وقتی کودک شما بی ادبانه حرف می زند

در زمان حال حاضر، بیشتر والدین با مسئله بی ادبی کودکان خود مواجه هستند. این موضوع می تواند باعث ناراحتی و استرس برای والدین شود و همچنین می تواند به مشکلات ارتباطی و اجتماعی کودک منجر شود. در این مقاله، به بررسی دلایل بی ادبی کودکان و راه هایی برای رفع این مشکل پرداخته خواهد شد.

دلایل بی ادبی کودکان

۱. نمونه گرفتن از محیط

اکثر کودکان، از محیط خود الگو می گیرند. به عنوان مثال، اگر در خانه زبان بدیم و با یکدیگر بی ادبی کنیم، کودکان هم این رفتار را در محیط خود یاد خواهند گرفت.

۲. عدم آموزش مهارت های ارتباطی

در برخی موارد، کودکان به دلیل عدم آموزش مهارت های ارتباطی، با این مشکل مواجه می شوند. این مهارت ها شامل شنیدن، صحبت کردن، احترام گذاشتن و رفتار مناسب در موقعیت های مختلف است.

۳. ناراحتی های روحی

بی ادبی کودکان می تواند نشانه ای از ناراحتی های روحی آنها باشد. به عنوان مثال، اگر کودک شما با مشکلاتی مانند اضطراب، استرس یا افسردگی مواجه است، ممکن است با رفتار بی ادبانه به این مشکلات واکنش نشان دهد.

راه های رفع مشکل بی ادبی کودکان

۱. بررسی محیط خانه

بررسی محیط خانه و الگوهای رفتاری اعضای خانواده می تواند به کاهش بی ادبی کودکان کمک کند. اگر شما و همسرتان با یکدیگر بی ادبی می کنید، باید این رفتار را تغییر دهید تا کودک شما نمونه مثبتی برای الگوگیری داشته باشد.

۲. آموزش مهارت های ارتباطی

آموزش مهارت های ارتباطی به کودکان، می تواند به کاهش بی ادبی آنها کمک کند. این مهارت ها شامل شنیدن، صحبت کردن، احترام گذاشتن و رفتار مناسب در موقعیت های مختلف است.

۳. ارائه حمایت روانی

در برخی موارد، کودکان به دلیل ناراحتی های روحی با مشکل بی ادبی مواجه می شوند. در این موارد، ارائه حمایت روانی به کودکان به کاهش این مشکل کمک می کند. به عنوان مثال، می توانید با کودک خود صحبت کنید و به او اظهار علاقه کنید و او را تشویق کنید.

۴. استفاده از تمرینات تفکر مثبت

استفاده از تمرینات تفکر مثبت به کودکان، می تواند به کاهش بی ادبی کمک کند. این تمرینات شامل توجه به احساسات مثبت، تشویق به انجام کارهای خوب و ارائه تشویق های مثبت است.

به طور خلاصه، بی ادبی کودکان می تواند به مشکلات ارتباطی و اجتماعی کودک منجر شود. بررسی محیط خانه، آموزش مهارت های ارتباطی، ارائه حمایت روانی و استفاده از تمرینات تفکر مثبت می تواند به کاهش این مشکل کمک کند.

