دنگ کافه رو چه کسی حساب بکنه؟
دنگ کافه رو کی باید بده؟ آیا دختر ها در قرارهای عاشقانه با پسر ها باید دنگ کافه رو بدن؟ قبل از اینکه شروع بکنم، باید بگم پسرهایی که چنین مطلبی رو میخونن، باید آگاه باشن که نویسنده این متن، پوریا علامه هست! کسی که از بچگی، شعر پسرا با پسرا، دخترا با دخترا رو خونده! چرا اینو گفتم؟ تا آخرش رو با من همراه باش
معمولاً پسرهایی که زیاد به قرارهای عاشقانه میرن و موفق نمیشن یا پسرهایی که وضعیت مالی خوبی ندارن، همیشه درگیر این موضوع هستن که دنگ کافه رو چه کسی باید بده؟ از طرفی خیلی اوقات، بعضی خانم ها، همیشه این توی ذهنشون هست که اگر من دنگ کافه رو ندم، دنگمو حساب نکنم، نکنه فکر کنه من تیغ میزنم؟ نکنه فکر کرده من گرسنه م و سر سفره‌ی مامان بابام چیزی نیست بخورم؟
دنگ کافه رو پسر باید بده یا دختر؟
بیا با یه داستان خیالی شروع بکنیم: خاله‌ای عمه ای چیزی، ما رو به خونه‌شون دعوت کرده. وقتی که شام رو میل میکنید، هیچوقت انتظار ندارید که خاله یا عمه، بگه خب، خواهر یا برادر عزیزم بهمراه خانواده، صورت حساب شما اینقدر میشه! چنین چیزی رو هیچوقت انتظار ندارید که خاله یا عمه، دنگ شام رو از شما بگیره. چرا که شما میهمان منزل ایشون بودید و کسی از میهمان انتظار دنگ یا حتی کمک کردن نداره.
حالا چه ربطی به دنگ کافه‌ی ما داشت؟ بیا از اول آشنایی و استارت رابطه شروع بکنیم، چه کسی میگه بیا بریم بیرون؟ چه کسی میگه بیا ببینمت؟ اصولاً پسرها میگن! پس یعنی پسر ها شخص مقابل رو به صرف یک کافه‌ی مختصر دعوت می‌کنند. پس وقتی میزبان، شخص مذکر رابطه میشه، بحث دنگ کافه بحث مسخره ایه! چرا که هیچوقت و هیچگاه ما از خاله یا عموی خودمون که مارو به جایی دعوت کرده، انتظار دنگ کافه نداریم. پس، وقتی میزبان پسر هست، بحث دنگ کافه بسته میشه.
دنگ کافه و حساب کردن دنگ، قدرت پسر رو میرسونه.
برخلاف تصور پسرها، حساب کردن دنگ کافه، زمانی که این موضوع برات حل شده باشه، احساس راحتی و قابلیت ارائه دادن منابع به دختر رو میده! یجورایی وقتی پسری، خیلی راحت و بی دغدغه، میتونه از پس قرارهای آشنایی بر بیاد، چنین سینگالی رو میده که من توانایی مدیریت یک زندگی رو هم دارم.
بخوایم از نظر روانشناسی تکاملی نگاه بکنیم و نظر بدیم، عموماً مرد ها به سمت شکار های سخت میرفتن، مرد ها گوزن و آهویی رو روی شونه هاشون قرار میدادن و به سمت غار و محل تفرجگاه میبردند و به قبیله ارائه میدادند و معمولاً خانم ها شروع به طبخ این آورده ها میشدن ( چیزی که الانم اتفاق میوفته). لذا طبیعت انسان هم به این امر توجه خاصی داره که منابع بیرونی ( بطور خلاصه پول و هرچیزی که با پول میشه خرید) عمدتاً از مرد بودن و از طرف مردان انتظار داره. اونجایی که گفتم نویسنده این متن یک پسره نه یک دختر، بخاطر این بود که بدونی این چیزا، چیزاییه که خودم توی زندگیم پیاده میکنم و اجازه نمیدم کلاه سر خودم که پسر هستم بره! پس نگران نباش و فقط به حرفم گوش کن
پسرها نمیتونن الان یه آهو بزارن روی کولشون و نشون بدن چقدر مردن، قبیله ها حمله نمیکنند و مورد حمله حیوانات قرار نمیگیرن تا با رفع کردن خطر، بتونن همسر یا پارتنرشون رو تحت تاثیر قرار بدن، انگار که تنها ابزار تحت تاثیر قرار دادن زنان، همین قدرت کار کردن و ارائه دادن منابع ( حتی به مختصر) هست.
