بزرگترین تصمیم زندگی؟؟سر دوراهی قرار دارم؟لطفا کمک

سلام.امیدوارم همه خوب باشید.من یه پسر ۱۹ساله هستم با قد۱۵۰سانت.بخاطر قد ام خییییلی رنج کشیده ام خیییییبلی.نمیخاهم همه اش رو بگم.من قراره تا۲ماه دیگر برم خارج از کشور(اروپا) اون هم دایمی.دلم نمیخاهد پیش بستگانم برم تو اروپا(پسرهای عمو،پسرهای خاله،و دختران خاله و عمه)چون اونها بعضی حرفایی میزنن و بعضی شوخی هایی میکنن بخاطر قد ام که دلم آتیش میگیره و یه جوری من حس میکنم منو خیلی ناتوان،ضعیف و حقیر میدونن.همه اونها زندگی خوب دارن از هر نگاه.مثلا هر یکیشون دوست دخترها دارن،دوستانی دارن که باهاشون تفریح و مسافرت میرن،باشگاه زیبایی اندام میرن اما من چه؟؟دوست دختر نمیتونم داشته باشم،نمیتونم زیبایی اندام برم آخه قد من۱۵۰هست چگونه برم زیبایی اندام.کسی باهام دوست نمیشه از خودم متنفرم.میدونم آنها میدونن چقدر حقیر،و لهه لهم کاملا شکسته وقتی باهام شوخی میکنن قد مو در میان میارن..من میخاهم از آنها دورتر و یه جای دیگر برم و یه زندگی جدید آعاز کنم.اماااا.نمیدونم با حس غربت و تنهایی چه کنم؟؟آیا میشه به مرور به تنهایی عادت کنم؟؟چقدر طول خواهد کشید؟نکنه نتونم تنهایی رو تحمل کنم؟؟آیا تصمیمم درسته و یا غیر منطقی؟؟لطف

images.png

اولین جلسه مشاوره

 

قیمت اصلی جلسه مشاوره 249,000 تومان

قیمت اولین جلسه مشاوره 79,000 تومان

روز
ساعت
دقیقه
ثانیه
می توانید به صورت 24 ساعته از طریق تلگرام یا واتساپ با تیم روانشناسی شیک اندیش در ارتباط باشید

مقالات مرتبط

3 comments

  • ببین عزیزم میتونی فرار کنی اما قدت چیزی نیست که جاش بذاری فرار کنی. بری هرجایی دوست و اشناهای قدیمیتو نبینی دوست و اشنای جدید پیدا میکنی دیگه؟ نمیکنی؟ بهتر این نیست که خودتو قبول کنی با همه ی خوبیا و کمبودات؟؟ بهتر این نیست که خودتو اذیت نکنی سر چیزی که دست خودت نبوده؟ بهتر این نیست که شوخیا رو هم قبول کنی و حتا خودتم با خودت شوخی کنی که جنبه ت بره بالا بیخودی ناراحت نشیو حساسیت بخرج ندی. بیا به خودت بگو پسر کوتاه پسر کوتوله یه متری یه وجبی و بخند با خودت اینا رو تمرین کن که برات شوخی باشنو واقن ازشون دلخور نباشی. این چیزی نیست که ناراحت باشی بخاطرش بخدا به چیزایی فک کن که دست توئه خودت میدونی که چه کارایی میتونی بکنی که همه بهت حسودیشون بشه و این هیچ ربطی به قدت نداره ببین فرار کنی از خودت ینی خودتم خودتو دوسنداری اما خودت خودتو همینجوری که هستی قبول بکنی دیگه مشکلت این نیستو زندگیتو میکنی به سمت بهتر شدن مثل بقیه و هرجای دنیا هم که زندگی کنی حس خوبی داری شاید اگه بگم کلن ناراحتش نباش بگی من درکت نمیکنم اما واقعن میگم اگه من جات بودم اصلا این برام مهم نبود وقتی دست خودم نبود که بخام قبولش نکنم یا عوضش کنم پس قبولش میکردم و تفاوتمو دوسش داشتم و به هیچ وجه وقتی نمیشه سعی هم نمیکردم ازش فرار کنم و همه ی محدودیتایی که برام ایجاد میکرد رو هم سعی میکردم بشناسمو یه راهی براشون پیدا کنم یا اگه مسئله ی کوچولو و کم اهمیتیه(مثل دوست دختر داشتن) بیخیال شم. خلاصه اینکه اگه قد شعورت پایین نباشه قد جسم هیچ مهم نیست تو میتونی بهترین زندگی رو برای خودت و در اینده کسی دیگه هم بسازی که بقیه حسرتشو بخورن
  • راستش من از بچگی خیییلی حساس و یه کمی مغرور بودم..تو مدرسه از دوستانم از هر نگاه سرتر بودم اما وقتی بزرگ شدم و این واقیعتو درک کردم واقعا شکستم..فکرشو هم نمیکردم اینقدر روم تاثیر بذاره…راستش وقتی کنار اونها قرار میگیرم و به کمبود هام و محرومیت هام فکر میکنم از خودم متنفر میشم و دلم میخاد از همه دوری کنم..هرچه سعی کردم خودمو تغیر بدم اما نتونستم فکر میکنم تا ابد همینگونه خواهم ماند.از زندگیم هیچ لذت نمیبرم هیچ،چون از خودم و از شخصیتم متنفرم..امیدی هم به آینده و ازدواج ندارم همین باعث شده نسبت به خود خیلی بی تفاوت بشم..فکر خودکشی نیز آزارم میدهد.نمیدونم چه کنم.جلوی همه همیشه فیلم بازی میکنم و خودمو با شخصیت،شاد،اجتماعی، و مهم جلوه میدم میترسم یه روز همشون بدانند.خیلی فکرم درگیره نمیدونم چه بگم
  • سلام اگه از ایران بری با همین قد میری و اتفاقا اروپاییها خیلی قدبلند هستن و این مسئله بیشتر اذیتت میکنه ولی ایران میتونی افراد زیادیو مثل خودت ببینی همیشه به چیزی که هستی افتخار کن برای چیزی هم که نمیتونی تغییر بدی زندگیتو خراب نکن تو غصه بخوری یا نخوری باید با همین قد زندگی کنی پس بجای آزار دادن خودت سعی کن شاد و مفید باشی انقد پرانرژی و موفق باش که قدّت توی همه ی خوبیات گم بشه و به چشم نیاد شاد باشید