چطور با همسرم صحبت کنم؟

از اینکه با همسرتان صحبت کنید، برای روابط شما بسیار مهم است. این امر به شما کمک می کند تا بهتر درک کنید که همدلی و همکاری در چهارچوب رابطه شما چگونه باید باشد. اما صحبت کردن با همسر گاهی اوقات می تواند چالش برانگیز باشد، زیرا ممکن است به دلایل مختلفی از جمله ترس از نارضایتی و یا خشمی که ممکن است به دنبال صحبت شما با همسرتان به وجود آید، مانع شود.

در اینجا چند نکته مهم در خصوص چگونگی صحبت کردن با همسرتان را مطرح کرده ایم:

۱- گوش دادن به همسرتان:

در هنگام صحبت کردن با همسرتان، باید به او گوش کنید و تمرکز کامل را به او اختصاص دهید. بهتر است او را توجه کنید و نظرات و افکارش را به دقت بشنوید و برای پاسخ به او زمان کافی بگذارید.

۲- استفاده از زبان بدون احساسات:

هنگامی که با همسرتان صحبت می کنید، باید از زبان بدون احساسات استفاده کنید و با او به صورت منطقی و با احترام صحبت کنید. از اظهار نظرهای شدید و بی احترامانه خودداری کنید و به جای آن، از اظهار نظرهای خود با احترام و منطقیت استفاده کنید.

۳- روش صحیح بیان نظرات:

هنگامی که نظر خود را به همسرتان بیان می کنید، باید برای آن روش صحیحی را انتخاب کنید. بهتر است از کلماتی مانند “من فکر می کنم” و یا “من باور دارم” استفاده کنید و نه از کلماتی مانند “تو همیشه” و یا “تو هیچوقت”.

۴- احترام به نظر همسرتان:

احترام به نظر همسرتان بسیار مهم است. حتی اگر با نظر او موافق نیستید، باید از احترام و توجه به نظراتش پیروی کنید. برای این کار می توانید به او بگویید که شما نظرش را با احترام می شنوید و سپس نظر خود را بیان کنید.

۵- اعتراف به خطاها:

در صورتی که شما خطایی داشته باشید، بهتر است به آن اعتراف کنید و از همسرتان بخواهید به شما کمک کند تا مشکلات را حل کنید. این رویکرد به شما کمک می کند تا بهتر با همسرتان ارتباط برقرار کنید و از راه حل های منطقی استفاده کنید.

۶- نبود انتظارات بیش از حد:

در هنگام صحبت کردن با همسرتان، باید از داشتن انتظارات بیش از حد خودداری کنید. بهتر است از این که همسرتان به شما پاسخ دهد، انتظارات بیش از حد نداشته باشید و به جای آن، به او زمان کافی بدهید تا به شما پاسخ دهد.

در نهایت، بهترین راه برای صحبت کردن با همسرتان، این است که با احترام به نظرات او، با او به صورت منطقی و با زبان بدون احساسات صحبت کنید. همچنین، باید از داشتن انتظارات بیش از حد خودداری کنید و به همسرتان زمان کافی بدهید تا به شما پاسخ دهد. با این رویکرد، می توانید بهترین نتیجه را در روابط با همسرتان بدست آورید.

 

گفتگو با همسر

گفتگو با همسر، یکی از مهمترین اجزای زندگی زناشویی است. گفتگو بین همسران در واقع به عنوان یک پل ارتباطی بین آنها عمل می کند که اگر به درستی انجام شود، می تواند روابط زناشویی را بهبود بخشد و از ایجاد تنش ها جلوگیری کند. در این مقاله، به برخی از مواردی که در گفتگو با همسر باید رعایت کرد، اشاره خواهیم کرد.

۱-باز شنوی: در هنگام گفتگو با همسر، بهتر است ابتدا گوش داده شود و سپس نظرات خود را ارائه دهیم. به یاد داشته باشید که گوش دادن به همسر شما نه تنها باعث ایجاد احساس اهمیت برای او می شود، بلکه باعث افزایش اعتماد به نفس و عملکرد بهتر او نیز می شود.

