به مامانم بگم دوست پسر دارم؟ چطوری بگم عاشق شدم؟

برم به مامانم بگم دوست پسر دارم؟ این مقوله خیلی توی ذهنیت آقایون و درنتیجه تصمیماتشون تاثیر میذاره، اینکه بفهمن دوست دخترشون / شریک عاطفیشون، رفته به والدینش، حضور یک شخص جدید رو اعلام کرده. ولی اصلا چرا این قضیه مهمه؟ با من همراه باش تا کامل برات توضیح بدم.

خانواده های سنتی رو فاکتور میگیرم

خیلی از خانواده های سنتی، رسمشون اینه که اول خانواده ها در جریان باشن، بعد یه برو بیایی( تازه اگه پذیرفته شده باشه) شکل بگیره. اون رو کُلاً کاری ندارم. اکو سیستم خانواده های سنتی، یه ذره متفاوته

برم به مامانم بگم دوست پسر دارم؟

بستگی به زمان داره. مثلاً اگر دختری، همون ۲-۳ قرار اول بره به مامانش بگه که عاشق شده، چندتا پیامد میتونه براش داشته باشه که زیاد جالب نیست.

اولاً که اینکار کُلا هول هولکی انجام شده. آخه رابطه ای شکل نگرفته، ریشه ای نداره، عمیق نشده، بیان این قضیه، بیشتر حالت خاله بازی پیدا میکنه. پس هر دختری باید مطمئن بشه، بعد بره به مامانش بگه که عاشق شده، یا دوست پسر داره یا هرچی.

دوماً وقتی توی همون، دو سه قرار اول، دختری بره به مامانش بگه دوست پسر داره، حس جدیت رو از مادرش میگیره. انگار که یه آشنایی رو دیده، همکلاسی پیدا کرده، آشنا شده و هستش! دور هم هستن دیگه! چیز زیاد جدی‌ی نیست.

نکته: منظورم این نیست که مخفی کاری بشه یا آشنایی با آدمای جدید بده! بلکه منظورم اینه که اگر بیان این قضیه برای والدین، یک مرحله مهم محسوب میشه، پس با تکرار این قضیه، باعث نشیم که بیانش لوس بشه. اجازه بدیم آگاهی والدین از عشق و عاشقی، یک مرحله مهم باشه

در پرانتز: میتونی با فالو کردن پیج اینستاگرام من، هرروز از نکته‌هایی که باعث میشه توی روابطت حرفه ای تر عمل کنی تا رابطه‌ت باعث بشه لذت بیشتری بهت بده. استفاده کنی.

سوماً، وقتی چیزی جدی نیست، وقتی عمیق نیست، اگر یکی از طرفین، شتابزده عمل کنه، باعث وحشت اون یکی میشه. مثلا دختری، قرار سوم چهارم بره به دوست پسرش بگه که به مامانم گفتم عاشق شدم یا با تو در ارتباطم. اگر اونقدری که دختر، به پسر احساس داره، پسر به دختر احساس نداشته باشه، احساس ترس، احساس محدود شدن، احساس زندانی شدن بهش دست میده! چرا که این احساسات، در زمان رابطه، میتونه شیرین باشه، ولی وقتی هنوز احساسی جدی نشده، بیانش، پیش فروش یکسری وظایف، قبل از رسیدن احساسات به دست پسر هست. ( یعنی وقتی هنوز احساساتش درگیر نشده، مجبوره متعهد بشه و این زننده هست در حالی که برعکسش، اگر احساساتش درگیر بشه، این تعهد میتونه شیرین هم باشه)

چه زمانی به مامانم بگم که عاشق شدم؟

دقیقا زمانی که مطمئن شدی آدم مقابلت، آدم مطمئنی هست. از رفتارش مطمئن شدی، حداقل ۱۰-۱۵ تا قرار، ۲-۳ ماه برو بیا داشتی، رفتارهاش رو شناختی، میتونی بعنوان والدین، بعنوان یک بزرگتر، اونها رو از تصمیمت مطلع کنی که با شخصی در ارتباط هستی. تاکید من، روی شناخت هست، یعنی متوجه شو دقیقاً طرف چقدر شکل حرفاش هست، چقدر قابل اطمینان هست، چقدر از نظر اخلاقی، برای رابطه جدی هست ، چقدر به درد هم میخورین و ….

اگر خانواده‌م اوپن مایند بودن، همچنان بهشون بگم که عاشق پسری شدم؟

همونطور که اول مقاله بیان کردم که خانواده های سنتی، اصلاً با اساس آشنایی پیش از ازدواج مخالف هستن و سیستمشون جداس، خانواده های اوپن مایند هم اخلاقیات خودشون رو دارن. مثلاً بیشتر پسرها، میتونن راحت با خانواده هاشون دراین مورد صحبت کنند، پس، این مقاله اصلاً بدرد اونها نمیخوره زیراکه زیاد در مسیر رابطه‌ی دونفره، زیاد تاثیری نداره؛ انگار که به دوستی گفتی من دوست پسر یا دوست دختر دارم.

