دزدی بیمارگون

تا به حال درباره دزدی بیمارگون شنیده اید؟ آیا تا به حال شخصی را دیدید که دزدی می کند اما نه به منظور نیاز مالی و رفع مشکلات؟ آیا می دانستید دزدی کردن برای بعضی از افراد احساس آرامش می دهد؟

در این جا است که درباره نوعی بیماری روانی صحبت می کنیم که جز اختلال های کنترل تکانه محسوب می شود. دزدی بیمارگون نوعی اختلال روانی است که در آن فرد مبتلا میل شدید برای برداشتن اشیا دارد که رایج ترین آنها غذا,پوشاک، لوازم آرایش، پول و اشیای کوچک به منظور حل شدن تنش و استرس و رسیدن به آرامش درونی است. در اصل شی که می دزدند ارزش مادی زیادی ندارد و فقط به جهت لذت بردن از این رفتار است که دست به دزدی می زنند.

این باور اشتباهی است که افراد تصور می کنند که افراد مبتلا به دزدی بیمارگون با آرزوی رسیدن به ثروت این کا را انجام می دهند. در اصل شی که دزدیده می شود برای فرد اهمیتی ندارد و جالب نیست بلکه خود عمل دزدی برای فرد لذتبخش است یعنی وقتی که دزدی صورت می گیرد شور و هیجان موقتی را تجربه می کنند که این احساس برای آنها آرامش بخش و ارضا کننده است اما مدت کوتاهی بعد این عمل احساس های نا خوشایند و عذاب وجدان در آنها شکل می گیرد و فکر می کنند که چه کار بی معنی انجام داده اند و پوچی به سراغشان می آید اما توانی کنترل کردن آن را ندارند و برای رهایی از تنش  به دنبال راهی موقت میگردند. افراد مبتلا به اختلال دزدی بیمارگون ممکن است از کسانی که نسبت به آنها حسادت می کنند اشیایی بدزدند اما به این معنی نیست که حتما به این دلیل است,این افراد به احتمال زیاد نشانه هایی از بیمارهای روانی دیگر هم دارند. اختلال هایی مانند: اختلال اضطرابی، سو مصرف مواد، اختلال های خوردن، و حتی اختلال خلقی. بر اساس مطالعاتی که صورت گرفته ارتباطی بین دزدی بیمارگون و وسواس فکری _ عملی مشخص شده است. یعنی محققان معتقد هستند که این افراد دچار اختلال وسواس دزدی کردن هستند که علت زیستی دارد که کمبود سروتونین ممکن است دخیل باشد.

افراد مبتلا به اختلال دزدی بیمارگون دقیقا قبل از دزدی خود دچار تنش شدید می شوند و حتما این نکته را باید در نظر گرفت که افراد مبتلا هیچ علاقه ای به اشیایی که دزدیدند ندارند که این فرق بین سارق های معمولی و اختلال دزدی بیمارگون را مشخص می کند. از روشهای درمانی که می توان پیشنهاد کرد حمایت های اجتماعی و درمان های رفتاری است که تاثیر زیادی در بهبود این اختلال دارد. دارو درمانی هم در این اختلال تاثیر گذار است. برای کنترل کردن رفتار افراد مبتلا به دزدی بیمارگون می توان از حساس سازی آشکار که یکی ار دزمان های رفتاری محسوب می شود نام برد.

در این روش به مراجع آموزش می دهند که زمانی افکار و حس دزدی کردن در او به وجود آمد در ذهنش به تصاویر آزار دهنده فکر کند تا به تدریج این عمل درونی شود و او را برای این رفتار منع کند.