بعنوان یک پدر ومادر همیشه نگران هستید که نکند فرزندتان در جوانی سردرگم ، نگران و بلاتکیلف باشد،گاهی در فکر فرور رفته و باخود می گویید نکند در آینده مشغول کاری باشد که به آن علاقه ای نداشته و صرفا برای امرار معاش به آن مشغول شده است و مهم ترین ترس شما اینست که مبادا کودک شما هنگامی که به سی سالگی رسید از زندگی خود راضی نبوده و خلاصه کلام شاد و خوشحال نباشد.کلید رفع تمام این نگرانی ها این است که شما برای استعدادیابی فرزندتان دست به کار شوید و با این کار او را دقیقا در جایی بنشانید که اصلی ترین علاقه او نهفته است ، با همین کارست که او در آینده ضمن رضایت شغلی و در آمد آفرینی از زندگی خود نهایت لذت را هم میبرد،اگر چنین شود که واقعا ایده آل و خوب است او در آینده یک جوان موفق،شاد و راضی خواهد بود.

متاسفانه سیستم های آموزشی موجود در کشور ما برای استعدادیابی کودکان شما طراحی نشده اند ، اما نمیشود دست روی دست گذاشت و طریق بی خیالی را پیشه کرد،به همین منظور در این مقاله ما اختصاصا  روش هایی را برای والدین طراحی کرده ایم که بتوانند با به کار بستن آن تکنیک ها در محیط خانه به استعداد اصلی کودکان خود پی ببرند.

برای آن که به کودکانمان کمک کنیم از زندگی خود نهایت بهره را ببرند باید در مورد کودکمان بیاموزیم و آنها را درک کنیم و به آنها نیز کمک کنیم تا درمورد خود بیاموزند و خود را درک کنند.

نگران نباشید ، کار انقدرها هم که فکرش را می کنید سخت نیست ، شما لطف بسیار بزرگی در حق فرزند خود می کنید اگر در  شناخت مسیر حقیقی زندگی اش او را کمک کنید،بعدها او از شما به خاطر این لطف بزرگ بارها سپاس گزاری خواهد کرد.چون از میان هزاران راه که می توانست برود، او را در مسیر واقعی زندگی اش قرار دادید. شادی و موفقیت کودکتان در آینده دغدغه شماست؟پس باما همراه باشید

گام اول:بدون پیشداوری کودکتان را فقط ببینید

بخش عمده ای از فعالیت های کودکان در طول روز نشان گر علاقه مندی های و گرایش های آنان است.هیچ چیز برای یک بچه بدتر از این نیست که او را مجبور به انجام کاری کنیم و البته مطمئن باشید که اگر شماکاری را به کودکتان تحمیل کنید او به خوبی روش هایی را پیدا خواهد که از انجام آن فرار خواهد کرد.به همین منظور بهتر است تنها خوب نگاه کنید که او بیشتر مشغول چه کارهایی میشود چون همین مورد سرنخ هایی از استعداد او به شما خواهد داد که شما را در کشف توانایی هایش راهنمایی خواهدکرد

خوب نگاه کنید ، اگر کودکتان تا فرصتی پیدا میکند مشغول خراب کردن و از نوساختن وسایلش میشود ، به احتمال زیاد او به تعمیرر کردن علاقه مند است پس او را سرزنش نکنید زیرا او از کشف ارتباط قطعات با یکدیگر و اتصال دوباره آن لذت میبرد شاید او در آینده قرار است مکانیک ماهری بشود، فرزندتان مدام در حال زمزمه کردن ترانه هایی ست که به گوشش خورده است یا با وسایل مختلف نواهای عجیب و غریبی مینوازد و چنان در این کار غرق میشود که گویی بتهون دیگری متولد شده است ؟ پس فقط او  را ببنید شاید کارهای او برای شما بی معنا به نظر برسد اما شک نکنید که او در حال انجام معنا دارترین فعالیت زندگی خودش است.در نظر داشته باشید که شما به مثابه ی کارآگاهانی هستند که برای پیدا کردن سوژه مورد نظر خود (همان استعداد کودکتان) باید هر لحظه همه کارهای او را در نظر گرفته و او را با دقت رصد کنید.زیرا بخش عمده ای از استعداد های پنهان کودکان در فعالیتهایی گنهان است که آنان برای مدت زمان زیادی بدون هیچ گونه تحمیل و اجباری در آن غرق میشوند..علاوه بر این شما میتوانید این مشاهدات ارزشمند خود را به مشاور استعدادیابی کودک خود داده و با اینکار او را چند مرحله برای کشف استعداد فرزندتان جلو بیندازید

