آینده آموزش با کمک قابلیت های دنیای مجازی متاورس به چه صورت خواهد بود؟

هرکسی که اخبار اخیر تغییر نام فیس‌بوک به متا و ویدیوهای مارک زاکربرگ را که دیدگاه خود را در مورد ادغام اینترنت آینده با محیط فیزیکی در حالی که ما به‌عنوان آواتارهای مجازی در اطراف سرگردان هستیم را دیده باشد، به احتمال زیاد در مورد متاورس و توانمندی های حاصل از آن کنجکاو شده است. اگرچه ممکن است فکر کنید که متاورس ایده جدیدی است که از نبوغ خلاق و تخیل مارک زاکربرگ سرچشمه گرفته است ولی متاورس در واقع مدت زیادی است که در اطراف وجود داشته است. اصطلاح متاورس (Metaverse) برای اولین بار در رمان نیل استفنسون در سال 1992 با نام Snow Crash استفاده شد. در رمان شخصیت اصلی هیرو در مکانی به نام متاورس حرکت می کند و از آن خارج می شود، که یک منظره شهری در مقیاس کوچک است که از طریق کدنویسی و برنامه رایانه ای ایجاد شده است و کاربران می توانند در آن تجربیاتی واقعی داشته باشند. در هر صورت در این مقاله ترجمه شده می خواهیم در مورد آینده آموزش در متاورس و آنچه می تواند به کمک معلمان بیاید صحبت کنیم.

امروزه متاورس مجموعه ای ز فناوری های واقعیت مجازی (virtual reality)، جهان های مجازی سه بعدی (3D virtual worlds) و ابزارهای واقعیت افزوده (augmented reality) است که توسط طیف وسیعی از شرکت ها و سازمان ها بر اساس فناوری های مختلف توسعه یافته است. رویای افرادی مانند مارک زاکربرگ این است که این دنیاهای مجازی به هم متصل شوند تا کاربرانی مانند من و شما بتوانیم حضور مجازی ثابتی داشته باشیم که بتواند بین دنیای مجازی حرکت و زندگی کند. چیزی که این موضوع را مهم می کند این است که برنامه این افراد و سازمان ها این است که فناوری را غیرمتمرکز کند تا هیچ شرکتی مالک آن نباشد و کاربرانی مانند من و شما بتوانیم کنترل داده ها و اطلاعات خود را حفظ کنیم و از به اشتراک گذاری آنها حتی درآمد کسب کنیم. در این رویا هویت از طریق بلاک چین ایجاد می شود. همان بلاک چینی که ارزهای مجازی را قادر می سازد تا اقتصادهای مجازی را که مستقل از کنترل های دولتی عمل می کنند، فعال کند.

 

بدین ترتیب فضای متاورس برای آموزش به چه معناست؟

در سال 2007، شرکت مشاوره و تحقیقات فناوری گارتنر پیش بینی کرد که 80 درصد از کاربران فعال اینترنت تا پایان سال 2011 به نوعی حضور سه بعدی در دنیای مجازی خواهند داشت!

در آن زمان من برای یک آموزشگاه زبان مجازی کار می کردم که دوره های انگلیسی تجاری را طراحی می کرد تا در دنیای مجازی Second Life ارائه شود. اکثر کارشناسان فناوری آموزشی در آن زمان متقاعد شده بودند که این آینده آموزش است و فضای شگفت انگیزی از همکاری و تبادل با مؤسسات آموزشی وجود دارد که پردیس های مجازی و تجربیات مجازی را ایجاد می کنند که مانند پرواز در داخل برخی از نقاشی های ون گوگ بود. در آن زمان حتی شورای بریتانیا چشم لندن را در آن بستر بازسازی کرده بود و جزیره خود را داشت.

بنابراین دفعه قبل چه اشتباهی رخ داد؟

خوب، از قضا یکی از چیزهایی که علاقه به محیط‌های مجازی مانند Second Life را از بین برد، انفجار عظیم برنامه‌های شبکه‌های اجتماعی بسیار ساده مانند فیس‌بوک و توییتر بود. بسیاری از دنیای مجازی دارای رابط های بسیار پیچیده ای بودند. این برنامه ها نیازمند اتصال و ارتباطات بسیار سریع بودند و فقط روی رایانه هایی که مشخصات سخت افزاری بالا داشتند، اجرا می شدند. در مقابل پلتفرم‌های ساده نوظهور مانند توییتر و فیس‌بوک، کاربران را قادر می‌ساختند تا به جوامع بزرگی از افراد همفکر با توان و دانش فناوری بسیار پایین‌تر و منحنی یادگیری بسیار پایین‌تر دسترسی پیدا کنند.

