نفر کاملاً درحال دریافته و یک نفر کاملاً در حال ارسال. شخصی که در این چند خط، بعنوان قربانی ظاهر شده، شخصیه که نیازهای خودش توی این رابطه کاملاً سرکوب شده و شاهد این شدیم که تبدیل شده به ماشین رفع نیازهای دیگری. اما در روانشناسی، به چنین افرادی که کاری میکنن تا همیشه بقیه بهشون نیاز داشته باشن، میگن هم‌وابسته.

توی روابطی که سالمه، اینطوری نیست که موازنه‌ی رابطه بهم بخوره. یعنی هردو طرفین برای ارتقای همدیگه تلاش میکنن، به یک میزان واسه همدیگه سرمایه گذاری میکنن و از حضور همدیگه نفع میبرن. هرجفت به یک اندازه مایه میذارن داخل رابطه و به یک اندازه بهمدیگه کمک میکنن. اما اگر رابطه ای ناسالم باشه، این موازنه بهم میخوره! یعنی تمام جملات قبلی، تبدیل میشه به اینکه یک نفر دائم داره میده، یک نفر دائم داره میگیره. رابطه ای که داره به سمتی میره که یک نفر هی بیشتر مایه میذاره، یک نفر هی بیشتر داره از زیر بار مسئولیت هاش، شونه خالی میکنه.

در چنین حالتی، فردی که بیشتر سرمایه گذاری میکنه، اسمش عاشق نیست! اسم چنین چیزهایی عشق نیست. چنین خدماتی عاشقی کردن نیست. عنوان تمام اینها، ترس از طرد شدنه. ترس از پس خوردنه، ترس از رها شدن و تنها موندنه. آخ آخ! ترس ترس ترس. وقتی که به چنین مرحله ای میرسی، باید ترمز دستیتو بکشی. استوپ کنی بفهمی چیکاره ای؟

نشونه های رابطه ناسالم و زنگ خطر

وقتی به مرحله ای میرسی که هرچی محبت میکنی، به دریافت محبت از طرف عشقت نمیرسی، پس بیا چک کنیم ببینیم آیا درگیر یک رابطه ناسالم شدی یا نه.

• هی از دوست دخترت، دوست پسرت یا همسرت میپرسی که دوستت داره یا نه
• مدام نگران اینی که یهویی بهت بگه نه و تورو نخوادت یا اگر هی مجبورش میکنی متعهد بشه که توی رابطه با تو بمونه و قول بده که کنارت باشه
• وقتی به مرحله ای رسیدی که کُلا چشمات رو روی ایراد های پارتنرت بستی، علیرغم اونهمه اشتباهات، تازه بیشتر عاشقش شدی و بیشتر ازش بت ساختی
• هی داره توی رابطه کم میزاره و تو هی داری بیشتر این کاراش رو توجیه میکنی
• وقتی چهارچوب هاش رو رعایت میکنه، اجازه نمیده از یه حدی بیشتر بهش نزدیک بشی، در نتیجه عصبانی میشی
• طرف فحاشی میکنه و شمارو تحقیر میکنه
• الکیه و درگیر مصرف مواده و در کل آدم جالبی نیست ولی تو همچنان داری بهش سرویس میدی

پس باید به اینکه درگیر یک رابطه ناسالم شدی، شک کنی. این نشونه های بالا، داره میگه تو در خطری.

هرچی محبت میکنی، فایده نداره، باید چیکار کنی؟

در مرحله اول) اصلا نباید دنبال مقصر بگردی بگی خب، یقه کیو بگیرم؟ مامان بابام که اصلا یادم ندادن اینطوری محبت کردن درست نیست؟ اینکه من هرچی بیشتر محبت میکنم طرف بیشتر ازم دور میشه؟ سیستم آموزشی کشور، به قهقراس و این مطالب خیلی ساده رو بهم آموزش نداده؟ طرف مقابلم یه عوضی تمام عیاره و تکلیفمو روشن کنه؟ نه! هیچکدوم اینا مقصر نیستن! اصلا مهم نیست که مقصر کیه! وقتشه که به بفهمی چنین چیزی توی زندگی تو بوده، حالا میخوایم درمانش کنیم، میخوایم برطرفش کنیم، میخوایم یکاری کنیم که هرچی محبت میکنیم، طرف بیشتر سمتمون بیاد! ما اینو میخوایم

در مرحله دوم) مسئولیت زندگی هیچکس برعهده تو نیست! هرکس توی دنیای خودش مسئوله و قرار نیست بخاطر درد های بقیه، ماهم درد بکشیم یا بخوایم خودمونو فدای بقیه بکنیم. اول خودمون، بعد بقیه. پس این سوپرمن بازی و قهرمان بازی رو بزار کنار و به داد خودت برس! ببین رفیق، هرچی بیشتر بخوای واسه بقیه خدمات ارائه بدی، اونا بیشتر تنبل میشن! تو که چنین چیزی نمیخوای که؟

در مرحله سوم) وقتی میخوای یه خدماتی رو به کسی ارائه بدی، زمانی اون کار رو بکن که بتونی خیلی راحت خدمات ارائه ندی! زمانی به بقیه سرویس بده که خیلی راحت میتونی بگی نه، ولی میگی آره! مثلا زمانی برو دنبال یکی، که بتونی بهش بگی خودش بیاد، ولی ترجیح میدی که دنبالش بری

در مرحله چهارم) این اخلاق، قسمتی از تو شده! تو نیاز به یکی داری که سه ماه کنارت باشه تا هی کنترلت کنه که به بیراهه نری بلکه چنین چیزی از وجودت بیاد بیرون. تنهایی نمیشه! حواست پرت میشه و دلت میخواد همون رفتارهای قدیمی رو ادامه بدی. حتماً یک مربی در کنارت داشته باش.