در اوایل یک رابطه عاشقانه، اغلب زوجین شور و شوق زیادی برای سکس دارند. با گذر زمان و عادت کردن زوجین به زندگی جدید، از دفعات رابطه جنسی کاسته می‌شود. این روند باعث به وجود آمدن مشکلی می‌شود که همه زوجین آن را تجربه می‌کنند. مشکل این است که یکی از زوجین حس و حال رابطه جنسی را دارد و دیگری ندارد، در این مواقع تکلیف چیست؟

تحقیق در مورد دفعات رابطه جنسی

سوال این است که زوجین چگونه در مورد دفعات رابطه جنسی مذاکره می‌کنند؟ در مطالعه‌ای که به جستجوی جواب این پرسش پرداخت، محققین روابط ۹۲ زوج در بازه سنی ۱۹ تا ۳۰ سال را بررسی کردند. در طی این تحقیق از هر یک از زوجین خواسته شد تا به شکل جداگانه به چند سری سوالات نظرسنجی مربوط به رابطه زناشویی خود جواب دهد.

نظرسنجی اول سطح علاقمندی فرد برای داشتن روابط جنسی خارج از چهارچوب ازدواج را بررسی می‌کرد. در نظر افرادی که علاقه چندانی برای روابط جنسی خارج از ازدواج (سکس اتفاقی) نداشتند – یا حتی حس بدی نسبت به آن داشتند – سکس ابزاری برای ابراز عشق در یک رابطه متعهدانه محسوب می‌شد. در مقابل به نظر افرادی که به روابط جنسی خارج از ازدواج هرچند به صورت کوتاه‌مدت علاقمند بودند، سکس ابزاری برای لذت‌جویی فارغ از احساس عشق است.

دیدگاه دوگانه زوجین در مورد عشق و سکس

به گمان محققان تمایل افراد برای جدا در نظر گرفتن رابطه جنسی از احساس عشق، ممکن است نقش مهمی در چگونگی مذاکره زوجین حول موضوع رابطه جنسی داشته باشد. از این گذشته، اگر در نظر شما رابطه جنسی و عشق دو چیز غیرقابل انفصال از هم باشد، نتیجه این می‌شود که وقتی شما حس و حال خوب عاشقانه ندارید، احتمالا با همسرتان رابطه جنسی برقرار نخواهید کرد. برعکس اگر بتوانید سکس را موضوعی جدا از عشق ببینید، احتمالا حتی در زمانی که احساسات عاشقانه زیادی ندارید، تمایل بیشتری برای خوشحال کردن همسرتان خواهید داشت.

نظرسنجی دوم، کیفیت رابطه زناشویی هر یک از زوجین را مورد ارزیابی قرار می‌داد. سوال‌های این نظرسنجی شامل میزان رضایتمندی، تعهد، وفاداری، صمیمیت، اعتماد، عشق و علاقه بود.

در نهایت از هر یک از زوجین این سوال پرسیده شد که چند وقت یک بار با همسر / شوهر خود رابطه جنسی برقرار می‌کنند. امتیازبندی اختصاص داده‌شده به این سوال از ۱ (هرگز) تا ۹ (حداقل روزی یک بار) متغیر بود که داوطلبان می‌توانستند عدد موردنظر خود را انتخاب کنند. مطالعات قبلی نشان داده بود که کیفیت رابطه با دفعات رابطه جنسی متناسب است. زوج‌های خوشحال نسبت به زن و شوهرهای ناخوشنود به مراتب دفعات سکس بیشتری داشتند.

نتایج به دست آمده نشان داد که مطابق انتظار میزان تمایل به ارتباط جنسی خارج از رابطه (رد نکردن سکس اتفاقی) در مردان بیشتر از زنان است. اما با در نظر گرفتن هر یک از زوجین به شکل جداگانه، اختلاف زیادی بین زن و شوهر در تمایل به برقراری رابطه جنسی خارج از رابطه وجود نداشت. نتیجه به دست آمده همان چیزی است که روان‌شناس‌ها بدان «جفت‌گزینی تناسبی» می‌گویند. جفت‌گزینی تناسبی یعنی ما معشوقی انتخاب می‌کنیم که شبیه خودمان باشد. لذا جای تعجبی ندارد که افراد هنگام انتخاب همسر، فردی را انتخاب می‌کنند که نسبت به روابط جنسی، دیدگاهی مشابه به خودشان داشته باشد.

