آداب غذا خوردن در جمع

آداب غذا خوردن در جمع، دارای مهمترین قواعد و اصولی است که برای ایجاد ارتباطات خوب و احترامی بین افراد اجتماعی بسیار مهم می باشد. در این روش، تمامی مراحل از قبیل انتخاب غذا، چینش میز، نحوه خوردن و مصرف آب و نوشیدنی ها باید به گونه ای باشد که با معاشرت در جمع، سازگار باشد.

از جمله آداب غذا خوردن در جمع، می توان به استفاده از تحولات مختلف اشاره کرد. برای مثال، اگر شما می خواهید غذایی را در جمعی خورید، باید حتماً به نوع غذا، سلیقه دیگران و مانند آن توجه کنید. همچنین، در مورد نحوه خوردن و استفاده از لوازم بهداشتی، باید به یک سری قواعد احترام و توجه توجه ویژه داشته باشید.

در نتیجه، آداب غذا خوردن در جمع باید به گونه ای باشد که همه اعضای جمع از آن راضی باشند و به هیچ عنوان از این قواعد پرهیز نکنید. با رعایت آنها، شما می توانید دوستی و ارتباطی سالم با افراد اطراف خود را ایجاد کنید و به راحتی در جمعی خوشایند و مورد قبول قرار گیرید.

یکی از سرگرمی‌های ما جمع شدن با گروهی از دوستان یا افراد خانواده و صرف یک وعده غذایی در رستوران است. این کار علاوه بر صرف وقت با دوستان باعث تغییر در ذائقه ما برای غذا خوردن و تجربه رستوران‌های جدید شهرمان می‌شود؛ و البته فرصتی است برای تمرین اعتماد به نفس ما!

مثل هر کار دیگری، غذا خوردن هم آداب خاص خود را دارد و دانستن این آداب باعث اعتماد به نفس ما و تشخص ما خواهد شد.

حالا تصور کنید که همه افراد یک رستوران از آداب غذا خوردن در جمع پیروی کنند. در ذهن خود آن رستوران را مجسم کنید که چه با شکوه است! تک تک افراد حاضر در این رستوران از فرهنگ خاصی پیروی می‌کنند که بیانگر شخصیت گرانقدر آنها است.

چند نکته در مورد آداب غذا خوردن در جمع

خوب است همیشه در کنار شخصیتی که برای خودمان قائلیم، برای اطرافیانمان نیز احترام ویژه قائل باشیم و به فکر حقوق آنها باشیم. تصور کنید یک خانم و آقای سالمندی برای صرف نهار به یک رستوران کوچک نزدیک منزلشان آمده‌اند تا یک نهار سبک و در آرامش را صرف کنند. در همین حال گروهی از جوانان پرشور و هیاهو برای برگزاری جشن تولد دوستشان به همان رستوران آمده‌اند تا در یک محیط دنج! تولد بگیرند! حالِ این دو گروه را تصور کنید. مسلماً در این شرایط اگر جوانان پرشور سر و صدای زیادی راه بیندازند، حق آن دو سالمند عزیز پایمال خواهد شد!

نکته دیگر درباره صحبت کردن در حین صرف غذا است. صحبت کردن با دهان پر در فرهنگ ما عملی زشت محسوب می‌شود. این کار علاوه بر خطر احتمالی‌ای که برای خود شخص صحبت کننده دارد، منظره‌ای زشت و زننده برای اطرافیان و دوستانی که با شخص سر یک میز هستند دارد.

در مکان‌هایی که برای ما مقدور است، بهتر است صندلی خودمان را تا حد امکان از افراد کنار دستی دور نماییم. این کار چند خوبی دارد. یکی از مهم‌ترین‌ها، خارج شدن از حریم شخصی افراد است. اساساً انسان‌ها برای خود یک حریم شخصی دارند که در حدود یک متر از اطراف هر شخص را اشغال کرده‌است. هر گاه شخص دیگری حتی یک دوست یا والدین و یا فرزندان به حریم شخصی یک فرد وارد شود، شخص به طور ناخودآگاه دچار یک نوع حس روانی بد خواهد شد. حالا تصور کنید بر سر میز غذا دو نفر کاملاً در حریم شخصی شما هستند! خوبی دیگر فاصله  گرفتن از همدیگر در هنگام صرف غذا، جلوگیری از برخورد آرنج‌ها و یا آرنج یکی به دسته یا پشتر صندلی شخص کنار دستی است. هنگام صرف غذا بیرونی ترین نقطه بدن (و البته پرتحرک‌ترین) آرنج است. پس چه بهتر است که در دو طرف خودمان فضای کافی برای آرنج‌ها اختصاص دهیم.

موضوع دیگر سرعت میل کردن غذا است. در جمع‌هایی که کمی رسمی هستند، بهتر است در هر موردی از جمع پیروی کنیم. سعی کنید هر از چند گاهی نگاهی نا ملموس به اطراف داشته باشیم و بسنجیم که اطرافیان ما در چه مرحله‌ای هستند. البته نگاه مستقیم در بشقاب افراد اصلاً کار پسندیده‌ای نخواهد بود! باید تلاش کنیم که سرعت صرف غذایمان را با دیگران تنظیم کنیم. مسلماً منظره جالبی نخواهد بود اگر در یک جمع شش نفره، شما تنها کسی باشید که غذایتان را میل کرده‌اید، چرا که باید بنشینید و غذا خوردن دیگران را تماشا کنید! و مسلماً عکس این موضوع نیز زیبا نخواهد بود.

و نکته آخر درباره صداها است. همیشه در فیلم‌ها این نکته دیده می‌شود که هنگامی که می‌خواهند یک رستوران بی کیفیت و یا یک جمع بی فرهنگ را به تصویر بکشند، سعی می‌کنند محیط را پر سر و صدا و پر از صدای قاشق و چنگال و جویدن غذاهای پر صدا نشان دهند. بر خلاف آن در یک رستوران لوکس و یا انسانهای با فرهنگ، همیشه کوچکترین صدایی از ظروف در حال استفاده و یا جویدن غذا شنیده نمی‌شود. پس توجه داشته باشیم که کشیدن قاشق و یا چنگال در بشقاب، کوبیدن لیوان نوشیدنی روی میز و صدای جویده‌ شدن ته‌دیگ در دهان صداهای خوشایندی در جمع نخواهد بود.

چه خوب است تصمیم بگیریم از وعده غذایی بعدی خود این موضوعات ساده را در نظر داشته باشیم. به مرور زمان انجام آنها امری ناخودآگاه در وجود ما خواهد شد.

قدم اول می‌تواند صحبت نکردن با دهان پر باشد…