در این مطلب قصد داریم تا به موضوع خطرات طولانی شدن دوران عقد بپردازیم و شما عزیزان را با برخی از مشکلات احتمالی که بر اثر طولانی شدن دوران عقد ممکن است پیش بیاید، آشنا کنیم.

همانطور که می دانید دوره نامزدی به عنوان یک دوره پیش از ازدواج با هدف آشنایی هر چه بهتر دو طرف نسبت به یکدیگر شناخته می شود. در این دوره دو طرف در نقش همسر با یکدیگر برخورد می کنند، تنها با این تفاوت که دو طرف در خانه پدرشان زندگی می کنند و هزینه های زندگی شان نیز کماکان به عهده خانواده خودشان می باشد.

اما اکثر روانشناسان خانواده، مدت زمان طولانی برای دوره نامزدی را به شرط اینکه مانعی همچون سربازی، اشتغال یا ادامه تحصیل نباشد، مناسب نمی دانند و توصیه می کنند تا پس کسب شناخت مناسب و آماده شدن مقدمات ازدواج، مراسم ازدواج برگزار شود.

اما برای تصمیم گیری هر چه بهتر شما عزیزان، در ادامه به رایج ترین مشکلات نامزدی طولانی می پردازیم که با شناخت آنها قطعا سعی خواهید کرد که دوران عقدتان چندان طولانی نباشد.

۱) شکل گیری توقعات بیجا:

پس از خوانده شدن خطبه عقد، به طور شرعی و قانونی دو طرف زن و شوهر به حساب می آیند و مانعی در ارتباط آنها وجود ندارد، اما عرفا دو طرف بایستی تا زمانی که به خانه خودشان نرفته و مراسم عروسی برگزار نشده، حد و حدودی را در رابطه با یکدیگر حفظ کنند.

همانطور که اشاره شد از جمله این مواردی که باید رعایت شود، موضوع رابطه جنسی است که پس از خوانده شدن خطبه عقد، از لحاظ قانونی و شرعی برای دو طرف منعی در انجام رابطه وجود ندارد، اما بر اساس عرف جامعه دو طرف از رابطه جنسی کامل منع می شوند و چارچوب دیگری برای انجام رابطه جنسی خود در دوران نامزدی صورت می دهند.

حال با در نظر گرفتن عرف جامعه و طولانی شدن دوران نامزدی، نیاز جنسی دو طرف به طور کامل رفع نشده و در پی آن توقعات بیجا از رابطه جنسی در طول این دوران شکل می گیرد و عموما با طولانی شدن دوران عقد، این توقعات در تمام نقش های زن و شوهری به مرور بروز پیدا خواهد کرد و باعث فرسایش روانی دو طرف خواهد شد.

۲) فشار های روانی بر اساس کنجکاوی اطرافیان:

یکی دیگر از دردسرهای طولانی شدن دوران عقد، پاسخ دادن به کنجکاوی های بیهوده اطرافیان و تحمل فشار های روانی مربوط به آن است.

قطعا چند ماه بعد از مراسم نامزدی تان، با هر کسی از آشنایانتان که رو به رو شوید از شما خواهند پرسید که ” عروسی تان کی برگزار می شود؟”

اما رفته رفته و با طولانی شدن دوران عقد، این سوالات تغییر می کند و عمدتا با سوالاتی همچون “رابطه تان خوب است؟” و… از شما در خصوص کیفیت رابطه تان خواهند پرسید.

چنین سوالاتی فشار روانی را بر روی دختر یا پسر و خانواده هایشان وارد می کند که در بلند مدت باعث ورود حساسیت های بیهوده در رابطه می شود.

۳) محدودیت در رفت و آمدها:

یکی دیگر از موضوعاتی که می تواند زوجین را تحت فشار قرار دهد، اعمال محدودیت های رفت و آمدی است که از سوی والدین برای آنها اعمال می شود.