فرض محققان بر این بود که هر چه سطح تمایل فرد برای داشتن رابطه جنسی خارج از رابطه بیشتر باشد، میزان دفعات سکس، درون رابطه زناشویی نیز بیشتر خواهد شد. چرا که افرادی که سکس اتفاقی خارج از رابطه را رد نمی‌کنند، در مقایسه با کسانی که سکس را صرفا ابزاری برای ابراز عشق می‌پندارند، رابطه جنسی بیشتری با همسر خود برقرار می‌کنند. بااین‌حال ارتباط بین تمایل فرد به رابطه جنسی خارج از رابطه و میزان دفعات سکس، هنگامی پیچیده‌تر می‌شود که فرد درگیر یک رابطه متعهدانه (یا ازدواج) است.

میل جنسی زنان تعیین کننده دفعات رابطه جنسی میان زن و شوهر

نتایج به دست آمده در مورد مردان نشان داد که تمایل مردها به ارتباط جنسی خارج از رابطه، ارتباطی با دفعات سکس بین زوجین ندارد. در مقابل و به شکل برعکس دیدگاه زنان نسبت به «سکس اتفاقی» می‌تواند میزان دفعات سکس بین زوجین را پیش‌بینی کند. به‌عبارت‌دیگر در زوج‌هایی که بیشترین رابطه جنسی را دارند، همسر (زن) به رابطه جنسی اتفاقی، دیدگاه بازی دارد. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که این میل جنسی زنان هست که تعیین می‌کند زوجین چند بار در هفته رابطه جنسی برقرار خواهند کرد و نه مردان.

البته این نتایج برای محققان تعجب‌آور نبود. همانطور که محققان خاطرنشان می‌کنند، جامعه نروژ همچون سایر کشورهای صنعتی تاکید فراوانی بر برابری جنسیتی دارد، بنابراین به‌طورکلی مردان نروژی اهمیت احترام به مرزهای جنسی یک زن را درک می‌کنند. گمان محققان بر این است که این نتایج بر اساس ساختار و سنت‌های جامعه، متغیر خواهد بود. مثلا در جوامع سنتی مردسالار، زنان در رابطه زناشویی نقش فرعی را بازی می‌کنند و احتمالا این مردان هستند که دفعات رابطه جنسی را تعیین می‌کنند.

همچنین نتایج نظرسنجی‌ها حاکی از آن است که اغلب زوجین در مورد دفعات رابطه جنسی باهم مذاکره زیادی نمی‌کنند. تحقیقات متعدد نشان می‌دهد که اغلب زوجین تمایلی زیادی برای بازگویی و بحث با یکدیگر حول موضوع فعالیت‌های جنسی خود، ندارند. اتفاقی که می‌افتد این است که یکی از زوجین که انگیزه بیشتری برای برقراری رابطه جنسی دارد، پس از چندین بار طرد شدن جنسی، دست از پیش‌قدم شدن برای سکس برمی‌دارد و اجازه می‌دهد همسر یا شوهری که علاقه کمتری به سکس دارد تعیین‌کننده دفعات رابطه جنسی باشد. در نهایت سازشی بین زوجین اتفاق نمی‌افتد و در عوض کمترین مقسوم‌علیه مشترک، قضیه را خاتمه می‌دهد.

کلید رضایت از زندگی زناشویی: گفتگوی زوجین در مورد نیازهای جنسی خود

نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که راضی‌ترین زوج‌ها همان‌هایی هستند که دیدگاه بازی نسبت به فعالیت جنسی دارند. آن‌ها دفعات رابطه جنسی بیشتری دارد و در مورد سکس با همسر / شوهر خود گفتگو می‌کنند. همچنین این زوج‌ها با همسر خود در مورد میزان رابطه جنسی به گونه‌ای مذاکره می‌کنند که برای هر دو طرف قابل‌قبول باشد.

وقتی نیازهای یکی از زوجین دائما نادیده گرفته شود، خشم فرد افزایش و رضایت از رابطه رو به کاهش می‌رود. برای اجتناب از سیکل معیوب ناامیدی و نارضایتی، زوجین باید در همه موضوعاتی که ترجیحات طرفین متفاوت است، مصالحه کنند. ما باید برای انجام کارهایی که لزوما موردعلاقه ما نیست ولی همسرمان نیاز دارد، تمایل نشان دهیم و در عوض او هم کارهایی که احیانا دوست ندارد را برای ما انجام دهد. یک رابطه، وقتی شاد و خوشحال خواهد بود که نیازهای اساسی هر دو طرف تا حد قابل قبولی برآورده شود.