دختران در دنگ دادن و حساب کردن کافه چه نقشی دارن؟
خب، تا اینجا خیلی تیز و برنده سعی کردم پسرها رو قانع کنم که عزیزای دلم، دنگ دادن پسر، نشونه‌ی قدرتشه ولیکن نمیشه بگیم فقط پسرها از نظر مالی هزینه کنند ( مخصوصا تو این وضعیت که یبار بری بیرون و بیای، ۳۰۰-۴۰۰ خرجته). اما نقش دختر ها چیه؟
این مقاله، برای دخترهایی که پا روی پا گذاشتن و دنبال پسر پولدار هستن، اصلاً مناسب نیست، روی صحبتم با خانمایی هست که واقعاً از نظر اجتماعی و شخصیتی در جایگاه های بالای جامعه هستن یا میخوان باشن. خانم ها در اوایل آشنایی، وقتی یه تعارف، حتی خشک و خالی بزنن، مورد پذیرش و دلگرمی پسرها خواهد بود. چرا که سیگنال واضحی هست که من دنبال تیغ زدن یا چاپیدن نیستم. ( برعکس خانم هایی که از نظر اجتماعی پایین هستند، سریعاً کلمات ” این رو برام بخر” و ” میشه اینو بگیری واسم” ورد زبونشون میشه).
در اکثر مواقع، پسرها بخاطر همون حس مرد بودنشون اجازه نمیدن دختری در کنار اونها بخواد حساب بکنه ولیکن، داستان به همینجا ختم نمیشه! دختری که زرنگه و سیاست های رابطه رو بلده، به خوبی میدونه که نباید از نظر هزینه‌ای و انرژی، واسه رابطه‌ش ( و نه شخص مقابل) کم بذاره. دختری که زرنگه، بجای اینکه بره توی کافه ها کارت بکشه، میتونه دست پخت خودش رو واسه پسری بیاره. میتونه یه فلاکس چایی بیاره با پسره برن توی پارک بخورن، میتونه یه بیسکوییت یا یه لقمه نون و پنیر و خیار به پسری که باهاش در ارتباطه بده بخوره. چنین چیزایی بشدت و خیلی واضح در نظر پسرها، بزرگ و بلد جلوه میکنه.
چرا هیچ جا نگفتم که دخترا واسه پسرایی که در باهاشون در ارتباطن چیز بخرن؟ چون دخترها، بیشتر شبیه به آفریدگار هستن. یعنی خلاقیت بیشتری دارن و خلاق تر و خالق ترن. منظورم اینه که بجای دنگ کافه، میتونن چیزی رو مثل پختن غذا خلق کنن و به مرد رابطه بدن ( دیدی چقدر غذای مامان بزرگ که از دیروز روی شعله کم داشته میپخته نسبت به غذاهای بیرون چقدر بیشتر میچسبه؟ مامان بزرگ عشق بیشتری به اون غذا داده ???????? واسه همین اصلا روحت ارضا میشه). این چیزهای ریز و خیلی ساده باعث میشه خیلی سریع، پسرها جذب چنین دخترانی بشن.
