بی اشتهایی روانی و پرخوری مرضی

بی‌اشتهایی روانی و پرخوری مرضی دو حالت مختلفی هستند که هر دو باعث نارضایتی و مشکلاتی در زندگی افراد می‌شوند. در ادامه به توضیح این دو حالت و علل و عوامل مربوط به آن‌ها پرداخته خواهد شد.

بی‌اشتهایی روانی:

بی‌اشتهایی روانی یا اختلال اضطراب نوع اول، به حالتی گفته می‌شود که فرد از خوردن غذا منع شده و یا مقدار کمتری نسبت به ضرورت خود مصرف می‌کند. در این حالت، فرد شاید از یک نوع غذای خاص نفرت داشته باشد و یا از خوردن در برخی مواقع اضطراب و وسواس داشته باشد. این نوع اختلال روانی بیشتر در زنان دیده می شود و معمولا در سنین نوجوانی و جوانی شروع می‌شود.

عوامل مختلفی می‌توانند باعث بی‌اشتهایی روانی شوند، از جمله فشار و استرس ناشی از رویدادهای زندگی، اضطراب، افسردگی، بیماری‌های روانی، اختلالات خوردن، فشار اجتماعی و زیادی در وزن. درمان این حالت نیازمند مراجعه به متخصصین روانشناسی و مصرف داروهای روان‌پزشکی است.

پرخوری مرضی:

پرخوری مرضی یا اختلال اضطراب نوع دوم، به حالتی گفته می‌شود که فرد به مقدار بیش از حدی غذا مصرف می‌کند و نمی‌تواند خود را متوقف کند. در این حالت، فرد به صورت شدیدی از کنترل خارج شده و به خوردن غذایی که به سلامتی خود آسیب می‌رساند، مثل شیرینی‌ها، چیپس و نوشیدنی‌های گازدار، روی می‌آورد. این نوع اختلال روانی برای هر دو جنس قابلیت شیوع دارد و معمولا در سنین بالا شروع می‌شود.

عوامل مختلفی می‌توانند باعث پرخوری مرضی شوند، از جمله فشار و استرس ناشی از رویدادهای زندگی، اضطراب، افسردگی، بیماری‌های روانی، اختلالات خوردن، فشار اجتماعی و زیادی در وزن. درمان این حالت نیازمند مراجعه به متخصصین روانشناسی و مشاوره تغذیه است.

در نهایت، بی‌اشتهایی روانی و پرخوری مرضی دو حالت روانی مختلف هستند که هر دو باعث مشکلاتی در زندگی افراد می‌شوند. شناخت دقیق علت این حالت‌ها و درمان مناسب آن‌ها می‌تواند بهبود وضعیت روانی و فیزیکی افراد را به همراه داشته باشد.

بی اشتهایی روانی و پرخوری مرضی دو اختلال متفاوت در رفتار خوردن هستند که هر یک به طرز متفاوتی سلامت روانی فرد را تحت تاثیر قرار می‌دهند. در این مقاله به توضیح این دو اختلال پرداخته و علت‌های آن‌ها، نشانه‌ها و راه‌های درمان آن‌ها را بررسی می‌کنیم.

بی اشتهایی روانی:

بی اشتهایی روانی یکی از اختلالات روانی است که در اثر آن فرد به طور مداوم از خوردن غذا منع خود را می‌کند. این اختلال می‌تواند به صورت موقت یا دائمی باشد و در برخی موارد ممکن است به عنوان علامتی از بیماری‌های جسمی نیز ظاهر شود. بیماران با بی اشتهایی روانی ممکن است از دست دادن وزن و کاهش انرژی روزانه رنج ببرند و در نتیجه برای اوقات طولانی بیمار شوند.

علت بی اشتهایی روانی می‌تواند برای هر فرد متفاوت باشد. برخی از علل احتمالی عبارتند از: استرس و اضطراب، افسردگی، نگرانی در مورد شکل بدن، افسردگی پس از زایمان، بیماری‌های جسمی مانند سرطان و… .

نشانه‌های بی اشتهایی روانی شامل عدم علاقه به خوردن غذا، احساس خستگی و ضعف، کاهش وزن، مشکلات در تمرکز، افسردگی و اضطراب می‌باشد.

برای درمان بی اشتهایی روانی نیاز به رفع علت اولیه آن داریم. به عنوان مثال، درمان اضطراب و افسردگی می‌تواند بهبودی بی اشتهایی روانی را به دنبال داشته باشد. همچنین، نوشتن یک برنامه تغذیه مناسب و تمرین فعالیت بدنی نیز می‌تواند بهبودی خوبی در بی اشتهایی روانی به همراه داشته باشد.

پرخوری مرضی:

پرخوری مرضی یا بیماری افزایش وزن در اثر خوردن زیاد و بی‌رویه غذا است. در این اختلال، فرد احساس خودکنترلی و توانایی کنترل خوردن را ندارد و به صورت مداوم غذاهای پرچرب، شیرین و ناسالم را مصرف می‌کند. این اختلال می‌تواند به شدت زندگی روزمره فرد را تحت تاثیر قرار داده و در صورت عدم درمان ممکن است منجر به بیماری‌های جسمی مانند دیابت، بیماری‌های قلبی و مشکلات تنفسی شود.

علل پرخوری مرضی می‌تواند عوامل روانی و فیزیکی باشد. برخی از علل مهم شامل استرس، افسردگی، اضطراب، اعتیاد به غذا، بیماری‌های جسمی و… می‌باشد.

نشانه‌های پرخوری مرضی عبارتند از افزایش وزن، خستگی و ضعف، درد مفاصل، آسم و بیماری‌های قلبی.

درمان پرخوری مرضی شامل تغییر رفتار خوردن و تمرین فعالیت بدنی، مشاوره روانشناختی و در برخی موارد، دارو درمانی می‌باشد. درمان پرخوری مرضی به یک فرایند طولانی و پیچیده نیاز دارد و ممکن است برای برخی افراد به صورت مداوم و بلندمدت لازم باشد.

نتیجه‌گیری:

بی اشتهایی روانی و پرخوری مرضی دو اختلال جداگانه در رفتار خوردن هستند که هر یک نشانه‌ها و علل متفاوتی دارند. برای درمان هر دو بیماری، نیازمند شناخت دقیق علل آن‌ها است و ممکن است به دنبال آن از درمان‌های دارویی و روان‌شناختی استفاده شود. همچنین، تغییر رفتار خوردن و تمرین فعالیت بدنی می‌تواند بهبودی خوبی در هر دو بیماری به همراه داشته باشد.