با سلام

با توجه وضعیت بد اقتصادی و عدم امنیت شغلی افراد در جامعه، اگر من یا پدر فرزندم از شغلمان اخراج شدیم، باید چگونه در این رابطه به وی توضیح دهیم؟

با سلام خدمت شما مادر گرامی

کودکان مدرسه ای، تغییر در روال عادی زندگی را متوجه می شوند. برای مثال، اگر پدر خانواده پس از صرف صبحانه هنوز حاضر نشده باشد و به سر کار خود نرود، کودک متوجه می شود که اتفاقی رخ داده است. کودک همچنین شایعات و اخبار را می شنود. لذا پیش از این که خبر اخراجتان را از منبع دیگری دریافت کند، خودتان با وی در این باره صحبت کنید.

فرض کنید کودکتان رازتان را فاش می کند، لذا خودتان به همسایه ها و کادر مدرسه ماجرای اخراجتان را توضیح دهید. به کودکتان بگویید: «مامان برای مدتی به سر کار نمی رود، ولی در جستجوی کار جدید است» یا «ما برای اجاره خانه از پدر بزرگ پول قرض کرده ایم».

شما نمی توانید از کودکتان انتظار داشته باشید که درک کند چرا یک شرکت بسته می شود و دیگری نه. بنابراین، توضیح این مساله را ساده کنید. برای مثال بگویید: «شرکت مامان پول کافی برای پرداخت حقوق ندارد، بنابراین مامان به دنبال به دنبال کار جدید است».

بر روی چیزهایی تمرکز کنید که برای کودکتان تغییر می کند. به کودکتان کمک کنید تا در جهان در حال تغییر، احساس امنیت و اعتماد به نفس داشته باشد. برای مثال به او بگویید: «مامان برای مدتی در خانه می ماند و به دنبال کار جدید است، بنابراین می توانم تو را به مدرسه ببرم و بر گردانم».

کودکان 5 الی 8 ساله، بیشتر نگران این خواهند بود که انفصال از کار والدین چگونه بر زندگی روزانه شان تاثیر می گذارد. آیا هنوز به همان مدرسه می روند؟ آیا هنوز در تیم فوتبالشان بازی می کنند؟ آیا هنوز برایشان جشن تولد گرفته می شود؟ اگر تغییر عمده در روال زندگی کودکتان صورت خواهد گرفت، او باید اطلاع داشته باشد.

به کودکتان اطمینان خاطر بدهید، اگر چه ممکن است این تغییرات برای مدتی طول بکشد و مانند گذشته همه چیز نداشته باشد، اما شما برنامه ای دارید و همه چیز درست خواهد شد.

شما همچنین باید بر روی چیزهایی که تغییر نمی کنند، تمرکز کنید. حتی هر تغییر کوچکی در روال زندگی، می تواند کودکتان را ناراحت کند. لذا لیستی از چیزهایی که تغییر نخواهند کرد، تهیه کنید. برای مثال، زندگی کردن در همان خانه و ملاقات کردن پدر بزرگ و مادربزرگ.

واضح است که این اتفاق تقصیر کودکتان نیست. اما ممکن است کودک شما فکر کند که اگر بهتر رفتار می کرد، مادر یا پدرش کارشان را از دست نمی دادند. لذا به طور خاص به کودکتان بگویید که این مساله هیچ ربطی به او ندارد و این اتفاق گاهی اوقات پیش می آید.

نیازی نیست که جزئیات را به کودکتان توضیح دهید. شما باید او را از نگرانی هایتان محافظت کنید و به او احساس امنیت بدهید.

وعده هایی را که نمی توانید از پس انجام آن برآیید، ندهید. شما ممکن است وسوسه شوید که به کودکتان بگویید، به زودی یا در این ماه کار جدیدی پیدا می کنید یا او را در تابستان در فلان کلاس ثبت نام می کنید، ولی اگر عمل به این وعده ها بیشتر از مدت زمان گفته شده، طول بکشد، کودکتان ممکن است احساس خیانت کند. بهتر است بپذیرید که نمی دانید چه زمانی اوضاع بهتر می شود، اما همه تلاشتان را می کنید تا اوضاع به حالت عادی برگردد.