گام دوم:چگونه محیط را برای کشف استعداد فرزندم مهیا کنم؟

محیط که گاهی به آن پرورش دهنده یا تربیت دهنده می گویند ، شامل عوامل بسیار مختلفی ست که مهم ترینشان را برایتان تشریح        می دهیم

برای مثال کیفیت تغذیه بررشد فیزیکی بچه ها تاثیر میگذارد ،در مواردی که کودکان سو تغذیه شدیدی دارند،نمی توانند انقدری که استعداد مادرزدای آنها  اجازه میدهد،رشد کنند.در واقع حتی اگر فرزند شما در زمینه ای فوق العاده مستعد باشد اما تغذیه مناسبی نداشته باشد انقدر ها نمی تواند خودش را شکوفا کند

محیط به ما کمک می کند که شخصیت و رفتار خود را شکل دهیم، به طور کلی اگر کودک شما در محیط پر بارتری زندگی میکند نسبت به کودکانی که در شرایط زندگی نامناسب هستند، به احتمال بیشتری در زمینه های مختلف رشد می کنند.

محیطی که برای کودک خود فراهم می کنید می تواند آنها را در جهتی سوق دهد که استعدادهایش به طور کامل تری شکوفا شود اما این محیط نمی تواند آنها را فراتر از استعداد ذاتی اش پیش ببرد.همچنین محیطی که کودک شما در آن قرار دارد، ممکن است آنها را از استعداد ذاتی اش باز دارد و باعث شود که بر نیازهای اولیه و حیاتی خود بیشتر متمرکز شود

اما شما به عنوان یک پدر ومادر باید توجه کنید،عوامل محیطی که  در رشد کودکتان اهمیت دارد، فراتر از بهداشت و سلامت جسمی و درسی آنهاست، این عومل شامل سلامت و بهداشت روانی و اجتماعی نیز میشوند. خود شما هم بخش مهمی از این عومل هستید باید مراقب خود و رفتارتان با بچه هایتان باشید، اگر بکوشید به بهترین نحو درکنار آنها باشید  موجب می شوید تا بهترینی باشند که می توانند.

اغلب پدر و مادران به اشتباه فکر میکنند که اگر کودکان خود را در معرض یادگیریهای بیشتری قرار دهند کودکشان توانمند تر شده و در آینده پرافتخار تر خواهد شد،در صورتی که اصلا این گونه نیست سعی نکنید تمامی تجربیات ارزنده ای را که فکر می کنید بچه ها از آن بهره می برند به آنها عرضه کنید. چیزهایی مثل خرید کتابهای بیشتر شروع کلاس ژیمناستیک یا یادگیری زبان

خیلی به آنها فشار وارد نکنید و  تلاش نکنید کودکتان را به یادگیری چیزهایی وادار کنید که آمادگی آن را ندارند.

 گام سوم:از تشویق غافل نشوید،معجزه میکند

وقتی صحبت از تشویق میشود منظور سوق دادن کودکتان در جهت مثبت ، حمایت یا اطمینان خاطر دادن به آنها و ایجاد اعتماد به نفس امید و قدرت درونی است.در معنای کلی تر وقتی شما سعی میکنید از تشویق برای کشف یا پرورش استعداد کودک خود بهره ببرید به این معناست که  در واقع شما به آنها کمک می کنید تا دستاورد بیشتر یا احساس بهتری در مورد خودشان داشته باشند یا بتوانند  از تمام ظرفیتهای موجودشان بهره بگیرند و موفقتر شوند. باید هم چنین به انها کمک کنید تا سخت تر تلاش کنند،اما چگونه این احساس ها را در آنها ایجاد کنیم؟

بچه ها وقتی چیزی را یاد می گیرند که واقعا مورد علاقه شان باشد و اگر از مواردی استفاده کنند که به آنان انگیزه بدهد به شیوه لذت بخشتری و موثرتری یاد می گیرند.