نکته‌ی دیگه ای که خانم ها باید بدونن، اینه که سفارش دادن گرون ترین آیتم منو، اون هم در حالی که میهمانه یجورایی توهین به شخص مقابله. البته این رو زمانی میگم که خیلی از دخترها وقتی میرن کافه، یه قهوه ترک خالی سفارش میدن ولی تا که میهمان میشن، دست میزارن روی شیک و پاستا و …
زشته! نکنید! آدما دوتا گوش و دوتا چشم دارن که به چیزی بنام مغز وصله! میفهمن، به رو نمیارن. جمع بندی
بخوام بطور خلاصه بگم، انتظار میره که آقایون، وقتی کسی رو دعوت میکنن میزبان باشن، پس با طرفشون مثل میهمان برخورد بکنند؛ لذا توی مثال اول کار که به خاله و دایی اشاره کردم، هیچوقت و هیچگاه، فقط شما خونه‌ی اقوام نمیرید، چرا که هر رفتی، یک آمدی داره و اقوام هم خونه‌ی شما میان و اینطوری همه چیز برابر میشه. اگر پسری دست توی جیب کردن، دخترا هم الزاماً باید هنری نشون بدن و به پسر رابطه بفهمونن که از نظر اجتماعی بالا هستند و صرفاً بخاطر یه کافه رفتن و دنگ دادن، با همه بیرون نمیرن!
دوتا دوست اجتماعی دختر و پسر، چطوری باید دنگ رو حساب بکنند
من قبلاً نسبت به این قضیه موضع گیری کردم که چرا با دوستی بین دختر و پسر مخالفم، ولیکن نمیشه اجتناب کرد که گاهاً خود من هم، با دوستای دخترم که مراوده ای باهم داریم ( یعنی ارتباطمون کم هست و در بعضی موارد خاص به تبادل نظر یا کمک کردن بهم میپردازیم) قرار میشه بریم بیرون. من چجوری این وضعیت رو هندل میکنم؟
عموماً در اولین دیدار ها در تلاشم که اصلاً به ذهن دختری که جلوم نشسته ولی با هم در رابطه عاطفی نیستیم، خطور نکنه که اولین بار اون قرار کاری یا دوستانه رو حساب بکنه، ولیکن همیشه تعارف رو زدن که من هم دنگ کافه م رو حساب بکنم، اینجور مواقع به طرف میگم اجازه بده این دفعه رو من حساب بکنم، مهمون منی، دفعه بعدی تو من رو مهمون بکن ( مثل همون خاله و دایی) و همیشه چنین پیشنهادی مورد استقبال دوستام قراره میگیره – چرا که با اینکار کاملاً به شخص مقابل سیگنالی رو میدم که قرار نیست بخوام برای تو مرد بازی در بیارم و صرفاً دوستانه و فارق از جنسیت بهت نگاه میکنم – و قرار ها به این شکل پیش میره.
اما اگر احساس بکنم طرف مقابلم، اصلا به روی خودش نمیاره که من و اون باهم دوستیم و من همیشه مهمون میکنم، یا تمام قرارهارو توی پارک یا ماشین میزارم یا با طرف بصورت تلفنی صحبت میکنم. چرا که فهمیدن و دونستن چنین چیزهایی اسمش مهارت های اجتماعی و رابطه هست و کسی که اینو ندونه، بهتره که با فاصله باهم مراوده داشته باشیم. پیشنهاد میکنم شما هم همینکار رو انجام بدید. اگر هم سوالی دارید، توی کامنت ها بپرسید، پاسخ میدم.
راستی، دیدی که سیاست های رابطه چقدر خفنه؟ چقدر نکته های ریزی توشه که با انجام دادنش جذاب تر میشی؟ بهت پیشنهاد میکنم بیا کُل رابطه و اصولش رو کامل یاد بگیر! میدونی چی میشه؟ چه قبل رابطه، چه بعد رابطه، جوری رفتار میکنی که اصلا عادی نیست! عادی نبودن مثل طلا بودنه. آدما نمیزارن طلا کف زمین بمونه! ولی بهم یه قول بده به تمام چیزایی که میگم گوش کنی، اینطوری بهت قول میدم ۱۰۰% رابطه‌ی خوبی رو داشته باشی! قول دادی؟ اوکی! مشخصاتت رو این زیر واسم بنویس، باهات تماس میگیریم و اگر سیستم شلیک کاریزما مناسبت بود، بهت ارائه میدیم
