وجدان‌گرایی یکی از مقیاس‌های اصلی آزمون شخصیت نئو است و احتیاط در تصمیم‌گیری (deliberation) ششمین خرده مقیاس وجدان‌گرایی (C6) می‌باشد. در این مبحث در مورد احتیاط در تصمیم‌گیری در آزمون نئو، که یکی از آزمون‌های عینی برای سنجش شخصیت است، بحث می‌شود.

توصیف احتیاط در تصمیم‌گیری در آزمون نئو‌

احتیاط در تصمیم‌گیری در آزمون نئو به معنای محتاط بودن، برنامه ریزی کردن و فکر کردن قبل از عمل است. افرادی که در تصمیم‌گیری‌هایشان محتاط هستند، سعی می‌کنند تا از ارتکاب به هر اشتباهی اجتناب کنند. درنتیجه ازعجله کردن و اتخاذ تصمیم‌های آنی، دوری می‌کنند. افرادی که درجات بالایی از این ویژگی را دارند سعی می‌کنند بیشتر از دلیل و منطق برای توجیه فعالیت‌هایشان استفاده کنند. آن‌ها معمولأ نسبت به انگیزه‌های خودشان، آگاهی دارند و وقتی می‌خواهند حرفی بزنند یا کاری انجام دهند، عواقب و پیامدهای آن را در نظر می‌گیرند و به صورت خودانگیخته و ناگهانی دست به عمل یا گفتار عجولانه نمی‌زنند.

احتیاط در تصمیم‌گیری در نظریه‌ها

این خرده مقیاس می‌تواند با تعدادی از مفاهیم مطرح‌شده توسط تعدادی از نظریه پردازان، ارتباط داشته باشد. مثلأ احتیاط در تصمیم‌گیری می‌تواند مخالف مفهوم زمان تصمیم‌گیری سریع که توسط باس و پلومین (Bus & Plomin) مطرح شده و همچنین مخالف تعدادی از مفاهیم شناختی‌تر منعکس‌کننده تکانشگری باشد. از طرفی لور (Lorr) احتیاط در تصمیم گیری را در بین مقیاس‌های خودکنترلی‌اش در ISI جا داده است.

ارتباط با تیپ شخصیتی C

تیپ شخصیتی C یکی از تیپ‌های شخصیتی شناخته‌شده است که با ویژگی‌هایی از جمله کمال‌گرایی و تفکر عمیق مشخص می‌شود. افراد با این تیپ سعی می‌کنند که به جنبه‌های مختلف امور توجه کنند و به صورت متفکرانه و عمیق، مسائل را تجزیه و تحلیل کنند. این افراد همچنین مستعد بیماری‌های ایمنی از جمله سرطان، آسم و … هستند. ویژگی‌های افراد این تیپ، مثل تفکر عمیقشان، شبیه افراد محتاط در تصمیم‌گیری است.

ذکر یک مثال

به عنوان مثال ممکن است در یک محیط کاری، نیاز به تصمیم‌گیری درمورد یک پیشنهاد مطرح‌شده باشد و از کارکنان خواسته شود تا نظرشان را نسبت به پذیرفتن یا رد آن پیشنهاد، اعلام کنند. افراد در چنین شرایطی به دو دسته تقسیم می‌شوند. ممکن است بعضی از کارکنان، سریعأ نظر خود را درمورد آن پیشنهاد مطرح کنند اما عده‌ی دیگری، ابتدا جنبه‌های مختلف آن را مورد کنکاش قرار دهند و از گروه بخواهند که درمورد آن پیشنهاد فکر کنند و بعدأ نظر خود را اعلام کنند. گروه اول معمولأ کسانی هستند که احتیاط در تصمیم‌گیری پایینی دارند اما قادرند که به اتخاذ تصمیم‌های سریع‌ و اضطراری، کمک کنند. و اما گروه دوم، افرادی هستند که برای تصمیم‌گیری، شرایط را کاملأ آنالیز می‌کنند و در اظهار نظر خود، محتاطانه عمل می‌کنند.