الف – خانوادۀ هر دو نفر، از نظر فرهنگی و سنتهای رایج، نزدیک به هم باشند.

۱- تا سر حد امکان، تمکن مالی دو خانواده، متناسب با یکدیگر باشد.

۲- اگر هردو نفر اهل یک شهر نبودند، لااقل در سایر زمینه‌ها و آداب و رسوم، نزدیک به هم باشند.

۳- دیدگاههای دو خانواده از نظر مذهبی، سیاسی، اجتماعی و معاشرتی نزدیک به هم باشد.

۴- تناسب جسمی، شکل، قیافه و اندام آنها به هم نزدیک باشد؛ تا حدی که تفاوتهای موجود خیلی چشمگیر نباشد.

۵- از نظر سن و سال، متناسب باشند و به اصطلاح عامه به هم بیایند.

۶- از نظر میزان تحصیلات، اختلاف درجۀ فاحش نداشته باشند.

۷- اختلاف سلیقه در انتخاب محل سکونت یا محل کار نداشته باشند.

ملاک های انتخاب همسر

ب – داشتن شرایط فوق، به یک زندگی ایدآل کمک می‌کند؛ ولی لزوماً اینها شرایط لازم و کافی و تنها ملاک های انتخاب همسر نیستند. بنابراین به شرایط فردی زیر که صرفاً مربوط به اخلاقشان بوده و از خصوصیات شخصی‌شان می‌باشد، باید توجه بیشتری داشته باشند.

۱- از نظر طرز تفکر و اندیشۀ اجتماعی به هم نزدیک باشند.

۲- یکی دیگر از ملاک های انتخاب همسر اینست که دیدگاه دختر و پسر به زندگی یکسان باشد.

۳- تفاوت‌های شخصیتی و خصوصیت‌های رفتاری فاحشی نداشته باشند.

۴- تا آنجا که مقدور است بهرۀ هوشی آنها نزدیک به هم باشد.

۵- دارای دیدگاههای سیاسی، گرایش‌های اعتقادی و افق‌های فکری یکسانی باشند.

۶- هردو نفر استقلال رأی داشته باشند؛ یعنی شخصاً در امور زندگی تصمیم بگیرند، نه با دهن‌بینی و تقلید از دیگران.

۷- در خانوادۀ آنها پدرسالاری یا مادرسالاری به صورت مطلق، وجود نداشته باشد.

۸- از نظر تفکرات مذهبی در دو قطب مخالف هم نباشند که این مورد بسیار مسأله‌ساز است!

داشتن اختلافاتی مثل موارد بالا گرچه زندگی مشترک را سخت می‌کند و امکان تفاهم با همسر را به حداقل می‌رساند، ولی همزیستی را غیرممکن نمی‌سازد؛ به شرطی که طرفین، اهل تغییر، رشد و تکامل و پیشرفت باشند. کسانی که در زندگانی خویش درجا می‌زنند و به اعتقادات خود و خانوادۀ خود سخت پای‌بندند، در فکر پیشرفت زمانه نبوده و اهل تغییر و تحول نیستند، باید سعی کنند گرد همسری که به او اختلاف فرهنگی زیادی دارند نگردند.

آموخته‌های طول زندگی را می‌توان تغییر داد، زیرا همۀ آنها اکتسابی هستند و کافی است غلط بودنش به شما ثابت شود تا میل به تغییر آن فزونی یابد؛ ولی عوامل روان شناختی و ساختاری شخصیت افراد را به سختی می‌توان تغییر داد. تغییر این گونه عوامل و مواردی که در شخصیت آدمهاست در صورتی حاصل می‌شود که هردو طرف قبول کنند وجود تفاوت‌های فاحش، مسأله‌ساز است؛ پس باید تغییر کند. این تغییرات، نیاز به طول زمان، آموزش علمی، خواستن و به کار بردن تمرینات لازم دارد. تنها خواستن، کافی نیست؛ گذشت آگاهانه در زندگی و پاکسازی ذهن از تعصّبات، نقش اساسی در تفاهم و سازندگی دارد.

تعصّبات، نقش اساسی در تفاهم و سازندگی دارد.

این همه تلاش، موقعی ثمربخش است که عشق و علاقه در میان باشد. عشق و علاقه، زمینه ساز گذشت گردیده و نقش مؤثری در میل به تغییر آدمی بازی می‌کنند. اگر اینها نباشند هیچ‌کس برای هدفی این چنین سخت تلاش نمی‌کند. ولی اگر مهر و محبت بود و سازندگی هم در پی آن آمد، آن وقت زندگی معنای واقعی‌اش را پیدا می‌کند؛ و این مهم نیز میسر نیست مگر به لطف فداکاری هردو طرف؛ که تغییر در یک طرف، هرگز کافی نبوده و نیست.

بازگشت عشق