افسردگی سایکوتیک زیرمجموعه‌ای از افسردگی اصلی است که هنگامی اتفاق می‌افتد که یک بیماری افسردگی شدید شامل برخی از انواع روانپریشی است. این روانپریشی می‌تواند توهم (مانند شنیدن صدایی که مرتب به شما می‌‌‌گوید که شما خوب نیستید و یا بی‌ارزش هستید) و یا هذیان ( که دائما احساس شدید بی‌ارزش بودن، شکست و یا ارتکاب گناه داشته باشید) و یا دیگر اختلالات ایجاد شده با دنیای واقعی باشد. در درمان افسردگی سایکوتیک معمولا یکی از هر چهار نفر مبتلا در بیمارستان بستری می‌شوند.

افسردگی سایکوتیک چه تفاوتی با افسردگی اصلی و یا بالینی غیرسایکوتیک دارد؟

با استناد به موسسه ملی سلامت روان، فردی که دچار سایکوتیک است با واقعیت در ارتباط نیست. افراد مبتلا به سایکوتیک ممکن است صداهایی را بشنوند که واقعی نیستند و یا ممکن است ایده‌های عجیب و غیرواقعی داشته باشند. برای مثال ممکن است اینطور فکر کنند که دیگران صدای افکار آن‌ها را می‌شنوند و یا نقشه‌هایی برای آزار رساندن به آن‌ها در سر دارند. یکی دیگر از حس‌های غیرواقعی که این افراد ممکن است داشته باشند این است که فکر می‌کنند به شیطان تعلق دارند و شیطان آن‌ها را به فرمان خود درآورده است و یا اینکه پلیس به دلیل جرمی دنبال آن‌هاست که واقعا مرتکب آن نشده‌اند.

افراد مبتلا به افسردگی سایکوتیک ممکن است بدون هیچ دلیل قانع کننده‌ای عصبانی شوند. یا ممکن است وقت زیادی را با خودشان و یا در رختخواب بگذرانند. روزها را در خواب بگذانند و شب‌ها بیدار بمانند. شخصی که دچار افسردگی سایکوتیک است ممکن است علاقه‌ای به تمیز بودن و آراسته به نظر رسیدن نداشته باشد، ممکن است چند روز پشت سرهم به حمام نرود و لباس‌های خود را نیز عوض نکند. از طرفی این فرد ممکن است علاقه‌ی چندانی نیز به حرف زدن نداشته باشد و گاهی حرف‌هایی بزند که چندان هم معنای مشخص و دقیقی نداشته باشند.

افراد با دیگر بیماری‌های روانی همچون اسکیزوفرنی نیز ممکن است سایکوتیک بودن را تجربه کنند. اما افرادی که دچار افسردگی سایکوتیک هستند معمولا دچار توهمات و هذیان‌هایی هستند که با حس و حال افسردگی (همچون بی‌ارزش بودن و شکست) آمیخته است. علاوه براین افرادی که دچار افسردگی سایکوتیک هستند ممکن است از افکار خود احساس شرمندگی و حقارت داشته باشند و آن‌ها را پنهان کنند. به همین دلیل این پنهان‌کاری‌ها باعث می‌شود که تشخیص این نوع افسردگی بسیار دشوار باشد.

اما تشخیص و درمان افسردگی سایکوتیک بسیار مهم است. درمان افسردگی سایکوتیک معمولا متفاوت از افسردگی غیرسایکوتیک انجام می‌گیرد. علاوه بر این داشتن افسردگی سایکوتیک، احتمال بروز اختلال دوقطبی همراه با عود کردن افسردگی سایکوتیک، مانیا و حتی خودکشی را افزایش می‌دهد.

علائم و نشانه‌های افسردگی سایکوتیک چیست؟

علائم این افسردگی ممکن است بسته به افراد متفاوت باشد و ممکن به شکل متفاوتی در افراد مختلف بروز کند. اما در حالت کلی یه سری علائم تقریبا مشترک در بین این بیماان وجود دارد. علائم رایج برای بیمارانی که مبتلا به افسردگی سایکوتیک هستند به شرح زیر است:

• پریشانی و آشفتگی
  
• اضطراب
  
• یبوست
  
• مالیخولیا
  
• بی‌خوابی
  
• اختلال فکری
  
• بی‌تحرکی و کم‌تحرکی فیزیکی
  
• هذیان و توهم
  

درمان افسردگی سایکوتیک چگونه است؟

درمان افسردگی سایکوتیک معمولا در محیط بیمارستان انجام می‌شود. با این روش، بیمار تحت مراقبت بهتر و دقیق‌تری است و متخصصان به دقت او را بررسی می‌کنند. داروهای مختلفی برای تثبیت خلق و خوی فرد استفاده می‌شود که معمولا ترکیبی از داروهای ضدافسردگی و آنتی سایکوتیک هستند.

داروهای آنتی سایکوتیک بر انتقال دهنده‌های عصبی اثر می‌گذارد که این انتقال دهنده‌ها ارتباط بین سلول‌های عصبی در محیط مغزی را ممکن می‌سازند که توانایی ما را در درک و سازماندهی اطلاعات درباره‌ی جهان اطرافمان فراهم می‌کند. امروزه تعدادی از داروهای آنتی سایکوتیک و نورولوپتیک استفاده می‌شوند. این داروها شامل کاریپرازین، الانزاپین، ریسپریدون و آریپیپرازول می‌باشند. هر دارو دارای عوارض جانبی منحصربفردی است و ممکن است در مشخصات بالینی اثربخشی متفاوتی داشته باشند با این حال این داروها از داروهای آنتی سایکوتیک سابق موثرتر هستند.

آیا همیشه درمان افسردگی سایکوتیک کارساز است؟

درمان سایکوتیک بسیار موثر است. معمولا در طول چند ماه افراد قادر به ریکاوری خواهند بود. اما گاهی پیگیری مداوم درمان‌های پزشکی نیز ممکن است ضروری باشد. اگر داروها برای پایان دادن به افسردگی سایکوتیک چندان نتیجه بخش نباشند، گاهی اوقات از درمان الکتروشوک نیز استفاده می‌شود. همکاری بیمار با پزشک برای رسیدن به موثرترین دارو برای درمان افسردگی سایکوتیک با حداقل عوارض جانبی بسیار ضروری است. از آن‌جایی که افسردگی سایکوتیک بسیار جدی است احتمال خودکشی فرد مبتلا نیز بسیار بالاست.