پس آیا هنوز هم باید به متاورس علاقه مند باشیم؟

خوب، بله، فکر می کنم که این مساله بالاخره اتفاق می افند. اگرچه این را با کمی ملاحظات می گویم. ایده آرمان‌شهری «متاورس» که مارک زاکربرگ در حال پیشبرد آن است، هنوز تا عمل فاصله زیادی دارد و احتمالاً همچنان از محدودیت‌هایی مشابه محیط‌هایی مانند Second Life رنج می‌برد. نیاز اصلی هنوز هم اتصال بسیار سریع و یک کامپیوتر با مشخصات بالا است. با این حال، پس از همه‌گیری کرونا، جهان خسته از اپلیکیشن هایی مانند زوم (Zoom) لاجرم به سمت آن حرکت می‌کند. بر این اساس مطمئناً امروزه پتانسیلی برای ارائه یادگیری انواع علوم مانند زبان انگلیسی با استفاده از جهان‌های مجازی سه بعدی و سایر فناوری‌های مربوط به «متاورس» وجود دارد.

ممکن است برخی بپرسند که چرا اگر فناوری‌هایی مانند زوم داریم که هنوز برای بسیاری از معلمان جدید است، به دنبال فناوری های دیگری برویم. این سوال خوبی برای پرسیدن است و پاسخی برای آن وجود دارد که در ادامه آمده است.

زوم و فناوری‌هایی مانند آن چندان جدید نیستند، کنفرانس ویدئویی به اواخر دهه 1990 برمی‌گردد و در واقع زوم در سال 2011 خیلی هم دیر وارد بازار شده است. با این حال، زمانی که همه‌گیری کرونا شیوع پیدا کرد، بسیاری از مدارس و معلمان ناآماده به دلیل عدم آموزش پیشین و آمادگی برای استفاده از این ابزار به شدن گرفتار شدند. مشکل استفاده از این فناوری ها توسط معلمان بود و اینکه هنوز مدارس مطمئن نبودند چگونه یک مدرسه مجازی را مدیریت کنند. مطمئناً طی این مدت همه گیری همه ما بسیار عاقل‌تر و با تجربه تر شده ایم. ولی شرایط امروز موجب ایجاد تقاضای بیشتری برای بازار مجازی بسیار بزرگ‌تر شده است. فن‌آوری‌هایی مانند زوم که محدود به یک نمای سر از شرکت‌کنندگان و اتاق‌های بی روح آنهاست برای کار گروهی بسیار بد هستند. امروزه دانش‌آموزان دارای هوش و سواد فناوری هستند. این دانش‌آموزان با انتظارات بالاتری می‌آیند و این بازار همراه با انتظارات آنها به رشد خود ادامه می‌دهد.

 

بیایید نگاهی به برخی از جایگزین های موجود پلتفرم هایی مانند زوم در جهان متاورس بیاندازیم !

Skittish

یکی از بزرگ‌ترین ایراداتی که بسیاری از معلمان درباره پلتفرم‌هایی مانند زوم داشته‌اند این است که برای دانش‌آموزان جوان‌تر مناسب یا جذاب نیستند. اگر چنین احساسی دارید، حتما Skittish را امتحان کنید. Skittish یک دنیای سه بعدی رنگارنگ است که در آن کاربران می توانند یک حیوان را به عنوان آواتار خود انتخاب کنند و در اطراف حرکت کنند و با استفاده از صدا تعامل کنند. انتقال صدا به فاصله حساس است، بنابراین آواتار شما باید به آواتار دیگری نزدیک باشد تا بتوانید با آن صحبت کنید. همچنین می‌توانید مناطق حصاردار را راه‌اندازی کنید که به‌عنوان اتاق‌های جداکننده عمل می‌کنند، صفحه‌های ویدیویی را برای تماشای ویدیوها برای دانش‌آموزان اضافه کنید، از مرحله اصلی استفاده کنید تا همه دانش‌آموزان بتوانند صدای شما را بشنوند و چت‌ربات‌های کوچکی با دیالوگ راه‌اندازی کنید که می‌توانید آن‌ها را ویرایش کنید تا وظایف شما را انجام دهند. Skittish یک محیط بسیار لذت بخش با پتانسیل فراوان برای ارائه درس های جذاب برای یادگیرندگان جوان است.

 

Spatial

 

Spatial یک محیط سه بعدی عالی است که در آن آواتارها می توانند در اتاق هایی با تنظیمات مختلف با یکدیگر ملاقات کنند. هنگامی که در Spatial ثبت نام می کنید، با گرفتن عکس با وب کم خود یک آواتار از خود ایجاد می کنید. سپس شما به عنوان یک بدن کوتاه با نمایشی از صورت خود ظاهر می شوید. می‌توانید در محیط اطراف حرکت کنید و با استفاده از صدایتان با مردم تعامل کنید، و اگر می‌خواهید مردم بتوانند شمارا به شکل واقعی ببینند، می توانید حتی وب‌کم خود را نیز روشن کنید.

