من و شما با دلسوزی های احساسی و غیر آگاهانه می توانیم به شدت به طرف مقابلمان صدمه بزنیم. اشتباهات دلسوزانه و احساسی والدین نه تنها به فرزندان کمکی نمی‌کند بلکه باعث پس رفت آنها می شود. گاهی این اشتباهات تبعاتی را به بار می آوردند که به آسانی جبران نمی‌شوند و تا سالها باقی می مانند.
مشاوره کنکور
۸ اشتباه خطرناک خانواده کنکوری
- این نوشته را مانند یک نسخه، اجرا کنید و برای هرچه صمیمی تر شدن روابطتان با فرزندانتان تمرین و تمرین کنید.
- این متن را به دیگر والدین هدیه بدهید و در موفقیت فرزندانشان سهیم شوید.
مشاوره برنامه ریزی تحصیلی
من و شما با دلسوزی های احساسی و غیر آگاهانه می توانیم به شدت به طرف مقابلمان صدمه بزنیم. اشتباهات دلسوزانه و احساسی والدین نه تنها به فرزندان کمکی نمی‌کند بلکه باعث پس رفت آنها می شود.
گاهی این اشتباهات تبعاتی را به بار می آوردند که به آسانی جبران نمی‌شوند و تا سالها باقی می مانند.
پس این ۸ اشتباه را مطالعه می کنیم و برای بهبود آنها تمرین می کنیم.
۱- به رخ کشیدن امکانات فراهم آمده و تذکر ناسپاسی دانش آموز
باید بدانیم که فراهم کردن امکانات برای فرزندان جزو وظایف انسانی و غریزی ماست و همه پدر-مادرها این کار را در حد توان خود، انجام می‌دهند. نباید ناسپاسی فرزندان را تذکر بدهیم. تذکر دادن به فرزندان آنها را از ما دور می کند و کار تربیت را سخت میکند.
بهترین مشاور برنامه ریزی کنکور
۲- مقایسه با افراد موفق فامیل و دوستان و سرکوب زدن
فرزند شما، توان و استعداد و علاقمندی هایی دارد که با همه متفاوت است. فرزندان چه خوب و چه بد، تا بیش از ۷۰% شبیه به والدین خود هستند.
پس…
از آنها نخواهید مثل افراد موفق فامیل و یا آشنایان رفتار کنند چرا که آنها در حال انجام رفتاری هستند( چه خوب و چه بد) که تا حدی خود شما مسبب آن هستید و ذهن فرزندتان مطابق با آن برنامه ریزی شده.
۳- یادآوری شکست های گذشته
این عمل همانند موارد ۱ و ۲ می تواند باعث احساس گناه در دانش آموز شود.
۴- فشار روانی گفتن اهداف بالای دانشگاهی در جمع خانواده و فامیل
با تصور ذهنی زیبای دکتر و مهندس شدن فرزندمان و با ذوقی فراوان، اهدافی را که برای فرزندمان مشخص شده را در هر مجلسی، پیش عمو و عمه و … مطرح می کنیم و او را در جمع دکتر و مهندس صدا میزنیم…!
تاثیر این ذوق و اشتیاق والدین بر فرزندان فقط در چند روز اول مثبت است و پس از مدتی باعث می شود تا فرزندمان فشار روانی بالایی را برای ادای توقعات ایجاد شده در والدین و اقوام احساس کند و این سوالات را در ذهن او ایجاد میکند؛
• اگر آن رشته و دانشگاه را قبول نشدم چه می شود؟
• چطور جواب گوی این همه انتظار باشم؟
این دو سوال می تواند به راحتی فرد را سر خورده کند و باعث شود دست از تلاش برای رسیدن به هدف بردارد.
۵- نگرانی بیش از حد و کاسه داغ تر از آش
ما والدین هم آرزو هایی داشته ایم که همیشه می خواهیم فرزندانمان به آرزو های برآورده نشده مان برسند و نگران شکست خوردن در خلق این اثر هنری تمام عیار هستیم…!
این نگرانی به راحتی به فرزند نیز منتقل شده و ممکن است به شکل استرس کنکوری یا خشم در او مشاهده شود.
۶- برچسب زدن
به جای اینکه “کل شخصیت” فرزندانمان را کاملا سطحی مورد قضاوت قرار دهیم و به او برچسب تنبلی، بی ارادگی و بی برنامگی بزنیم و همه کار های خوب و بد او را با یک چوب برانیم، با فرزندمان “موردی” برخورد کنیم و به او بگوییم امروز و یا این ساعت بی برنامه بودی و یا تنبلی کردی تا تصور نکند از چشم ما افتاده و یا امیدی به او نداریم.
روزی که فرزندان احساس کند که از چشم والدین افتاده اند پایان رابطه آنهاست
۷- حمله مستمر کلامی و غیر کلامی برای بیدار کردن دانش آموز از خواب غفلت
سعی کنیم فقط در موارد مهم تر تذکر بدهیم و از تکرار آن بپرهیزیم تا کلاممان موثر واقع شود. فرزندان روی خوشی به شنیدن مکرر نصیحت نشان نمی دهند و با این کار آنها را از خود دور می‌کنیم.
۸- نگرش سنتی ایجاد محدودیت های شدید تفریحی برای دانش آموز
همه و در هر سنی نیاز به تفریح و ورزش برای کسب انرژی برای ادامه مسیر داریم. مطالعه برای کنکور برای زمانی طولانی وبدون تفریح و ورزش کاملا اشتباه است
از اینکه شما از والدین موفق ایرانی هستید خوشحالم.
