بیماری چند شخصیتی و درمان آن
بیماری چند شخصیتی یا همان اختلال هویت گسسته، یک اختلال روانشناختی سندرمی است که در آن فرد دارای دو یا بیشتر از شخصیت های مجزا و جداگانه است. این شخصیت ها معمولاً متفاوت هستند و ممکن است دارای ویژگی ها، احساسات، نگرش ها و رفتارهای متفاوتی باشند. فرد مبتلا به بیماری چند شخصیتی معمولاً ناتوان در کنترل و ترکیب این شخصیت ها است، به نحوی که در برخی موارد شخصیت های مختلف می توانند به صورت جداگانه و بدون آگاهی از هم وجود داشته باشند.
علایم این بیماری می تواند شامل فراموشی ، فشردگی ، اضطراب، خشم، پدیده دوگانگی ، هجوم های خشن، اختلالات خوراکی، خودکشی و مشکلات جنسی باشد. این بیماری معمولاً در اوایل دوران کودکی یا نوجوانی شروع می شود و می تواند در طول زندگی به طور چشمگیری تغییر کنید.
دلیل اصلی بیماری چند شخصیتی هنوز مشخص نیست، اما تحقیقات نشان می دهد که به هر دو عوامل ژنتیکی و محیطی برمی گردد. بیشتر افراد مبتلا به این بیماری دارای تجربیات ترسناک و/یا ترسناک در گذشته بوده اند و معمولاً تجربه جمعیت نوجوانان و نظام تربیتی فرزندی خشنی را در پشت سر دارند.
درمان این بیماری معمولاً شامل درمان دارویی، مشاوره و روشهای متمرکز بر ذهنیت مانند دوسیـه درمانی روحانی می شود. این بیماری قابل درمان و مدیریت است، اما به دلیل پیچیدگی آن، ممکن است نیاز به درمان مداوم و پشتیبانی دارد.
هر کسی که تشخیص بزند خودیاری با بیماری چند شخصیتی، باید دوام کند و صبور باشد. درمان مداوم، پیشرفت و بهبودی در طول زمان می تواند کمک کند. بعضی از افراد مبتلا به این بیماری می توانند با مشاوره و درمان، به نحوی که سالمتی روحی و اجتماعی را تجربه نمایند. با این حال، مداومت و رشد در طول زمان نیازمند همت و صبر است. با درک بیشتر در مورد این بیماری، می توان ترومای اجتماعی و خلق و خوی منفی از بیماران متغیر و روانشناسی را بهبود بخشید.
از جمله مشکلات و اختلالات پیچیده روانی می‌توان به بیماری چند شخصیتی اشاره کرد. عوامل مختلفی می‌تواند باعث شکل‌گیری این بیماری شود. در این مقاله به شناخت بیشتر بیماری چند شخصیتی ، علائم و نشانه های آن، علل شکل‌گیری، تشخیص و درمان آن می‌پردازیم.
بیماری چند شخصیتی چیست ؟
برای بسیاری از ما پیش آمده است که در زمان انجام کار لحظه‌ای از خود بی خود شده و غرق رویا می‌شویم. در بیماری چند‌شخصیتی چنین حالتی به صورت پیشرفته‌تر و شدیدتر تمام ذهن و افکار فرد را تحت تاثیر قرار داده و کنترل افکار، ذهن و خاطرات خود را از دست می‌دهد.
روان شناسان عقیده دارند مهم‌ترین عواملی که موجب بروز این بیماری در فرد می‌شود، آسیب‌ها و ضربه‌های دوران کودکی است. یعنی فرد تجربه‌ای بسیار دردناک داشته است که به صورت خودآگاه قادر به پذیرفتن آن نمی‌باشد؛ به همین دلیل از شخصیت اصلی خود گسیخته و سعی می‌کند برای تحمل این شرایط دردناک به قالب‌های شخصیتی دیگر متوسل گردد.
