به هییچ وجهی به رشته تجربی علاقه ندارم و ازش متنفرم و خانوادم به زور اوردنم این رشته

سلام.من ۱۸ سالمه و سال دیگه کنکور تجربی میدم…به هییچ وجهی به رشته تجربی علاقه ندارم و ازش متنفرم و خانوادم به زور اوردنم این رشته! همش میگن تو باید دکتر بشی،پولدار بشی! ولی من اصلا خوشم از خون و حتی بوی الکل نمیاد! میگن پرستاری! من طاقت ندارم مردن یه مورچه رو ببینم،چطور مرگ انسانهارو جلو چشام ببینم مث الان که کرونایی ها میمیرن … از هر چی که به پزشکی مربوط شه متنفرم.در عوضش عاشق سیاست و فلسفه و الهیاتم.قدرت درک و تحلیلم خیلی بالاست و ادبیات و زبان انگلیسیم هم عالیه…نمیدونم چیکار کنم اقا…مامانم همش میگه تو باید مارو سربلند کنی و بچه اولی و باید الگو داداشت باشی،اما حتی یکبار ازم نپرسید که به چی علاقه دارم! حتی وقتی مسابقه شطرنج شرکت کردم و سوم شدم تو شهرمون،داد زد سرم گفت شطرنج به چه درد من میخوره؟؟ جایی که بشینی ریاضی بخونی رفتی علافی!
حتی نذاشت کلاس شطرنجم برم…بچه تر هم که بودم معلمم بهش گفته بود دخترت استعداد خطاطی داره و از اون روز دور کلاس خطاطی یه خط قرمز کشید !! همچنین وقتی دید به موسیقی و گیتار علاقه دارم حبسم کرد تو خونه و گفت بی جا کردی و نمیذارم دخترم قرتی شه در حالی که من باحجاب و چادریم و بسیار مذهبی!
الانم هر کاری میکنم که بشینم درسا کوفتی تجربیو بخونم اصلاا دست و دلم نمیره و بغضی گلومو میگیره.ریاضی و فیزیکم ضعیفه و برا کنکور خیلی اذیتم…از پس تستای زیست و شیمی هم برنمیام…پارسال که قلم چی آزمون میدادم ترازم از ۴۰۰۰ و خورده ای بالاتر نمیومد و شده بود سنگی که مامانم بکوبش تو سرم…از لحاظ روحی هم خیلی داغونم و واقعا توانایی پشت کنکور نشستن رو ندارم…شما بگین چیکار کنم…