در اینجا ۱۰ باور معمول (و حقایق پزشکی که برای رفع آنها بیان شده ) که این وضعیت ها را احاطه کرده بیان شده است، هر دو آنها در قالب ADHD به جامعه پزشکی ارجاع داده شده است.
باور شماره ۱ : تنها کودکانی که بیش فعال هستند ADHD دارند
در حالی که بیش فعالی شایع ترین نشانه ADHD است، ممکن است که کودک از این اختلال رنج ببرد اما بیش فعال نباشد. ADHD در واقع دارای سه نوع می باشد:
•    بی توجهی غالب: نشانه های آن شامل پرت شدن حواس با صداها و صحنه های بی ربط، عدم توانایی در توجه به جزئیات و مرتکب اشتباهات احمقانه شدن؛ انجام دستورالعمل ها به صورت بی دقت و ناقص؛ گم کردن یا فراموش کردن چیزهایی مثل اسباب بازی ها، مداد، کتاب ها و وسایلی که برای انجام کارهای مختلف به آن نیاز دارند.
•    غلبه بیش فعالی و برانگیختگی های ناگهانی: نشانه های شامل احساس بی قراری، ناراحتی و وول خوردن؛ دویدن، بالا رفتن، ترک کردن صندلی در موقعیت هایی که باید سرجای خود بنشینند یا ساکت باشند؛ باز کردن دهان و پاسخ دادن به سوالات پیش از اینکه سوال را کامل بشنوند؛ و مشکل داشتن برای در صف ایستادن و صبر کردن برای نوبت خود می باشد.
•    نوع ترکیبی: معمولا نقطه اشتراک بین این سه تا است.
بچه هایی که در دسته اول قرار دارند ممکن است از ADHD رنج ببرند در صورتی که علائمی از بیش فعالی را از خود نشان نمی دهند.
باور شماره ۲: کودکان می توانند با ADHD رشد کنند
در صورت عدم درمان، ADHD می تواند تا دوران بزرگسالی ادامه پیدا کند. اگرچه با گسترش توانایی ها، سازماندهی محیط زندگی و استفاده از دارو در زمان مورد نیاز بچه هایی که مبتلا به ADHD هستند می توانند بزرگ شوند و زندگی بسیار مثبت و سازنده ای هم داشته باشند. در برخی موارد داشتن یک الگوی رفتاری پر انرژی می تواند با ارزش باشد.
باور شماره ۳: کودکانی که از داروهای ADHD استفاده می کنند احتمال دارد مانند نوجوانان از مواد مخدر استفاده کنند
درست است که افرای مبتلا به ADHD به طور طبیعی برانگیخته هستند و احتمال دارد زیاد ریسک کنند، بیمارانی که از محرک ها برای این اختلال استفاده می کنند ریسک پایین تری در استفاده از مواد مخدر دارند. کودکان و نوجوانانی که ADHD دارند و با هم زندگی می کنند به غیر از داروهایی که استفاده می کنند، ریسک بیشتری در استفاده از مواد مخدر و الکل دارند.
باور شماره ۴: ریتالین ADHD را درمان می کند
ریتالین یک داروی محرک روانی است و یکی از معمول ترین درمان های ADHD می باشد. نشان داده شده که می تواند به کودکان در تمرکز کردن و کاهش بیش فعالی کمک کند. اما برای اینکه اثر بیشتری داشته باشد باید جزء یک برنامه درمانی جامع تری باشد تا به این ترتیب بتواند در تنظیم رفتاری کودک به او کمک کند.
باور شماره ۵: کودکان مبتلا به ADHD درست تربیت نشده اند
ADHD یک وضعیت خاص مغزی است که باعث می شود کودک نتواند رفتار خود را کنترل کند. البته محققان هنوز نتوانسته اند به طور دقیق دلیل بروز ADHD را مشخص نمایند اما متوجه یک اختلال در اندازه و فعالیت مغز کودکان مبتلا به ADHD گردیده اند. ممکن است به دلیل عدم توانایی در کنترل رفتار به این بچه ها صفت های بدی را نسبت دهند و به آنها برچسب بچه بد را بزنند. اما این مساله درست نیست.
باور شماره ۶: بچه هایی که از ریتالین استفاده می کنند نمی توانند کامل رشد کنند.