بسیاری از خانواده های ایرانی برخی محدودیت ها را در این زمینه قائل می شوند و ممکن است که اجازه ندهند که دختر تازه عقد کرده شان شب ها بیرون از خانه بخوابد و یا با نامزدش به مسافرت برود، کماکه بسیاری از خانواده زمانی که دخترشان از خانه بیرون می رود، برای او زمان بازگشت نیز تعیین می کنند.

این موضوع و محدودیت هایی از این قبیل، باعث ناراحتی مرد خواهد شد و این ناراحتی بر روی کیفیت رابطه زوجین اثر خواهد گدذاشت و حتی گاهی دیده شده است که شوهر برای این محدودیت ها که از سوی خانواده زن تعیین شده است، تصمیم بر تلافی کردن یا لجبازی می گیرد.

۴) ابهام در خصوص مسئولیت هزینه های دختر:

برخی از خانواده بعد از عقد تمامی هزینه های دختر را که مربوط به تحصیل، درمان و هزینه های متفرقه می شود را به عهده شوهر می گذارند و شوهر بایستی نسبت به تامین این هزینه ها مسئول باشد. از سوی دیگر خانواده های طرف پسر معمولا بر این باورند که هزینه های دختر تا زمان عروسی به عهده خانواده خودش باشد و پسر تمام درآمد خود را برای تامین هزینه عروسی و تهیه مقدمات شروع زندگی پس انداز کند.

چنین اختلافی در میان خانواده های دو طرف، باعث می شود تا خانواده داماد با عروس به کنایه و ترش رویی صحبت کنند و یا بالعکس. این موضوع علاوه بر ایجاد دردسر برای زوجین، آنها را در حرف شنوی از خانواده هایشان سر در گم می کند.

۵) احتمال شکل گیری اختلافات خانوادگی:

از آنجایی که در بسیاری از ازدواج ها، خانواده هر کدام از طرفین سعی می کنند تا فشار بیشتری به خانواده مقابل وارد کنند و فشار کمتری را خودشان متحمل شوند، اختلافاتی پیش می آید.

این اختلافات می تواند از چگونگی برگزاری مراسم، کیفیت و کمیت جهیزیه، محله و کیفیت خانه ای که برای تازه عروس و داماد تهیه کرده اند و… صورت بگیرد.

این اختلافات در خانواده هایی که از تفاوت های فرهنگی و اجتماعی بیشتری برخوردار می باشند، بیشتر به چشم می خورد. در نتیجه این اختلافات، رابطه زوجین نیز در هاله ای از سردرگمی و تنش قرار می گیرد و تاثیر منفی بر رابطه زوجین خواهد داشت.

۶) دلسردی و احتمال طلاق:

در طول دوران نامزدی ممکن است که اختلافات کوچکی در بین زوجین رخ بدهد که با طولانی شدن دوران عقد، این اختلافات بیشتر شده و از آنجایی که طولانی شدن دوران عقد زوجین نسبت به یکدیگر صمیمی تر می شوند ممکن است که اختلافات بزرگتری شکل بگیرد.

بسیاری از اختلافات دوران عقد، که منجر به طلاق می شوند، اگر پس از عروسی اتفاق بیافتند، احتمال کمتری دارد تا به طلاق ختم شود، اما در زمان عقد و با توجه به عدم شروع زندگی مستقل و وابستگی کمتر دو طرف به یکدیگر، ممکن است که گزینه طلاق به عنوان تصمیم جدی تر مورد بررسی زوجین قرار بگیرید و نامزدی آنها را در آستانه طلاق ببرد و عطای آغاز زندگی مشترک را به لقایش ببخشند.

بنابرایان با فرض در نظر گرفتن شکل گیری برخی اختلافات میان زوجین یا خانواده هایشان، بهتر است که از طولانی شدن دوران عقد خودداری شود.

جمع بندی:

از نظر مشاورین ازدواح، زمان مناسب برای دوران عقد، بین شش ماه تا یکسال می باشد و چنانچه این مدت زمانی طولانی تر شود، ممکن است که موضوعاتی بین دو طرف شکل بگیرد که منجر به طلاق شود و یا حداقل کیفیت زندگی مشترک آینده آنها را مورد تاثیر قرار بدهد.