۲- ارائه نظرات با احترام: اگر به نظر شما با همسرتان مخالف هستید، بهتر است این نظر را با رعایت احترام به او بگویید. اگر نظرات شما باعث بحث شد، به جای اینکه به همسر خود حمله کنید، با او در مورد نظرات خود گفتگو کنید.

۳- ارائه نظرات مستقیم: در گفتگو با همسر، بهتر است نظر خود را با صراحت ابراز کنید. اگر نظر خود را پنهان کنید، این ممکن است باعث ایجاد احساس عدم اعتماد به نفس در همسر شما شود و روابط شما را به شدت تحت تاثیر قرار دهد.

۴- بهبود بحث: در صورتی که بحثی شدید شده است، باید سعی کنید به آرامی به راه حل برسید. اگر به نظر می رسد بحث به نتیجه نمی رسد، بهتر است به موضوعی دیگر بپردازید و برای گفتگوهای بعدی آن را به تعویق بیندازید.

۵- به اشتراک گذاری احساسات: گفتگو با همسر نیاز به به اشتراک گذاری احساسات شما دارد. اگر به همسر خود احساسات خود را نشان ندهید، او نمی تواند شما را به خوبی درک کند و احتمالاً روابط شما به دلیل این کمبود به هم گره خورده خواهد شد.

در نهایت، گفتگو با همسر به عنوان یکی از اجزای مهم زندگی زناشویی، باید با رعایت مسائلی مانند باز شنوی، احترام، صراحت، بهبود بحث و به اشتراک گذاری احساسات انجام شود. با این کار، می توانید روابط خود را با همسر خود بهبود بخشید و زندگی زناشویی سالم تری را تجربه کنید.

 

امروزه درباره روابط زن و مرد و به خصوص عواملی که باعث تداوم یا شکست زندگی زناشویی می شوند، پژوهش های بسیاری صورت می گیرد. تحقیقات علمی و رسمی و نتایج به دست آمده از آن، برنامه های تلویزیونی و رادیویی گوناگون در زمینه روابط و منابع بسیار خوب موجود، به زوج ها کمک می کند تا به راحتی درباره عوامل مفید و مؤثر در زندگی زناشویی پایدار و سعادتمند،  بیاموزند. همگی این منابع بر اهمیت گفت و گو با همسر به عنوان یک عامل مهم در تحکیم ارتباط زن و شوهر تأکید دارند. اما با وجود همه این اطلاعات،  باز هم می بینیم که زن و شوهرهایی که باهم ارتباط شفاهی زیادی هم دارند، باز دچار مشکل هستند، و زندگی زناشویی شان به شکست منجر می شود. در اینجا پرسش مهم و تکان دهنده ای مطرح می شود.

 

 

آیا گفت و گو با همسر یکی از عوامل نامساعد زندگی زناشویی است؟

 

سوال بسیاری است که چطور با همسرم صحبت کنم؟ همگی ما می توانیم موردی را به یاد آوریم که اگرچه زن و شوهری، هه چیزشان را به هم می گفتند و حتی زیادی هم می گفتند، سرانجام از هم جدا شدند. برای نمونه، نگاهی به زندگی سارا و حمید می اندازیم. سارا از کار به منزل می آید و به حمید می گوید که در اتاق نشیمن غذا نخورد. حمید به او می گوید که او خیلی غرغرو است. چند دقیه بعد، سارا به حمید می گوید: «خیلی نفهمی. امروز خیلی خسته شدم. دیگه نمی تونم آشغال غذا های تو رو از روی مبل جمع کنم!» حمید جواب می دهد: «حوصله نق و نوق تو رو ندارم. من از تو خسته ترم! شغل من از شغل تو، هم مهم تره و هم سخت تره.»