بهتر است بعنوان پدر یا مادر سعی کنید محیطی را به وجود بیاورید که کودکتان در آن رشد کند و یاد بگیرد اما در نهایت این کودک شماست که تعیین می کند که چه چیزی مورد علاقه اوست و به آن گرایش دارد.

شما باید محیطی را به وجود آورید که کودکان به چالش گرفته شوند اما خسته نشوند و از پای در نیایند محیطی را ایجاد کنید  که فضا و فرصتی برای رسیدن به سطوح بالاتر رشد و موفقیت را در اختیارشان قرار دهد اما آنها را مجبور نکند به اهداف از پیش تعیین شده برسند.برای مثال کودکتان تا فرصت آزاد پیدا می کند مدادرنگی ها و دفترش را به گوشه ای میبرد و ساعتهای طولانی مشغول بوده ،خط خطی میکند، اشکال خیالی میکشد و غیره ،اگر در این هنگام شما به او بگویید : بهتر نیست به درس و مشقت برسی اورا نه تنها از فعالیت لذت بخشی که بدون اجبار به آن مشغول شده بود دور کرده اید بلکه شاید سرنخ مهم استعداد او را از بین برده باشید.پس ازاین به بعد اگر دیدید کودکتان بدون فشار یا اجبار به کاری سرگرم میشود او را تشویق کرده و محیط را برای پرورش آن فراهم کنید

به این نکته همواره دقت کنید ،تشویق کردن هرگز به معنای رشوه دادن ، تهدید کردن ، تحت فشار قرار دادن ،هل دادن یا با خود کشاندن کودک برای رسیدن به یک هدف خیلی بزرگ نیست.حتی به معنای آن نیست که شما با تحسین کردن یا با تقدیر کردن از کودکتان میخواهید رفتار بچه ها را تغییر دهید یا مهارتهای خاصی  را در آنها ایجاد کنید ،بلکه شما بعنوان پدر و مادری که تشویق کردن را به منظور کشف استعداد فرزند خود می خواهید به کار ببنید باید محیطی را ایجاد کنید که باعث شود توانایی های فرزندتان در زمینه های خاص مورد علاقه شان ارج نهاده شود، به شیوه ای که به آرامی بتوانند رشد کنند و فرصتی عالی برای شکوفایی در اختیارشان قرار گیرد.نکته مهمی که دراین باره وجود دارد اینست که شما باید از آن کسی که فرزندتان میخواهید به آن تبدیل شود،عقب نشینی کنید و بگذارید بچه ها خودشان باشند تا بتوانند تا آنچه را که در درونشان است را بیان کنند و به واقعیت برسانند.

کودکتان را به فعالیتی وادارتشویق کنید  که مورد علاقه او باشد نه شما ،برای مثال برای تشویق کودکتان به فراگیری موسیقی اجازه دهید او سازی را که میخواهد انتخاب کند و همین طور نوع موسیقی ای  را که دوست دارند خود انتخاب کنند

کودکتان کتابخوانی را دوست دارد؟ اجازه دهید کتابهایی را بخواند که مورد علاقه اش است و برایش مناسب است

اگر کودکتان علاقه مند به ورزش است دنبال علائق او باشید از او بپرسید دوست دارد چه ورزشهایی را یاد بگیرد ، سپس به انتخاب های او احترام بگذارید و فرصتهایی را در اختیارش قرار دهید.

مشارکت دادن کودکتان در انتخاب کارهایی که دوست دارد انجام دهد و آزادی دادن برای انتخاب نوع فعالیت های روزمره یکی از بهترین روشها برای کشف استعداد درونی و ذاتی آنان است.