کار عاشقانه پدر و مادر بودن، حتی وقتی فرزند شما مهربان و خوش خلق هست، هم می‌تواند سخت باشد. اما وقتی تقاضاهای ساده یا اظهار نظرهای بی‌غرض شما با جواب‌های گستاخانه، سکوت‌های تلخ عبوس، چشم غره رفتن و شانه بالا انداختن جواب داده می‌شود، احساس می‌کنید در نزاعی گیر کرده‌اید که هیچ کدام از شما پیروز نخواهید شد.
چه چیز کودکان را وا می‌دارد که گستاخ باشند؟
گاهی اوقات آن‌ها این کار را برای جلب توجه انجام می‌دهند گاهی برای اینکه مهارتشان را در جر و بحث کردن بیازمایند و یا گاهی سعی می‌کنند پدر و مادر، دوستان یا معلمانشان را تحت تسلط درآورند. استفاده کردن از کلمات برای عصبانی یا ناراحت کردن دیگران به کودکان احساس نیرو می‌دهد.
اما همه رفتارهای بی‌ادبانه نباید اعتراض به حساب آیند بچه‌ها وقتی خواسته‌هایشان با قوانین و نفوذ پدر و مادر روبرو شود، ناامید می‌شوند. وقتی شما به کودکی می‌گویید کاری را انجام دهد یا محدودیت‌هایی را به وجود می‌آورید، باید انتظار مقداری غرولند و گله و شکایت را داشته باشید. اما گستاخی‌های شدید (مثل جملاتی چون «تو خیلی احمقی؟») نیابد نادیده گرفته شوند. راهکارهای ارائه شده در اینجا می‌تواند به شما کمک کند که تمایل کودک خود را به بی‌ادبی کردن به حداقل برسانید:
به رفتارها شکل دهید
احتمالاً بچه‌ها وقتی رفتار مؤدبانه دارند که شما با آن‌ها و دیگران با احترام رفتار کنید. وقتی شما مدام به همسر، بچه‌های یا دوستانتان توهین کنید، به بچه‌هایتان می‌آموزید که ناراحت کردن دیگران با کلمات آزار دهنده اشکالی ندارد.
حتی نوزادان آنچه را که می‌بینند، تقلید می‌کنند. به محض این که کودک شما آغاز به حرف زدن می‌کند، گفتن کلماتی مثل «لطفاً، متشکرم، متأسف» و برای اینکه فرق بین گفتار مؤدبانه و غیرمؤدبانه را به بچه‌های کوچک یاد دهید، برای آن‌ها از هر کدام از این رفتارها که بچه‌های دیگر انجام داده‌اند مثال‌هایی بزنید. به او نشان دهید که چطور لحن صدا و صرف فعل می‌تواند حتی بی‌غرضانه‌ترین عبارات را مثل «این مطمئناً خیلی معنی دارد بی‌ادبانه جلوه دهد، یکی از موثرترین شیوه‌ها برای شکل دادن به رفتار یک کودک، تشویق کردن اوست. وقتی او جوری رفتار می‌کند که شما انتظار دارید، برای تعارف کردن، مؤدبانه گوش داده یا با ادب صحبت کردن او را تحسین کنید.
وقتی او به سختی تلاش کرده است زبان و رفتارش را در یک موقعیت سختی مهار کند، به او بگویید که چقدر این رفتار او را تحسین می‌کنید. مثلاً به او بگویید: «من می‌دانم که تو از این که ما باید برویم، ناراحتی، متشکرم از اینکه بدون بهانه‌گیری، همکاری می‌کنی. حالا ما وقت داریم که برویم و پیتزا بخوریم.
بی‌ادبی را درست تعریف کنید.
گستاخی را با تمایل طبیعی فرزندتان به اظهار نظر و بیان خواسته‌ها، نیازها و احساساتش اشتباه نکنید. در برابر جملات ادا شده غیرمنتظره و طرف شکیبا باشید.
اگر زیاد بر معنای وسیع و گسترده بی‌ادبی تأکید کنید آن معنایی که کودکان را از هر گونه مخالفتی با بزرگ‌ترها باز می‌دارد به دست می‌آید. حاصل کار، کودکی خواهد شد که آنقدر احساساتش را پنهان می‌کند که در مواقع لزوم دیگر قادر نخواهد بود روی پاهای خدش بایستد:
در عوض او را تشویق کنید که احساساتش را به طرز مناسبی بیان کند.
مراقب رسانه‌ها باشید و آن‌ها را زیر نظر داشته باشید.
به نظر می‌رسد که این روزها افراد حاضرجواب و بی‌ادبی در برنامه‌های تلویزیون رادیو و مهمان‌های جسور و گستاخ در مناظر تلویزیونی، همه جا هستد. وقتی از تلویزیون به عنوان پرستار بچه استفاده می‌کنید یا مرتباً رادیوی اتومبیلتان را روشن می‌کنید، مراقب باشید و آنچه را که فرزندتان می‌بیند و می‌شنود کنترل و محدود کنید. توضیح دهید که حرف‌های بی‌ادبانه و طعنه و ریشخند می‌توانند آزاردهنده باشند. تأکید کنید که شما دوست ندارید این کلمات را در خانه بشنوید اگر با وجود همه تلاش‌های شما باز هم فرزندتان بی‌ادبانه صحبت می‌کند، با راه‌حل‌های زیر می‌توانید مشکلتان را حل کنید.
سریع عمل کنید
واضح و سریع بگویی که رفتار فرزند شما غیرقابل قبول است و تحمل نخواهد شد. در خانواده ما همه با ادب رفتار می‌کنند ما هرگز این طور صحبت نمی‌کنیم «افراط نکنید و مراقب باشید که گفتار بی‌ادبانه را محکوم کنید نه خود کودک را. با آرامش به کودکتان فرصت دهید که در آن به احترام به دیگران لطمه نخورد تا او دوباره شروع کند. شما می‌توانید تنش را با شوخی تعدیل کنید. مثلاً با لحن نیشداری بگویید: «آیا واقعاً منظورت این بود؟! وقتی کودک دوباره شروع به صحبت کرد، از او به خاطر مؤدبانه صحبت کردنش تشکر کنید.
کودکان وقتی عصبانی، خسته یا ناامیدند یا احساس می‌کنند که دوست داشته نشده‌اند، به یکباره با عصبانیت شروع به حرف زدن می‌کنند. این احساسات شدید زیاد طول نمی‌کشد. بنابراین با وجود اینکه سخت است، اما این انفجارهای کلامی را به خود نگیرید.
به جای این به او توضیح دهید که حرف‌های بی‌ادبانه، می‌تواند طرف مقابل را رنجیده خاطر کند و او این طور احساس کند که مورد تهاجم قرار گرفته است. به آرامی درباره اثر منفی‌ای که کلمات فرزندتان بر شما داشته است توضیح دهید. حتی یک کودک سه ساله هم وقتی شما می‌گویید که آزرده خاطر شده‌اید، سخن شما را درک می‌کند.
امتیازات را لغو کنید.
یک نتیجه منطقی رفتار بی‌ادبانه لغو فوری امتیازات است. مثلاً اگر پسر ۵ ساله شما در حین بازی خانه سازی، در برابر هر چیزی که شما می‌گویید، با طعنه بگوید: «اوهوکی؟ شما می‌توانید بگویید:» من از حرف‌های تو آنقدر عصبانی‌ام که بازی را ادامه نمی‌دهم.
باید کار دیگر برای انجام دادن آن پیدا کنی جریمه‌های دیگر می‌تواند شامل کارهای اضافی، محروم شدن از تلویزیون و ملاقات با دوستان باشد. به فرزندتان حق انتخاب بدهید «می‌توانی غذرخواهی کنی و کاری را که از تو خواستم انجام دهی یا در خانه بمانی یا سینمای جمعه را از دست بدهی» اما جریمه‌ها را خشن اعمال نکنید. زیرا ممکن است رنجش ایجاد کند. علاوه بر این، مبهم و سربسته هشدار ندهید. مثلاً این طور نگویید: «اگر دوباره این را بگویی، پشیمان خواهی شد. «تهدیدهای توخالی به کودکان قدرت می‌دهد و بنابراین عادت بد را تقویت می‌کند.»