 

Cosmos

Cosmos مانند یک دفتر کارتون دوبعدی با تعدادی اتاق مختلف است. می توانید بین اتاق ها حرکت کنید و به فضاهای مختلف بروید تا با افراد و گروه های مختلف تعامل داشته باشید. در Cosmos شما یک آواتار کوچک دارید که آن را در اطراف صفحه به فضاهای مختلف می‌چرخانید، بنابراین این کمی شبیه مدرسه‌ای است که می‌توانید در آن حرکت کنید و گروه‌های مختلفی از دانش‌آموزان در فضاهای مختلف می توانند با هم کار کنند. این پلتفرم برای انجام پروژه و کار تیمی عالی خواهد بود. همانطور که در کلاس های مجازی سنتی تر می توانید شما هم می توانید وب کم خود را روشن کنید و صفحه خود را با دیگران به اشتراک بگذارید. Cosmos همچنین با مجموعه ای از بازی ها ارائه می شود که می توانید آنها را به محیط خود اضافه کنید. این برنامه دارای یک نسخه دسکتاپ است که یک مزیت بزرگ برای معلمان برای استفاه آسان است.

 

CoSpaces

اگر ترجیح می دهید به جای اینکه دانش آموزان خود را در کلاس درس دنیای مجازی بیاندازید، دنیای مجازی را وارد کلاس خود کنید، CoSpace را بررسی کنید. این برنامه منبعی عالی برای وادار کردن بچه ها به ایجاد فضاها و خلاقیت های سه بعدی تعاملی خودشان است. اگر به عنوان معلم ثبت نام می کنید، می توانید کلاس ها و تکالیفی ایجاد کنید، سپس دانش آموزان خود را به کلاس اضافه کنید و تکالیف را به آنها ارائه کنید. دانش آموزان یک کد برای ورود به کلاس شما دریافت می کنند و سپس می توانند فضاهای مجازی مخصوص به خود را ایجاد کنند. شما می توانید برخی از نمونه‌های ساخته شده موجود در گالری برنامه را بررسی کنید تا در مورد آنچه ممکن است در آن بسازید ایده بگیرید. دانش‌آموزان می‌توانند این فضاها را با استفاده از صفحه نمایش استاندارد یا هدست واقعیت مجازی، خود مررو و یا ایجاد کنند.

 

Second Life

Second Life که قبلاً در این مقاله هم به آن اشاره کرده بودم، هنوز بسیار زنده است و همچنان توسط یک گروه به طور جدی استفاده می شود. این پلتفرم هنوز هم ارزش بررسی و گشت و گذار دارد. می توانید نمایشگر Second Life را دانلود کنید و یک نمایه رایگان برای دسترسی به دنیای مجازی آن ایجاد کنید. پس از انجام این کار، می توانید با کمک راهنمای آن برخی از مکان‌هایی که می‌توانید بازدید کنید. اگر علاقه مند به کشف پتانسیل آموزشی این پلتفرم هستید، توصیه می کنم سایت Let’s Talk Online را بررسی کنید. این سایت که توسط هایکه فیلپ مدیریت می شود، بیش از یک دهه است که خانه تعدادی از آزمایش های آموزشی با بودجه اتحادیه اروپا در دنیای مجازی Second Life بوده است.

 

Decentraland

Decetraland بسیار شبیه Second Life است اما در مرورگر وب کار می کند و نیازی به دانلود برنامه خاصی ندارد. شما می‌توانید با استفاده از عوضیت رایگان به عنوان مهمان به دنیای مجازی آن دسترسی داشته باشید، بنابراین اگر می‌خواهید آن را کاوش کنید، می‌توانید این کار را بدون نیاز به ارائه اطلاعات شخصی خود انجام دهید. Decetraland مطابق برخی از دیدگاه هایی است که مارک زاکربرگ در رابطه با متاورس ترویج می کند. در این دیدگاه هر کس می تواند به جهان مجازی بپیوندد و بخشی از کمیته ای شود که آن را مدیریت می کند و شروع به ساخت و طراحی اشیاء درون آن از جمله مدرسه کند. این یک دنیای بسیار جالب و سرگرم کننده برای بازدید است و وقتی وارد آن می شوید، در آن راهنمایی وجود دارد که شما را با یک آموزش آسان راهنمایی می کند تا بتوانید در کمتر از پنج دقیقه در جهان فعال باشید.

 

طبق این مقاله دیدید که راه‌های زیادی وجود دارد که می‌توانیم آموزش را در آینده بر اساس دنیای مجازی متاورس شروع کنیم. بیایید به ساختن بر مهارت ها و بینش هایی که در دو سال گذشته توسعه داده ایم ادامه دهیم و از جهش بزرگ بعدی استقبال کنیم.

______________________________________________