گام چهارم:به جای نتیجه بر تلاش هایی که میکند متمرکز شوید

برای ما بزرگترها این به یک عادت تبدیل شده است که هنگام انجام کار بیش از آن که از روند کار لذت ببریم، بر روی نتیجه کار متمرکز میشویم ،اما باید مراقب باشیم کودکان در چنین چاله ای گرفتار نشوند.

مثلا کودک ۵ ساله شما ۵ دقیقه را صرف رنگ گردن نقاشی خود کرده است اما وقتی یک خط اشتباه را روی کاغذ می کشد ناراحت می شود او به جای اینکه بر قسمت های خوب نقاشی متمرکز شود تنها  بر آن علامت اشتباه و نتیجه نامطلوب متمرکز شده است.

حالا اگر همیشه این چنین بوده اید نگران نباشید ازین به بعد تلاش های آنان را در روند کار تحسین کنید نه فقط نتایج تلاشهایشان را.

به آنها نشان دهید که در جریان تلاشهایشان هستید به آنها کمک کنید تا خود را مشاهده کنند و از فن بیان و ابراز عقیده خود در جهت پیشرفت و رشد خود لذت ببرند.

چنین شیوه ای  اثرات جانبی فوق العاده دیگری هم دارد برای مثال باعث میشود در بزرگسالی  اعتماد به نفس بیشتری داشته باشند زیرا تبدیل به کسانی میشوند که از آواز خواندن خود و یا نواختن یک موسیقی لذت می برند.بدون توجه به اینکه دیگران چه واکنشی میدهند، آنان به آینه نگاه می کنند و خودشان را دوست دارند فارغ از اینکه که بیش از حد نگران باشند که دیگران آنان را چگونه می بینند وچه قضاوتی در باره شان میکنند.

گام پنجم:هنرمندانه او را با علایقش سرگرم کنید

اگر کودک شش ساله تان به مطالعه و یادگیری در مورد حشرات و حیوانات علاقه مند است و استعدادی در این زمینه دارد،او را به موزه علوم نمایشگاه یا باغ وحش ببرید، یا بگذارید اتاقش را با برچسب حیواناتی که دوست دارد تزئین کند یا این که اکواریومی برای او فراهم کنید ، هنر شما این است که او را در معرض علایقش قرار دهید.این مورد به خودی خود برای پرورش استعدادهایش معجزه می کند.کتاب، بازی ،برنامه های کامپیوتری و فیلمهایی در اختیارش قرار دهید و او را در کلاس ها و فعالیتهای خاص ثبت نام کنید.

کودکی دارید که فکر می کنید علاقه یا استعدادخاصی به درک عواطف خود و یا احساسات دیگران دارد، برای او زیاد کتاب بخوانید و در مورد عواطف و روابط شخصیتهای داستان با او بحث کنید،او را تشویق کنید به انواع گروه های اجتماعی بپیوندد و گاهی به او کمک کنید تا یاددادشت های روزانه بنویسد.

اگر کودک ۴ ساله تان از نقاشی، طراحی و بازی با خمیر و اینها لذت میبرد ،یک میز هنری در زیرزمین، پارکینگ یا انباری درست کنید و انواع موادی را که میتواند با آنها دست به کشف و خلق بزند در آنجا قرار دهید.خانه شما اولین و مهمترین محیط آموزشی شماست که بچه هایتان در زندگی خود تجربه می کنند.این محیط هر چه غنی تر و متنوع تر باشد احتمال آن که فرزندتان استعداد خود را بشناسد بیشتر میشود،لازم نیست برای دستیابی به این منظور ثروتمند باشید،قطعات سنگ، شاخه های درختان،کتابهایی که از کتابخانه می گیرید و برخی فعالیتهای رایگان اجتماعی به اندازه برنامه هایی که در کلاسهای پر هزینه یا خصوصی ارائه می شوند یاری کننده اند.