علائم بیماری چند شخصیتی :
بارزترین نشانه‌ای که در بیمار چند شخصیتی بروز می‌کند، نمایان شدن چند شخصیت یا هویت جداگانه در فرد است. به قدری شکل‌گیری این هویت‌ها در بیمار تاثیرگذار و جدی است که فرد برای هر کدام از این شخصیت‌ها خاطره‌ای جداگانه از خاطرات شخصی خود دارد.
این شخصیت‌ها هر کدام از لحاظ صحبت کردن، جنسیت، سن یا حتی نژاد با یکدیگر کاملا تفاوت دارند. بعضی از افراد هر چند دقیقه یا چند ثانیه یک بار و بعضی هر چند روز یک بار دچار این تعویض شخصیت می‌شوند.
بیمار مبتلا به بیماری چند شخصیتی ممکن است در کنار علائم گفته شده اختلالات دیگری نیز داشته باشد. تعدادی از رایج‌ترین این اختلالات شامل: افسردگی، تمایلات خود کشی، اختلال‌های مربوط به خواب، نوسان خلقی، وحشت زدگی، اضطراب، فوبیا، مصرف بیش از حد الکل و مواد مخدر، آداب وسواسی و جبری، نشانه‌هایی شبیه به نشانه‌های روانپریشی، اختلالات مربوط به تغذیه، سر درد، فراموشی، نداشتن درک از زمان، رفتارهای خود آزارانه، خشونت در قبال خود و دیگران و غیره می‌باشد. این افراد ممکن است دست به انجام کارهایی بزنند که در حالت عادی به هیچ عنوان این کارها را انجام نمی‌دهند.
افراد در معرض خطر ابتلا به این بیماری
هنوز به طور قطع و با اطمینان نمی‌توان دلایل شکل‌گیری این بیماری را مشخص کرد. اما با توجه به تحقیقات نزدیک به ۹۹ درصد کسانی که به این بیماری مبتلا شده اند افرادی هستند که در دوران حساس کودکی تجربه‌های ناخوشایند و دردناکی را تجربه کرده‌اند یا حتی مورد سوء استفاده عاطفی یا جنسی قرار گرفته اند.
این بیماری تا چه اندازه رایج است؟
بر اساس آمار وتحقیقات بین ۰.۰۱ تا ۱ درصد افراد مبتلا به بیماری چند شخصیتی می‌باشند. اگر بخواهیم گستره‌تر و کلی‌تر این اختلال را در نظر بگیریم بیش از یک سوم افراد می‌گویند؛ که گاهی برایشان پیش می‌آید که احساس می‌کنند در حال مشاهده خودشان در فیلم هستند. و ۷ درصد از افراد نیز به نوعی به این بیماری مبتلا هستند که به مرحله تشخیص نرسیدهاند.
روند تشخیص و درمان بیماری چند شخصیتی
تشخیص این بیماری زمان‌بر می‌باشد. زیرا نشانه‌های این بیماری با بسیاری از اختلالات شخصیت مرزی یا اختلالات دیگر مانند: افسردگی و اضطراب شباهت دارد که به مراتب تشخیص این بیماری را دشوار می‌کند.
برای بیماری چند شخصیتی درمان قطعی وجود ندارد. ولی اگر فرد به برنامه‌های درمانی متعهد بوده و به درستی و کامل جلسات درمان راشرکت کند در بلند مدت می‌تواند نتیجه بخش باشد.
برای درمان این بیماری داروی خاصی وجود ندارد. بلکه قسمت عمده درمان به رویکردهای روان شناختی مربوط می‌شود. از نمونه روشهای درمان این بیماری می‌توان به: روان‌درمانی، صحبت‌درمانی، درمان با هیپنوتیزم، هنردرمانی یا حرکت‌درمانی اشاره کرد.
درمان اختلالات دیگر بیمار مانند افسردگی و اضطراب یا مصرف مواد و داروهای اعتیادآور می‌تواند در بهبود حال کلی بیمار و روند درمان آن نقش اساسی و مهمی داشته باشد.
هنوز هیچ دیدگاهی وجود ندارد.