خانواده درمانی مبتنی بر دلبستگی (ABFT)

خانواده درمانی مبتنی بر دلبستگی (ABFT): نوعی خانواده درمانی است که در آن یک متخصص بهداشت روان قصد دارد به والدین و کودک کمک کند تا پارگی در روابط خود را ترمیم کند و برای ایجاد یا بازسازی یک رابطه ایمنی عاطفی تلاش کند.

این رویکرد ، که در نظریه دلبستگی استوار است ، به عنوان یک درمان موثر برای نوجوانانی که دچار افکار خودکشی و / یا افسردگی هستند ، از نظر تجربی پشتیبانی می شود .

توسعه و نظریه

ABFT به شدت تحت تأثیر نظریه دلبستگی جان بولبی قرار دارد ، که این عقیده را دارد که انسان تمایل ذاتی و بیولوژیکی به روابط معنادار دارد. طبق نظریه دلبستگی ، دلبستگی ایمن زمانی ایجاد می شود که والدین به نیازهای فرزندان خود حساس باشند و به طور مداوم در دسترس باشند. دلبستگی ایمن به احتمال زیاد به اثر مثبت بر رشد کودک، به عنوان کودکانی که دلبستگی مطمئن دارند احتمال بیشتری برای خوب احساسات مهارت مقررات و احساس اعتماد به نفس و ارزش خود.

با این حال ، هنگامی که برخی از تجربیات و فرایندهای رابطه مانند ترک ، غفلت ، انتقاد یا جدا شدن اتفاق بیفتد ، احتمالاً اعتماد کودک به این رابطه خدشه دار می شود و ممکن است وابستگی های ناامن در پی داشته باشد. ABFT برای افزایش امنیت دلبستگی بین والدین و فرزند طراحی شده است بنابراین روابط می تواند پایه ای حمایتی برای محافظت در برابر افسردگی و خودکشی ایجاد کند.

توسعه دهندگان ABFT آن را به عنوان یک رویکرد بین فردی ، فرآیند مدار و متمرکز بر احساسات توصیف می کنند. به همین ترتیب ، این م componentsلفه ها از سایر مدل های خانواده درمانی ، مانند خانواده درمانی چند بعدی ، درمان متمرکز بر احساسات ، و  خانواده درمانی ساختاری سالوادور مینوچین استفاده می کنند.

این روش درمانی توسط گای دایموند ، گری دایموند و سوزان لوی در کتاب خانواده درمانی مبتنی بر پیوست برای نوجوانان افسرده به صورت دستی تهیه شده است . این تنها مدل دستی درمانی است که به طور تجربی از خانواده درمانی پشتیبانی می شود و به طور خاص برای پرداختن به روابط خانوادگی به عنوان راهی برای درمان و جلوگیری از افسردگی و خودکشی در بزرگسالان طراحی شده است .

تکنیک های مورد استفاده در ABFT

از آنجا که این یک درمان دستی است ، ABFT ساختار روشنی را برای درمانگرانی که از آن استفاده می کنند ارائه می دهد. ABFT متشکل از پنج وظیفه درمانی است که با پیشرفت دوره درمانی مورد توجه و تکمیل قرار می گیرند.

اولین کار تغییر فریم رابطه ای است که به طور معمول یک جلسه طول می کشد تا انجام شود. چارچوب ارتباطی برای جابجایی کانون از علائم شناسایی شده و به سمت بهبود رابطه بین والدین و کودک طراحی شده است. هدف از این وظیفه این است که اعضای خانواده شروع به درک این موضوع کنند که هدف اولیه از درمان کشف این است که چه چیزی اعتماد به رابطه را خدشه دار کرده است. 

وظایف دوم و سوم در ایجاد اتحاد است. وظیفه اتحاد سازی نوجوانان ، که معمولاً دو تا چهار جلسه طول می کشد ، شامل درمانگر برای ایجاد اتحاد درمانی با نوجوان در جلسات جداگانه با کسب اطلاعات در مورد نقاط قوت و علایق نوجوان و همچنین کمک به نوجوان در درک و بیان پارگی ها است. که در رابطه با والدین آنها رخ داده است. وظیفه سوم این است که درمانگر با ارائه همدلی و حمایت و با کاوش در هر مسئله دلبستگی والدین و راه هایی که این مسائل می توانند بر مهارت والدین آنها تأثیر بگذارند ، اتحاد با والدین (در جلسات بدون حضور نوجوان) ایجاد کند.

پس از ایجاد اتحاد درمانی ، نوجوان و والدین دوباره با هم دیدار می کنند تا در مورد نگرانی های نوجوان صحبت کنند. کار چهارم ، رفع پارگی های پیوست ، مکانیسم اصلی ABFT است. در تلاش برای انجام این کار ، که ممکن است بین یک تا چهار جلسه طول بکشد ، درمانگر نوجوان را در بیان هر گونه نگرانی و نارضایتی به روشی بالغ و تنظیم شده از نظر عاطفی راهنمایی می کند در حالی که والدین را به ابراز همدلی و درک تشویق می کند. این وظیفه به منظور فراهم آوردن تجربه دلبستگی اصلاحی و ایجاد بنیادی برای ایجاد ارتباطی ایمن تر بین والدین و کودک است.وظیفه نهایی ارتقا to خودمختاری در نوجوان و کمک به والدین در یافتن تعادل بین حمایت از فرزندشان و اجازه دادن به کودک برای انجام رفتارها و انتخاب های خود و مسئولیت مناسب آنها است.

