مردم از تنهایی

سلام یک پسر ۱۹ یا ۲۰ ساله هستم تا الان با هیچ دختری دوست نبودم.چهره هم خوبم خداروشکراما…?چیکار باید بکنم؟مردم از تنهایی!

images.png

اولین جلسه مشاوره

 

قیمت اصلی جلسه مشاوره 249,000 تومان

قیمت اولین جلسه مشاوره 79,000 تومان

روز
ساعت
دقیقه
ثانیه
می توانید به صورت 24 ساعته از طریق تلگرام یا واتساپ با تیم روانشناسی شیک اندیش در ارتباط باشید

ارتباط از طریق واتساپ 

ارتباط از طریق تلگرام 

 ورود به صفحه جامع ترین تست های روانشناسی 

مقالات مرتبط

2 نظرات

  • راضیه
    • 17 آگوست 2021 در 4:12 ب.ظ
    سلام ادما وقتی یه نعمتی دارن وظیفه شونم سنگین تر میشه کسی که نعمت پول زیاد رو داره نگهداریشم سخت تره کسی که ورزشکار بزرگیه باید بیش از پیش مواظب کردار و رفتارش باشه کسی که خوش قیافه ست باید بیشتر مراقب باشه و از نعمتی که خدا بهش داده درست استفاده کنه ببین خدا ما رو زیبا نمیکنه که ما دلبری کنیم دیگرانو وسوسه کنیم وبا زیباییمون اهدافمونو پیش ببریم من خیلی تبریک میگم بهتون که باوجود قیافه خوبت (ومیدونم که چقد شرایط گناه برات زیاد بوده)تا الان با هیچ دختری دوست نشدی این مایه مباهاته. اینکه میگی تنها هستی شک نکن هیچ دختری نمیتونه از تنهایی درت بیاره فقط یه مدت دختر میاد سرگرمت میکنه به مرور بینتون کنتاک پیش میاد اعصابت بهم میریزه به گناه میفتی ابروت لب پرتگاه قرار میگیره اگه باهاش ازدواج کنی یه عمر کوله پشتی شک رو با خودت حمل میکنی که نکنه …..؟!!!اگه ازدواج نکنی اون بهت پشت پا میزنه و شایدم یه روز به گوش همسر اینده ت برسه که تو قبلا دوست دختر داشتی. تنهاییتو با خیلی چیزا میتونی عوض کنی یه دوست دلسوز و مومن با درس-ورزش-پیک نیک-کلاسای اموزشی-کار موقت-فیلم-ارتباط صمیمی با خونوادت و مهم و مهم ومهمتر ارتباط قلبی و عاطفی با خدا و امام عصرمون و درخواست کمک از اونا.و اینکه بزودی شرایط ازدواج برات مهیا شه و با یه خانوم اصیل و همه چی تموم عروسی کنی خیلی طولانی شد سرتو درد اوردم موفق باشی و قدر خودتو بدون
    0 0 • پاسخ
  • متین
    • 17 آگوست 2021 در 4:12 ب.ظ
    خیلی بده که کسی تنها باشه مخصوصا اگه قبلش با خیلیا دوست بوده و بعد یه دفه تنها شده من خودمو مثال میزنم . پارسال به دلایلی مجبور شدیم از شهر خودمون مهاجرت کنیم به یه جای دیگه . اون دوران بدترین دوره زندگیم بود و از تنهایی و بیکاری بیچاره شده بودم . تا این که به هر بهونه از خونه میزدم بیرونو خودمو سرگرم میکردم . تا حدی بودم که فقط میخواستم با یکی صحبت کنم حتی یک کلمه که به یکی بگم سلام واسه همین الکی از مردم یا ساعت و آدرس جایی و … میپرسیدم که خداروشکر یه سری رفیق همینجوری پیداکردم ولی اصل ماجرایی که باعث شداز اون حالت بیام بیرون این بود که واسه نماز همیشه میرفتم مسجد (حتی نماز صبح) تا جایی که اگه یه روز نمیرفتم مردم ازم سوال میکردن چرا دیروز نیومدی خوشبختانه از طریق همین کارا الان دوستای زیادی دارم و خیلی باهم صمیمی هستیم اگه شما هم مثل منی و هیچ رفیقی دوروبرت نیست بهترین چیزی رو که میتونم بهت پیشنهاد کنم اینه که بری تو جمع های عمومی مثل هلال احمر و مسجد یا هرجایی که به نظر خودت خوبه فقط جایی باشه که همیشگی باشه و هم سن و سالای خودت توش زیاد باشن موفق باشی
    0 0 • پاسخ