گام ششم:همانی شوید که آرزو دارید روزی کودکتان به آن تبدیل شود

اغلب بچه ها وقتی پدر یا مادری را می بینند که مهارت یا رفتاری را انجام میدهند که درموردش فکر کرده اند نه تنها الگویی برای کارهای مفید می یابند بلکه تشویق نیز میشوند زیرا بسیاری از بچه ها دوست دارند شبیه پدر و مادر خود شوند

وقتی بچه ها میبینند که به محض آن که وقت آزاد پیدا می کنید به سرعت به سراغ یک کتاب ، داستان یا مجله میروید آنها نیز گرایش بیشتری پیدا می کنند که به خواندن  احترام بگذارند و تمایل بیشتری برای خواندن پیدا میکنند اگر شما مرتب وزش می کنید و به فعالیت و تناسب اندام اهمیت می دهید و بدنتان را وا میدارید بهترین عملکرد را داشته باشد آنها نیز تلاش می کنند همین کار را انجام دهند و فکر می کنند که بدن برای همین کار به وجود امده است و در اخر وقتی آنها میبینند که شما انسانی مهربان و با محبت هستید به دوستان خود کمک می کنیدو در فعالیتهای اجتماعی مشارکت دارید انها نیز به طور طبیعی فکر می کنند که یک انسان باید چنین رفتاری داشته باشد و تشویق میشوند که توجه بیشتری به این مسائل داشته ، حساس تر باشند و در مسائل مشارکت کنند

گام هفتم:کودکتان را با آغوش کاملا باز بپذیرید

همه ما آرزوهای بزرگی برای فرزندان خود داریم. دوست داریم آنها با استعدادهایشان جهان را دگرگون کنند ،اما نکته بسیار مهمی که باید به آن دقت کنیم این است که بدانیم هر کودکی با جاه طلبی ها ، آرزوها و اهداف منحصر به فردی متولد می شود .پذیرفتن به این معنا است که ما تلاش کنیم تا در مقابل توقعاتی که جامعه از

کودک ما دارد سکوت کنیم.خیلی مهم است که شما بعنوان یک پدر و مادر حواستان را جمع کرده و اجازه ندهید دوستان اطرافیان و خانواده نزدیکتان تلقی های خود از یک شخص موفق را به آنان تحمیل کنند..فرزندتان همان طور که هست دوست بدارید و به جزئی ترین توامندی های آنها افتخار کنید.شاید پدربزرگ  و مادربزرگ او دوست دارد تا در آینده نوه خود را یک پرفسور یک دانشمند یک پزشک یا یک مهندس ببینند اما انچه که آنها دوست دارند اصلا مهم نیست زیرا فرزند شما با یک استعداد ذاتی به این دنیا پا  گذاشته است و فقط استعداد اوست که مشخص میکند او قرار ست در آینده به چه کسی تبدیل شود.

گام هشتم:گاهی عقب بکشید و فقط تماشا کنید

این که آرزویی دست نیافته خود را به فرزندتان تحمیل کنید خیلی وسوسه برانگیز است، برای مثال همیشه دوست داشتید در مسابقات ژیمناستیک المپیک رتبه بیاورید و نتوانستید و ادامه دادن این راه نرفته را بر دوش کودک بی گناه خود می گذارید، اما اگر واقعا تصمیم به کشف استعداد فرزند خود گرفته اید به هیچ عنوان این رسمش نیست.

پیشنهاد ما به شما که دغدغه کشف استعداد فرزندتان را دارید این است که چشمانتان را مانند یک عقاب باز کرده و رفتارها ، بازی ها و فعالیتهای او را مشاهده کنید،برای مثال :

آیا غالبا کودکاتان را در حال نقاشی کردن می بینید؟

آیا پسر شما بیش از آن که در حیاط خلوت مشغول بازی باشد مشغول ساختن، خراب کردن و روی هم سوار کردن آجرهاست تا قصر رویاییش را بسازد؟

-یا این که فرزندتان را مدام در حال شمارش اشیا و حال کردن جدول و معماها می بینید؟

بعد از این که به خوبی رفتارهای فرزندتان را مشاهده کردید ابزارهایی را برای ادامه دادن علایقش در اختیارش قرار دهید به طور مثال این میتواند ثبت نام او در کلاسی باشد که بیش از همه دوست می دارد(نه شما)