ممکن است ریتالین در رشد برخی از بچه ها تاثیر بگذارد. اما تحقیقات اخیر نشان داده است که هرگونه اثر بر روی رشد قد کودک موقتی خواهد بود. حتی بچه هایی که این دارو را در سنین بزرگسالی هم استفاده می کنند در نهایت به قد نرمال خود می رسند.
باور شماره ۷: ADHD را می توان با گیاهان دارویی و ویتامین ها درمان کرد
شاید شما هم گزارش رسانه ها یا تبلیغات برای درمان معجزه آسای ADHD را دیده باشید. هر چند که این روش هنوز ثابت نشده است و هیچ کار علمی روی آن انجام نگرفته:
•    تمرین دید با عینک (این روش ادعا می کند که حرکات و حساسیت چشم باعث بروز مشکلات رفتاری شده است)
•    سوپر ویتامین ها و مکمل های معدنی
•    داروهایی که چند مرض را درمان می کنند (تا شنوایی داخلی را درمان کند)
•    درمان عفونت مخمر candida
•    بیوفیدبک نوار مغز (آموزش دادن برای افزایش فعالیت امواج مغزی)
•    حرکت شناسی کاربردی (مرتب کردن دوباره استخوان ها در جمجمه)
باور شماره ۸: ADHD نتیجه شکر خوردن بیش از حد کودک می باشد
تحقیقات به هیچ عنوان این تئوری را که شکر باعث ADHD می شود تایید نمی کند. در حقیقت خیلی غیر ممکن است که شکر بتواند مانند چیزی که در بیماران ADHD دیده می شود، بر روی اندازه بخشی از مغز کودک تاثیر بگذارد.
باور شماره ۹: ADHD با هیچ مشکل دیگری مرتبط نیست
تمام کودکانی که از مشکل ADHD رنج می برند حداقل به طور همزمان دچار یک مشک دیگر هم هستند. شایع ترین این مشکلات شامل این عوامل می شود:
•    اختلال رفتاری: بالای ۳۵ درصد از کودکان مبتلا به ADHD دارای اختلالات رفتاری هستند. این کودکان معمولا زود عصبانی می شوند و نسبت به عوامل قانونی و کنترلی بی اعتنا هستند. تحقیقات نشان داده است که این وضعیت شایع ترین حالت در بین کودکانی است که انواع بیش فعال و برانگیخته ADHD را دارند.
•    اختلالات روانی
حدود ۱۸ درصد از کودکانی که ADHD دارند از اختلالات روانی هم رنج می برند، خصوصا در بچه هایی که دچار ترکیبی از بی اعتنایی و ADHD هستند. کودکانی که اختلالات روانی یا افسردگی دارند معمولا نیازمند نوع متفاوتی از درمان هستند.
•    اختلالات اضطرابی: این مورد حدود ۲۵ درصد از کودکان مبتلا به ADHD را در بر می گیرد. کودکانی که اختلالات اضطرابی دارند در عملکرد خود دچار مشکل هستند چون احساس شدید ترس، نگرانی یا وحشت دارند و ممکن است دائما از تپش قلب، عرق کردن، شکم درد و حالت تهوع رنج ببرند. ممکن است با مشاوره یا تجویز دارو بتوان این مشکل را درمان کرد.
•    اختلالات یادگیری: اختلال در یادگیری می تواند در یادگیری برخی از مهارت ها مانند خواندن یا ریاضی مشکل ایجاد کند. ADHD به خودی خود باعث ناتوانی در یادگیری نمی شود، اما به ناتوانی در یادگیری کمک می کند. این دو مشکل با هم می توانند کار کودک را در مدرسه بسیار سخت کنند.
باور شماره ۱۰: کودکانی که ADHD دارند به به جایی نمی رسند
بسیاری از هنرمندان، دانشمندان و سیاستمداران در بچگی ADHD داشتند. این هم لیستی از برخی افراد مشهور که ADHD داشتند:

•    Ansel Adams
•    Charlotte/Emily Bronte
•    Salvador Dali
•    Emily Dickinson
•    Ralph Waldo Emerson
•    Benjamin Franklin
•    Robert Frost
•    Zsa Zsa Gabor
•    Bill Gates
•    John F. Kennedy
•    Abraham Lincoln
•    Mozart
•    Jack Nicholson
•    Eugene O’Neill
•    Elvis Presley
•    Joan Rivers
•    Anne Sexton
•    George Bernard Shaw
•    Sylvester Stallone
•    Vincent Van Gogh
•    Robin Williams
•    Tennessee Williams
•    Virginia Woolf
•    Wright Brothers