آموزش برای ABFT

آموزش ABFT شامل سه سطح است که شامل کارگاه های آموزشی (سطح ۱ و ۲) ، نظارت (سطح ۲) و گواهینامه (سطح ۳) است. از آنجا که این نوع درمان به صورت دستی انجام می شود ، درمانگرانی که می خواهند در ABFT گواهینامه بگیرند باید با ارسال نوارهایی از خود به سرپرستان آموزش دیده برای کدگذاری ، ثابت کنند که این کتابچه راهنما را دنبال می کنند و کارهای درمانی را انجام می دهند.

آموزش ABFT ممکن است برای طیف وسیعی از افراد در کمک به مشاغل از جمله مشاوران ، روانپزشکان ، روانشناسان ، خانواده درمانگران و مددکاران اجتماعی مناسب باشد. آموزش هایی که توسط توسعه دهندگان و همکارانشان انجام می شود ، هم اکنون در هشت کشور موجود است.

چگونه ABFT می تواند کمک کند؟

ABFT به طور خاص برای درمان افسردگی و خودکشی در نوجوانان (به طور معمول جوانان بین ۱۲ تا ۱۸ سال) طراحی شده است. در حالی که انواع دیگر درمانی مانند درمان رفتاری شناختی معمولاً برای درمان افسردگی استفاده می شود ، ABFT از این نظر منحصر به فرد است که از مداخلات خانوادگی به عنوان راهی برای رفع افسردگی ، خودکشی و آسیب  در نوجوانان استفاده می کند. ABFT تنها مدل خانواده درمانی دستی و پشتیبانی شده از نظر تجربی است که به طور خاص برای پرداختن به روابط خانوادگی به عنوان راهی برای درمان و پیشگیری از افسردگی و خودکشی در نوجوانان طراحی شده است.

توسعه دهندگان ABFT معتقدند که این رویکرد تعاملات خانوادگی را به روشی مثبت تغییر می دهد که می تواند برای سایر نگرانی های بهداشت روان نیز مفید باشد ، اما اکثر قریب به اتفاق تحقیقات در مورد ABFT تاکنون بر روی اثربخشی آن به عنوان درمانی برای نوجوانانی که افسردگی و / یا یا افکار خودکشی. یک مطالعه همچنین نشان داد که ABFT به کاهش اضطراب در میان شرکت کنندگان نوجوان کمک می کند.

درمانگرانی که از ABFT استفاده می کنند همچنین بر تعارضات اساسی بین اعضای خانواده ، سو mis تفاهم و شکست هایی که در روابط بین اعضای خانواده رخ می دهد و احساسات آسیب پذیر که هم در جلسه و هم در خارج از جلسات رخ می دهد ، تمرکز می کنند. آنها بر تمایل غریزی تأکید می کنند که افراد باید احساس امنیت دلبستگی به دیگران داشته و از آن دلبستگی به عنوان سازوکار اصلی تغییر استفاده کنند. بنابراین ، خانواده هایی که در این روش درمانی شرکت می کنند ممکن است متوجه شوند که رابطه خانوادگی به طور کلی بهبود می یابد.

نگرانی ها و محدودیت ها

ABFT یک روش درمانی با پشتیبانی تجربی است که در فهرست ثبت ملی روشهای اثبات شده از نظر تجربی گنجانده شده است. با این حال ، همانند انواع درمان ها ، محدودیت هایی نیز دارد. بیشتر تحقیقات در مورد نوجوانان خانواده های کم درآمد و اقلیت انجام شده است و هنوز مشخص نیست که این مداخله چگونه به سایر جمعیت ها تعمیم می یابد.

همچنین ممکن است مطالعه دقیق تری درباره وظایف درمانی مورد نیاز باشد ، زیرا درک بهتر نحوه کارکرد این وظایف برای کشف مشکلات احتمالی احتمالی و یادگیری نحوه رفع آنها در درمان برای محققان و ارائه دهندگان ABFT مفید است.

نگرانی بالقوه دیگر این است که ممکن است درمانگرانی که از ABFT استفاده می کنند از راهنمای درمان پیروی نکنند ، که ممکن است بر نتیجه مداخله تأثیر منفی بگذارد. توسعه دهندگان ABFT سعی کرده اند با مطالعه پایبندی درمانگر به ABFT و با اجرای معیار پایبندی برای هر یک از پنج وظیفه درمانی ، با این نگرانی مقابله کنند تا اطمینان حاصل شود که درمانگران به هر یک از آنها رسیدگی می کنند