و فراموش نکنید که با کودکتان در مورد کلاس های که میخوهید او را ثبت نام کنید با او مشورت کنید زیرا این مورد به شما کمک میکند تا بفهمید که آیا  او  درباره فعالیتهایی که مدام مشغولشان است جدی است یا این که برایش صرفا در حکم یک سرگرمی ست؟

گام نهم:برای کشف استعداد آنها صبور باشید

بله کسانی مثل موزارت نواختن ساز را در ۴ سالگی شروع کرده و در آن نابغه شدند اما قرار نیست همه  در دوران کودکی پی به نبوغ  استعدادهای خود ببرند اما اگر فرزند شما ده سال یا بیشتر دارد و هنوز نفهمیده اید که استعداد ذاتی او در چه زمینه ایست نگران نباشید زیرا اگر صبور باشید و به خود و به فرزندتان زمان بدهید و راهکارهای درست را به کار ببندید عاقبت حاصل تلاشهایتان را خواهید دید

تحقیقات نشان داده است که انسانها تا مرحله دبیرستان قادر به به فکر کردن جدی درباره اینده خود نیستند و راه های مختلف را امتحان می کنند پس تازمانی که فرزند شما به این مرحله می رسد تلاش کنید آنها را در معرض فعالیتهای مختلف قرار داده تا این که از بین انها علاقه اصلیش کشف شود

گام دهم:چه زمانهایی باید به کودک خود سخت بگیرید و چه موقع باید به آنها آسان بگیرید؟

درطول فرایند استعدادیابی با زمانهایی رو به رو میشوید که آنها با اینکه در حال انجام فعالیت های مورد علاقه خود هستند اما گاهی از انجام برنامه ها و کارها خسته شده و دوست دارند خیلی زود دست از کار بکشند

شما در این مرحله بهتر است با مربی او صحبت کرده تا به فرزند شا روحیه و انگیزه بدهد شاید او در حال یادگیری قطعه سختی از پیانوست یا در حال یادگیری تکنیکی ورزشی است به هرحال سختی  این مرحله ها نباید باعث شود که او دلزده شده و از علاقه ش کم شودتوصیه ها :

1. تلاش کنید بچه ها را به این سمت سوق دهید که عملکرد خود را ارزیابی کنند و حامیان و منتقدان خود باشند
2. برای بچه هایتان تا حد ممکن فرصتهایی را ایجاد کنید تا بتوانند تصمیم بگیرند و تصمیم هایشان را ارزیابی کنند
3. به خاطر داشته باشید که باید به فرایند کارتوجه کنید نه تنها به نتیجه ، به آنها کمک کنید یاد بگیرند که فرایند کار را تحسین کنند نه فقط نتیجه حاصله را
4. به علایق بچه ها توجه کنید و در اموزش بخشی را به علاقه انها اختصاص دهید
5. شما بعنوان مهم ترین الگوی فرزندتان باید چنان باشید که دوست دارید روزی فرزندتان آنگونه باشد
6. بچه هایتان را برای موفقیت اماده کنید موفقیت به موفقیت بیشتر می انجامد و شکست به شکست بیشتر می انجامد
7. ودر اخر یادتان باشد که استعدادیابی فرآیندی ست که کاملا نیازمند صبرشماست و کودک شما نیاز دارد که تا از بین انتخاب های متعددی که در پیش رویش قرار میدهید،ضمن امتحان کردن و تجربه فعالیتهای مختلف، آنی را برگزیند که بیش از همه علاقه و توانایی دارد و این ممکن نمیشود مگر این که در یک بازه زمانی مناسب تمام ان ها را امتحان کند

دلایل نیاز به استعدادیابی کودک

دلایل نیاز به استعداد یابی کودک: همه ما این جلمه را شنیده ایم: استعداد و علاقه هایت را دنبال کن.

