سلام. من ۲۲ سالمه. ۲ سال بود که با آقایی به قصد ازدواج دوست بودم و از تموم جزئیات زندگی هم خبر داشتیم. این اواخر بهش میگفتم که رابطمون باید جدی تر بشه. اونم یروز صبح بهم زنگ زد و در این مورد حرف زدیم. قرار شد مادرش بیاد خونه ما و با من و مادرم ملاقات داشته باشه. من از قبلم میدونستم مادرش گیر هست روی محله و خونه ما با اینکه اختلاف طبقانی خیلی زیادی ام نداشتیم. مادرش اومد و رفت چند دقیقه بعد رفتار اون آقا با من تغییر کرد چون مادرش از وضع ظاهری خونه زندگی ما بد گفته بود. دیگه به فکر تموم کردن افتادیم. چند روز بعد بهم گفت مامانم گفته عجله نکن دختر زیاد هس چند جای دیگه بریم خواستگاری. منم یجوری به اون آقا رسوندم که یسری رفتاراش با معیارای من جور نیست و منم مشکل دارم. ولی اون انگار فقط خودشو میدید. اخر بهم گفت فقط یه خواسته دارم ازت. تا یکسال خونتونو عوض کنید برید جای دیگه خونه کرایه کنید تا بتونیم باهم ازدواج کنیم. یعنی یجورایی به کلاسشون نمیومد و میخواستن هر طور شده نگن خونه ما اینجاست. من قبول نکردم و بهش گفتم تحقیرم کردی و تمومش کردیم. دوستی دو ساله ما ب همین راحتی تموم شد قبلشم باهم مشکل چندانی نداشتیم تو این دوسال هیچوقت تصمیم به جدایی نگرفته بودیم. منم هنوز بعد از دو سه هفته گاهی منتظر خبری ام ازش ولی نمیخوام اینطور باشم میدونم مناسب من نیست به هیچ وجه و واقعا دوست ندارم منتظرش باشم ولی نتونستم تابحال. چکار کنم تا فراموشش کنم سریعتر