با سلام 

من والد پسري ٩ ساله هستم. 2 ماه است كه از همسرم جدا شده ام و اكنون با فرزندم زندگي مي كنم. با اين كه او در جريان جر و بحث هاي ما بود و چيزي را از او پنهان نكرديم و قبل از جدايي هم با او در اين مورد صحبت كرديم، اكنون از هر دوي ما عصباني است و مي گويد چرا وقتي مي خواستيد جدا شويد، مرا به دنيا آورده ايد. شكي نيست كه از اين اتفاق آسيب ديده، اما هنوز نتوانسته با اين مسئله كنار بيايد و در كارهاي روزمره اش هم افت كرده است. لطفا كمك كنيد.

 با سلام خدمت شما والد گرامي

وقتي مجبور مي شويد به بچه ها بگوييد كه ديگر قرار نيست با هم زندگي كنيد، احتمالاً اين يكي از دشوارترين كارهايي است كه در زندگيتان انجام داده ايد. حتي اگر هر دو مطمئن باشيد طلاق درست ترين راه حل است، گفتن اين موضوع به بچه ها، قلب آن ها را خواهد شكاند، حتي اگر از قبل هم با آن ها صحبت كرده باشيد. قرار گرفتن در اين مقطع، كودكان را شوكه خواهد كرد. بنابراين روزها و هفته هايي كه در پي مي آيند لحظاتي بحراني براي فرزندتان خواهد بود و اين كه شما چه واكنشي در مقابل وي نشان دهيد، در سازگاري اش با اين شرايط تأثير خواهد داشت. در اين چالش به بررسي مواردي خواهيم پرداخت كه مي تواند شما را در اين مسير ياري كند.

1. ثبات و پايداري تان را حفظ كنيد

حالا كه زندگي كودكتان دچار فرازو فرود شده است، شايد فكر مي كند كه انجام كارهاي روزمره اش ديگر اهميتي ندارد. اما برعكس، حالا اهميت آن بيشتر شده است. او بايد مثل قبل سر وقت بخوابد، غذا بخورد، مسواك بزند، مدرسه برود، وظايف خانه را انجام دهد. تنها چيزي كه تغيير كرده اين است كه اگر قبلاً همراه با همسرتان بر اين كارها نظارت داشتيد، اكنون بايد جداگانه انجامش دهيد. اين كار كودك را تشويق مي كند تا زودتر به زندگي عادي برگردد. 

 2. دلايل جدايي تان را بيان كنيد

شما بارها با اين سؤالات مواجه خواهيد شد كه چرا از هم جدا شديد؟ چرا خانواده ما؟ چرا نمي توانيد با هم زندگي كنيد؟ چرا با هم ازدواج كرديد؟ چرا من را به دنيا آورده ايد؟ اين سؤالات بي انتهاست. با توجه به سن او مي توانيد به سؤالاتش پاسخ دهيد و البته سوالاتي هم هست كه ممكن است نتوانيد پاسخ مناسبي برايشان پيدا كنيد. اما به او اطمينان دهيد كه هر وقت بخواهد مي تواند با هر دوي شما صحبت كند. به هرحال بسياري  از روابط ممكن است منحر به شكست شود و شما كم و بيش مي توانيد دلايل منطقي براي شكستتان بيابيد. اما درك كودكان از اين حقايق متفاوت است. اغلب در پس اين چراها نيازي عميق به امنيت و آسايش خاطر نهفته است. نكته مهم اين است كه كودك شما نياز دارد مطمئن شود:

• جدايي شما تقصير كودكتان نبوده

      شما به دلايلي كه خارج از كنترلتان بوده از هم جدا شده ايد و او نمي توانسته مانع اين اتفاق شود.

• شما بخاطر اين اتفاق متاسف و ناراحت هستيد

      با كودكتان همدلي كنيد، با هم از احساساتتان بگوييد و بگوييد كه مي دانيد چقدر اين اتفاق براي وي غم انگيز و دردناك بوده است. شما نمي توانيد چيزي را تغيير دهيد، اما مي توانيد با درك او، احساسات بد كودك       را تعديل كنيد.

• هر دوي شما هميشه كودكتان را دوست داريد

       كودك بايد بداند و مطمئن شود كه چقدر براي هر دوي شما مهم است و هرگز عشق شما به او از بين نخواهد رفت. بداند كه هميشه مراقبش خواهيد بود و مي تواند منظم، هر دوي شما را ببيند. 

 در پايان اين كه:

بدون آن كه كودكتان را سرزنش يا قضاوت كنيد، به حرف هايش گوش دهيد. بدانيد كه بچه ها در واكنش به اين موضوع با يكديگر متفاوتند و او را با ديگران مقايسه نكنيد. گذشت زمان هم به او كمك خواهد كرد تا اتفاقات گذشته را مرور كند، به علت اصلي آن پي ببرد و سازگارتر شود. پس حمايت خود را از كودك دريغ نكنيد.