انتظار داشته باشید که کودکتان زندگی خود را با زندگی دوستانش مقایسه کند. کودک شما ممکن است از، از دست دادن کار شما عصبانی و دلخور باشد و بگوید که پدر دوستم شغلش را از دست نداده است. شما نباید حالت تدافعی داشته باشید، بلکه باید این گونه واکنش نشان دهید: «من خوشحالم که پدر دوستت شغلش را از دست نداده است. من می دانم که تو ناراحتی و این وضعیت برای همه ما دشوار است. اما این اتفاق برای افراد زیادی رخ می دهد. ما به یک برنامه جدید نیاز داریم و همه چیز درست خواهد شد».

به فرزندتان اجازه دهید، سوالاتی بپرسد و با شنونده خوبی بودن و پاسخ به سوالاتش، با او همدردی کنید. در ادامه به چند نمونه از سوالات متداول کودکان درباره اخراج از کار اشاره می کنیم.

اخراج شدن از کار به چه معنی است؟

پاسخ مناسب به این سوال این است: هنگامی که کسی که به افراد بابت کاری که انجام می دهد، پول می دهد، دیگر توانایی پرداخت پول ندارد و افراد باید شغل جدیدی پیدا کنند.

آیا بابا کار اشتباهی انجام داده است؟

کودکتان ممکن است درباره این که مقصر چه کسی است، کنجکاو باشد. شما می توانید به او بگویید: «نه، بابا کار اشتباهی انجام نداده است، فقط در حال حاضر به این محصول نیاز ندارند و آن را نمی خرند، بنابراین بابا به دنبال یک شغل جدید است»، یا پاسخ کلی تری، مانند: «تعداد زیادی از مردم، این روزها به دنبال پیدا کردن شغل جدیدی هستند».

چرا ما نمی توانیم ماشینمان را نگه داریم؟

اگر مجبور باشید ماشین یا لوازم لوکستان را از دست بدهید، ممکن است کودکتان این مساله را نپذیرد، به خصوص اگر دوستش مجبور به از دست دادن وسایلش نباشد. با او همدردی کنید و بگویید: «متاسفم، ای کاش می توانستیم ماشینمان را نگه داریم، ولی فعلاً نمی توانیم». به مواردی اشاره کنید که او هنوز می تواند داشته باشد، مانند: دوچرخه، دستگاه دی وی دی و کتاب هایش.

آیا ما امسال به مسافرت می رویم؟

اگر نمی توانید به مسافرت بروید، به کودکتان بگویید: «امسال نمی توانیم به مسافرت برویم، اما به ملاقات پدربزرگ و مادربزرگ و دوچرخه سواری می رویم». کودکتان را مطمئن سازید که نیازهای اساسی اش، مانند: خوراک، پوشاک و مسکن، برآورده می شود. شما نمی توانید از کودکتان انتظار داشته باشید که مانند یک بزرگسال، ناامیدی و ناراحتی اش را مدیریت کند. لذا بپذیرید که ناراحتی وی نتیجه اجتناب ناپذیر استرس در خانواده است. پس او را در آغوش بگیرید و با او همدردی کنید.

در نهایت این که:

به جای امکاناتی که از دست داده اید، موارد دیگر را جایگزین کنید. برای مثال، برای جایگزین شام آخر هفته در رستوران، یک وعده غذایی خاص به پیشنهاد کودکتان به همراه شمع و دستمال سفره را برنامه ریزی کنید. به کودکتان اجازه دهید کمک کند، او ممکن است ایده ای داشته باشد، اگر چه ممکن است ایده های او خیلی به وضعیت مالی خانواده کمک نکند، اما به کودکتان کمک می کند احساس کنترل بیشتری بر موقعیت کند و احساس کند، عضوی از گروه است. در فواصلی که دنبال شغل جدید هستید، توجه به کودکتان را فراموش نکنید.