درمورد خانواده های اوپن مایند هم همینه … اگر تاثیری در روند آشنایی نداره، میتونید بگید، مشکلی نداره ولی اگر باعث میشه رابطه به یک مرحله بعد بره، جدی تر بشه یا دید شما نسبت به رابطه ای که هنوز پا نگرفته، خیلی جدی تر بشه! بهتره که نگید. آشنا بشید، بعد به پدر مادر بگید که دوست پسر دارم.

اصلاً چرا مهمه که والدین بدونن من پسری رو دوست دارم؟

بالاتر هم اشاره کردم که اگر رابطه به حدی نرسیده باشه که احساسات درونش شکل گرفته باشه ولی بخواد تعهد درونش بوجود بیاد، باعث ترس طرف مقابل میشه. باعث میشه زدگی بیاره و طرف رو از دختر دور کنه.

نکته اساسی و مهم

بعضی از خانم ها، میرن به خانواده هاشون میگن و اون هارو در جریان میزارن که عاشق پسری شدند چونکه در لایه های پشتی، احساس امنیت میکنن، استرس ندارن، حمایت پدر مادر رو دارن و سایر چیزهای این چنینی …

این به خودی خودش مشکلی نداره، ولی چیزی که مهمه، اینه که طرف مقابل آگاه نشه که شما، خیلی زود، به این رابطه، بصورت جدی و از پیش تایید شده نگاه میکنید یا حداقل این فکر رو نکنه؛ منظورم اینه که اگر به مامان گفتی که عاشق شدی، اوکیه، ولی به اون پسر نگو، چرا که باعث ترسش نشه.

چطوری به مامانم بگم که با پسری آشنا شدم یا عاشقش شدم؟

اینکه با چه بیانی بری به مامان بگی که عاشق پسری شدی، کاملاً به عهده خودته، چون تو بهتر از همه اونارو میشناسی و با ادبیاتشون آشنایی داری اما چندتا قاعده رو رعایت کن، به شناخت اولیه‌ی بهتر والدین نسبت به اون پسر، کمک میکنه.

قبلش بگم مراحلی که در ادامه میگم، برای خانواده هاییه که مسئله ارتباط عاطفی قبل از ازدواج رو پذیرفته باشن یا حداقل نسبت بهش گارد چکشی ( بخوان شدید برخورد کنن) نداشته باشن.

اول از همه موقعیت مناسب پیدا کن، وقتی مامان داره کف زمین رو جارو برقی میکشه یا داره ظرف میشوره یا تازه با خاله یا عمه یا هرکس دیگه ای دعواش شده، نرو باهاش صحبت کن. تمرکزش اصلا پیش تو نیست

سپس، وقتی موقعیت مناسب پیدا کردی، طفره نرو! با قصه و داستان شروع نکن! لوس بازی در نیار! فرد بالغی هستی و میخوای تصمیمی که گرفتی رو با اونها در میان بزاری.

بعدش با این بیان میتونی شروع کنی: من (فلانقدر) وقته با پسری آشنا شدم، طی این زمان سعی کردم امتحانش کنم، بالا پایینش کنم و مطمئن بشم که آدم سالمی برای رابطه هست یا نه. متوجه شدم که ( این خصوصیات اخلاقی) رو داره و احساس میکنم میتونه فردی مناسبی باشه که باهاش در رابطه عاطفی باشم و الان دوست داشتم از تصمیم من با خبر بشین تا بتونم از کمک شما استفاده کنم.

این مثال بالا، چندتا نکته داره که براتون میگم، اولاً نشون میده شما عجولانه تصمیم به شکلدهی یک ارتباط نگرفتید چون که به مدت زمان ( مثلا یک ماه یا بیشتر) اشاره کردید و تصمیم یکی دو روزه نبوده. دوماً طی این مدت باهم فقط خوش و بش نمیکردید، بلکه شما داشتین شخص رو امتحانش میکردید، سعی کردید بشناسیدش ( اونجایی که خصوصیت اخلاقیش رو میگی) و با شناختی که حاصل شده، اومدید از تصمیمتون، برای والدین گفتید.

اینطوری، در نگاه والدین، یک شخص بالغ و آگاه و دانا جلوه میکنید و اگر خانواده منطقی باشن، سعی میکنن با پرسیدن سوالاتی، اون فرد رو از دیدگاه شما بیشتر بشناسن و شما با شفافیت، تا اونجایی که حریم شخصیتون زیرسوال نره، پاسخ بدید.

سخن پایانی

امیدوارم این مطلب برات مفید بوده باشه، هدف من اینه که با آگاهی، بهت یاد بدم، آموزش ببینی که از خودت مراقبت  کنی، با اصول درست، بتونی رابطه های خوبی برای خودت دست و پا کنی و در نهایت، از روابطت لذت ببری.

اگر در قسمتی از آشنایی یا رابطه با پسری، به مشکل خوردی، من میتونم کمکت کنم. میتونی وقت مشاوره بگیری و بصورت تلفنی و مستقیم باهم صحبت کنیم. اینطوری یک نفر که رابطه رو خوب بلده، کنارت هست و میتونه بصورت علمی کمکت کنه