 

همان طور که می بینید بدون تردید سارا و حمید با هم گفت و گو می کنند، اما مشکل این است که مطالبی را به هم می گویند که موجب جدایی شان می شود. این تبادل کلامی هر چهار ویژگی یک گفت و گوی «بد» را دارد: تشدید، انتقاد، انحراف، و رد کردن. این الگوهای گفتاری مانند کرم ریشه عمل می کنند و زیربنای رابطه ی دو نفر یعنی دوستی بین آنها را نابود می سازند. هر یک از این ویزگی ها را دقیق تر بررسی می کنیم.

 

تشدید در صحبت با همسر

 

این الگوی منفی ممکن است با یک حرف یا عمل ساده شروع شود. شنونده بلافاصله پاسخ شدیدتری می دهد و در ظرف چند دقیقه مشاجره ی لفظی شدیدی بین دو طرف درمی گیرد که مرتب تشدید می شود. این پینگ پُنگ کلامی، گفت و گو را به جر و بحث و مشاجره و سپس دعوای کامل و تمام عیار می کشاند. زن و شوهر جوش می آورند و سخنان آزاردهنده ای به همدیگر می گویند که موجب رنجش و دوری از همدیگر می شود. در این وضعیت، موضوع اصلی اغلب گم یا فراموش می شود. رگباری از ناکامی ها و سرخوردگی ها وارد جر و بحث می شود و سپس جنگ بدون هیچ برنده ای و در حالی که زن و شوهر خشمگین تر از پیش هستند، به پایان می رسد. جالب اینجاست که هر کدام منتظرند تا دیگری پاپیش بگذارد و منت کشی و عذرخواهی کند!

 

علاوه بر تشدید کلامی، تشدید غیرکلامی نیز وجود دارد. رو برگرداندن، بی اعتنایی کردن، عکس پاره کردن، پخش کردن ترانه ای که همسرتان از آن بیزار است، همه اینها راههایی برای تشدید جر و بحث بدون ادای یک کلمه است.

 

باید تشدید را پیش از آغاز، متوقف کرد. هر دوی شما باید تمرین خویشتن داری کنید. یاد بگیرید که زبانتان را نگه دارید و اگر احساساتتان اختیار زبانتان را به دست گرفت، از آن محل دور شوید. توهین کردن هیچ فایده ای ندارد. اگر حرف اهانت آمیزی زده شد، شنونده باید درنگ کند و پاسخ دهد که :«قرا نیست توهین و فحاشی کنیم.» اگر هر دو به قدری عصبانی شدید که احساس می کنید که بهتر است از آنجا دور شوید وگرنه کاری می کنید که بعدا پشیمان خواهید شد، به همسرتان بگویید که بهتر است کمی صبر کنید تا تعادلتان بازگردد. می توانید بگویید: «من به اتاق دیگر می روم تا چند دقیقه صبر کنم و آرامشم را به دست آورم.  وقتی برگشتم با آرامش بیشتری با همدیگر حرف خواهیم زد.» اما هیچ وقت با گفتن جملاتی نظیر «من که رفتم» یا بدون هیچ توضیحی، محل را ترک نکنید.

 

 

انتقاد در روابط زن و شوهر

 

هیچ کس تحقیر شدن را دوست ندارد، به خصوص توسط کسی که دوستش دارد. مخرب ترین انتقاد، حمله به شخصیت همسرتان است. معمولا انتقاد با «تو …» شروع می شود و سپس با کلی گویی هایی مانند «تو هیچ وقت …» یا  «تو همیشه …» ادامه می یابد. تهمت هایی که در آنها هیچ وقت یا همیشه به کار می رد به احتمال زیاد واقعیت ندارند و گوینده را غیرمنطقی جلوه می دهند. به خصوص حمله به نقص ها، نقطه ضعف ها یا بدبیاریهای همسر بسیار مخرب است. گفتن «اگر از مدرسه بیرونت نکرده بودند، شاید کار گیرت می اومد» یا «اگر لاغرتر بشی، ازت خوشم می آد»،«اگر من نبودم هیشکی تو رو نمی گرفت» و… توهین هایی است که آزار همسرتان را در پی دارد. در این گفته ها هیچ راه چاره ای وجود ندارد و نتیجه هیچ تغییری هم در پی ندارد، زیرا معنا و جایی در گفت و گو ندارند. فکر نکنید اگر حرفی بزنید یا روی نقطه ضعف طرف مقابل چیزی بگویید که حرصش در بیاید و شما کیف کنید خیلی هنر کرده اید. هر عاملی که رابطه شما را خراب کند به ضرر هر دوی شماست.