عقب بکشید
پاسخ گویی با عصبانیت یا تدافعی در مقابل بی‌ادبانه حرف زدن، فقط کارها را بدتر می‌کند.
دو سال طول کشید تا من این را فهمیدم. هر وقت فرزند من گستاخی می‌کرد، جواب حاضر و آماده من این بود: «با من این طور حرف نزن» تا اینکه یک او بی‌ادبی کرد و من چیزی نگفتم. فقط به این علت که حوصله‌اش را نداشم. چند دقیقه بعد او خودش معذرت خواست.
به جای عصبانیت شما می‌توانید بگویید: «به نظر می‌رسد توجه و بحث کردن را دوست داری، اما من این بازی را انجام نمی‌دهم.» وقتی خشم‌ها فروکش کرد، با کودکتان در مورد علت عصبانیتش صحبت کنید و به او کمک کنید تا راهی بهتر برای ابراز احساساتش پیدا کند.
بی‌ادبانه صحبت کردن وقتی زیان‌آور می‌شود که موجب خراب شدن رابطه شما و فرزندتان شود. گفتن یک مثال خوب، فرار از یک جر و بحث و کشمکش شدید واجازه دادن به کودکان که عقده‌های دل خود را بگشایند، این راهکارها می‌تواند گستاخی‌های بی‌ادبانه را با روش‌هایی سالم‌تر برای ارتباط جایگزین کند، راه‌هایی که پیوندهای خانواده را مستحکم کند.