ازدواج در سن کم اینطوریه که خیلی ها وقتی سنشون کمه و عاشق میشن، به فکر ازدواج میوفتن و فکر میکنن که الان دیگه وقت ازدواجه.
حتی خیلیا این طرز فکر رو دارن که: “طرف تا سنش کمه، خودم میتونم تربیتش بکنم”
یا این یکی: ” دلم میخواد همه چیزو با خودم تجربه بکنه”
اما حقیقت چیه؟ من یه سری چیز هارو برات توضیح میدم، ولی تو تصمیم بگیر که میخوای چیکار کنی! فقط توی تصمیم گیریت، اینارو هم دخیل کن:

عشق های هورمونی

هورمون ها و ژن های ما، گاهی اوقات برای رفع نیاز خودشون و خشنودی، مارو در کنار یک نفری نگه میدارن؛ یعنی تا زمانی که از نظر هورمونی، من میل به طرف مقابلم داشته باشم، باهاش خوبم و میخوام باهاش بمونم، ولی اگر این هورمون، دیگه ترشح نشه، دیگه دلم ( نه خودم) نخوادش، تموم میشه همه چی و عملاً سردی و جدایی پیش میاد.

حالا این عشق های هورمونی، توی سن کم( ۲۵ سال به پایین)، خیلی بیشتره. بچه ها هیجان زده‌ن، آخ جون جنس مخالف، آخجون کُلی خوش گذرونی آخجون دختره برام غذا بپزه، پسره ببرتم بیرون و ….

ولی بعد یه مدت، تمام اینها لوس میشه و عملاً عشق هورمونی میپره. توی سن کم، این اتفاق خیلی میوفته.

چرخه‌ی بلوغ برای ازدواج در سن کم

حقیقت تلخی که وجود داره اینه که آدم ها، توی سن پایین، درگیر چرخه‌ی بلوغ هستند. امیالشون دائم میچرخه و علایقشون دائماً تغییر میکنه ( مثلا خود من، تا ۱۷ سالگی مرغ نمیخوردم ????).
آدم ها، مثلا توی سن ۲۰ سالگی، عاشق تفریح و هیجان میشن
توی سن ۲۲ سالگی، عاشق تنهایی و مطالعه
توی سن ۲۵ سالگی عاشق کار کردن میشن

مطلب جالب: چرا ما به کسایی علاقه داریم که شبیه به پدر مادرمون هستند؟

آدم ها توی سن پایین، دائماً درحال تغییرن؛ مشخص نیست اینی که الان عاشقشی رو فردا هم عاشقش بمونی یا نه. اینی که الان براش جون میدی، ۱ سال دیگه، همچنان فیوریت و مورد علاقه‌ی تو هست یا نه؟! یا حتی اون هم همینطور! اونم همچنان عاشقت باشه یا نه؟

میخوام بگم آدم ها، توی سن پایین دائماً درحال تغییرن، امروز از چیزی خوششون میاد، فردا یچیز دیگه. امروز عاشق فلانی‌ن، دو سال دیگه به خودشون لعنت میفرستن بابت ارتباط داشتن با فلانی ( اینو از کسایی که بین ۲۵ تا ۳۵ سال سن دارن بپرسید). پس ازدواج در سن کم، یکم خطرناکه، چرا که یه عاشق ناپایداری میتونه باشه

اجازه بدید سنتون یکم بالا بره، شخصیتتون کامل شکل بگیره و بعد، اقدام به انتخاب شریک عاطفی بکنید.

تجربیات جنسی در سن پایین

بی برو برگشت رابطه جنسی، بسیار بسیار بسیار در رابطه مهمه. وقتی کسی سنش کمه، تجربه جنسی اصلا نداره! منظورم تجربه عملی نیست، کسی که سنش بالاست، حداقل ۴ تا مطلب خونده، ۵ تا از دوستاش از خاطراتشون گفتن و در کل صفر کیلومتر نیست، یچیزایی شنیده و بلده.

مطلب پیشنهادی: چطوری به مامانم بگم دوست پسر دارم؟

ولی کسی که سنش پایینه، عملاً ناشی ناشی هست، میره ازدواج میکنه، هیچی به هیچی، نصف رابطه که بر پایه‌ی رابطه جنسی بنا شده، خراب میشه اون هم بخاطر ناآگاهی. واسه همین ازدواج در سن کم، اصلاً توصیه نمیشه.

پس قبل ازدواج چیکار کنم؟

بهترین کار، کسب تجربه‌س! با آدمای مختلفی صحبت بکنید. اگر میتونید با جنس مخالفتون برید بیرون، کلاً کشفش کنید ببینید چطورین ( منظورم این نیست که خراب بازی در بیاره کسی). سعی کنید روابط اجتماعی‌تون مخصوصاً با جنس مخالف رو زیاد کنید و آشنا بشید باهاش. مهم تر از همه، توی زندگیتون یک مشاور داشته باشید تا روند بزرگ شدن شما رو سریع تر بکنه.

برای ازدواج در سن کم، از مشاور کمک بگیرید

ورد زبون من همیشه اینه: قرار نیست هرکس سنش پایینه، مناسب ازدواج نباشه، هرکس سنش بالاست، مناسب ازدواج باشه! این یک تفکر غلطه! پس ذهن من نویسنده، اینه که وقتی کسی سنش به ۲۵ رسیده باشه، احتمالا به بلوغ رسیده، به شخصیت شناسی خودش رسیده و دوران کودکیش تموم شده! دنیا براش جدیه و میتونه مسائل رو ببینه!

پس ازدواج در سن کم، مطلقاً به بلوغ شخصیتی عاطفی برمیگرده، نه چیز دیگه ای. اون بلوغ رو هم، به کمک مشاور بفهمید. مشاور وقتی حرف ها و تحلیل های شما رو بفهمه، متوجه میشه طبق شخصیت شما، آیا برای ازدواج مناسب هستید یا خیر؟! اینقدر بلوغ دارید که وارد یک زندگی مشترک بشوید یا خیر.