این جمله ایست که اکثر سخنگو ها و رسانه های انگیزشی به ما می گویند. اما واقعا اگر اینکارا انجام

دهیم، چه می شود؟ به عنوان والدین، چگونه می توانیم به کودکانمان کمک کنیم تا رویاهایشان را دنبال

کنند و از استعدادهای خود بهره گیرند؟ آیا واقعا باید اینکار را بکنیم؟

با مشاوران استعداد یابی ما تماس بگیرید.

ما در جامعه ای زندگی می کنیم که دقیقا استعداد را به کارهایی که درآنها موفق هستیم، معنی می کند.

این میزان تمرکز برروی عملکرد بالا، باعث می شود تا بسیاری از افراد کم سن و سال جامعه فکر کنند که

هیچ استعدادی ندارند. بسیار تاسف آور است وقتی که از دانش آموزان می پرسی که چه استعدادی داری و

جواب آنها همیشه «استعدادی ندارم» است. بسیاری از افراد هم نمی توانند بسورت صریح، خوب یا بد بودن

مهارتشان در زمینه ای را به زبان بیاورند.

ما به فرزندانمان نیاموخته ایم که چگونه استعداد های خود را بیابند، و آنهایی هم که میدانند چه استعدادی

دارند،آموزش ندیده اند که چگونه و با چه زبانی این استعداد را بیان کنند. این یعنی که ما فرصت مهمی را که

می توانستیم با کمک به فرزندانمان دررابطه با دستیابی به حداکثر توانایی آنها و موفقیتشان دخیل باشیم، از

دست داده ایم.

انواع استعداد:

محققان روانشناسی به طور پیوسته در سه دهه گذشته برروی استعداد ها مطالعه کرده اند و صدها استعداد

را به دو دسته جامع، تقسیم کرده اند: استعداد های مهارتی (چابک بودن در ورزش و یا با فعالیت خاصی اخت

شدن) و استعدادهای شخصیتی (میزان محبت و یا شجاع بودن).

بیشتر ما به طور ناخواسته برروی مهارت ها تمرکز می کنیم، زیرا راحت می توان آن را نسبت به شخصیت

دید، اما استعداد های شخصیتی یکی از اجزای مهم در زندگی خوب هستند و برای مقابله با سختی های

زندگی، بسیار حیاتی اند. شخصیت ما حجم استعداد های مارا گسترش می دهد. شاید دختر یا پسری دارید

که در برنامه های نمایشی مدرسه شرکت نمی کند، اما باید مطمعن باشید که نشانه هایی از قوی بودن و

پاکدامنی را در شخصیت فرزندتان می یابید.

 

تاثیر والدین:

هرچقد که شما به عنوان والدین،  برای این استعداد ها ارزش قائل شوید، آنها هم استعداد های بیشتری را

درون خود می یابند.

چیز مهمی این تحقیق ها به ما می فهماند این است که استعداد درزمینه خاصی، چیزی است که آن را به

خوبی انجام می دهیم، بطور متناوب انجام می دهیم، و از انجام دادن آن فعالیت انرژی می گیریم. برای تبدیل

شدن به والدینی که به استعداد های فرزندشان توجه می کنند، باید به سه عنصری که در هر استعداد وجود

دارند، دقت کنیم: عمل (خوب انجام دادن فعالیتی)، انرژی (احساس خوبی نسبت به انجام دادن آن فعالیت

اشتن)، و تعداد بالای انجام دادن آن فعالیت (انتخاب می کنیم که برای دفعات زیادی آن کاررا انجام دهیم).

مثلا عالی بودن در خوانندگی، به معنی سوپر استار شدن نیست؛ این تنها میزان استعداد و متعهد بودن نسبت

به فعالیت خاصی را نشان می دهد که اگر پرورش یابد، به نتایج فوق العاده ای بدل خواهد شد.

اگر می بینید که فرزندتان در انجام فعالیتی، بسیار خوب عمل می کند، از انجام دادنش خسته نمی شود و بارها

و بارها آن را تکرار می کند، شما نظاره گر استعداد فرزند خود هستید و اینجاست که باید مطمعن شوید که با

حمایت های همه جانبه از طرف شما، کودکتان استعداد هایش را دنبال می کند.