 

اگر می بینید که انتقاد لازم است، از عمل انتقاد کنید نه از شخص. برای نمونه، از کوره در رفتن بد است، نه شخصی که از کوره در می رود. عبارات را با من یا ما شروع کنید و از به کار بردن تو خودداری کنید، زیرا جمله حالت سرزنش به خود می گیرد. مثلا بجای گفتن «شلختگی تو منو عصبانی می کنه»، بگویید: «وقتی می بینم اتاق این قدر بهم ریخته است، عصبانی می شم». از رفتار انتقاد کنید، نه از شخص. «احساس می کنم که به من توجهی نمی شه» ابزار نارضایتی است، در حالی که گفتن «تو به من بی توجه هستی» انتقاد است.

 

انحراف در گفتگو با همسر

 

انحراف نوعی حالت تدافعی داشتن است. شخص بجای گوش دادن به آنچا همسرش می خواهد بگوید، پشت یک سپر کلامی پنهان می شود و هر گفته همسرش را به خودش برمی گرداند. اگر یک طرف بگوید: «اِ، راستی؟ آخرین باری که تو تعمیرکار زنگ زدی، کی بود؟»

 

نقش مظلوم بازی کردن نیز نوعی طفره رفتن است. در این حالت، شخص، نقش مظلومِ همواره رنج کشیده را بازی می کند و حاضر است تا به ظاهر شکایت را بپذیرد و در عوض احساس گناه شدیدی به شخص مقابل بدهد. برای نمونه، او می گوید: «حق با توئه . بعد از آشپزی و نظافت خانه، لباس شستن و روزی ده ساعت کار کردن و کلفتی خونه،  نمی دونم چرا وقت نشد لباساتو را از خشک شویی بگیرم!»

 

از موضوع منحرف شدن، شاید واکنش طبیعی و دفاعی شبیه به «جنگ یا گریز» باشد، اما باید از آن خودداری کرد. اگر چنین جوابی تنها پاسخی است که به نظرتان می رسد، بهتر است که سکوت کنید و چیزی نگویید. انحراف در واقع دعوت به جر و بحث است.

 

 

رد کردن در صحبت با همسر

 

در این وضعیت، شخص افکار، احساسات یا نگرانی های همسرش را کوچک یا بی اعتبار می کند. رد کردن می تواند به شکل یک انتقاد جلوه کند: «تو همه چیز رو مهم می کنی» یا تحقیرآمیزتر: «درباره چیزهایی که نمی فهمی، نگران نشو.»

 

نپذیرفتن، می تواند شکل های گوناگونی به خود بگیرد، اما به هر حال، نه تنها از ناراحتی شخص مقابل کم نمی کند، بلکه بر آن می افزاید. اگر همسرتان گیاه خوار است، درست نیست که به مناسبت تولدش او را به چلوکبابی ببرید. اگر تمیز بودن خانه برای شما مهم نیست، اما برای همسرتان مهم است، بهتر است به آن اهمیت بیشتری بدهید.

 

گفت و گو می تواند و باید عامل مساعد زندگی مشترک باشد و می توان از الگوهای منفی خودداری کرد. عادات بد زبانی و کلمات توهین آمیز باید کنار گذاشته شوند. البته اینها یک روزه برطرف نمی شوند، اما اگر متوجه آنها شوید، می توانید از به کار بردن آنها خودداری کنید. با شکیبایی و اراده راسخ  بی تردید به نتیجه خواهید رسید. به تدریج گفت و گوهای ناسالمی که زندگی را تخریب می کنند، کنار می روند و ارتباط خوب و پایدار جایگزین آن می شود.

 

به هر حال زندگی نیاز به مراقبت دارد تا همیشه سالم بماند.